Proboszcz z Ars. Święty Jan Maria Vianney. Biografia

Młoda dziewczyna, która zginęła śmiercią męczeńską w wieku 13 lat, ofiarowując swoje życie dla zbawienia, ukazuje dzisiaj młodzieży na całym świecie wartość cnoty czystości oraz wierności podjętym zobowiązaniom. Wydaje się, że Bóg ukrył ją w ciszy katakumb na piętnaście stuleci, aby jej świętość objawić światu właśnie w naszych czasach. Teraz bowiem, gdy w oczach wielu czystość traci na wartości, szczególnie potrzebne jest nam jej świadectwo. Teraz, gdy możliwość podejmowania i zmieniania decyzji postrzegana jest jako największy przywilej człowieka wolnego, a konsekwencje wyboru i wierność zobowiązaniom spycha się na dalszy plan. – Fragment Wstępu –

O Jadwidze Śląskiej wciąż wiemy zbyt mało. Przy tym nierzadko to wiedza dość powierzchowna, by nie powiedzieć zdawkowa. Tymczasem już za życia ta pochodząca z Bawarii księżna, poślubiona Henrykowi Brodatemu, budziła niekłamany podziw tłumów, choć równie mocno je onieśmielała. Mimo to jej ubodzy, jak często mawiała o swych poddanych, darzyli ją szczerą miłością. Bo też była im niczym matka pochylająca się z troską nad ich codziennymi biedami. Nie powinno przeto dziwić, że była im nadzieją na lepsze jutro. Promykiem światła, znakiem innego, szczęśliwego świata. Lecz jak w najuboższych budziła miłość, tak w ówczesnych możnych budziła respekt, czasami może nawet lęk. Pewnie dlatego, że często przewyższała ich mądrością, a na pewno już świętością, której sile nie umiano się oprzeć. Taki właśnie obraz Jadwigi z Andechs, śląskiej księżnej, matki Henryka Pobożnego, kreśli Johannes Derksen (1898–1973). Ten poczytny niemiecki pisarz, oddając barwnie średniowieczne realia, sprawił, że Jadwiga, której los złączył się z dziejami Polski i losem polskiego narodu, właśnie dziś stać się może przewodnikiem na drodze życia, życia, które każdego dnia coraz bardziej winno być święte.

Niegdyś w Niemczech, gdzie sprzedano ponad pół miliona książek Derksena, określono tę powieść mianem arcydzieła. O tym, czy ta chwilami wzruszająca do łez, nad wyraz żywa i porywająca opowieść nim jest, każdy jednak przekonać się musi sam…

Skulona Jadwiga kucnęła pośród tańczących wokół niej sióstr i w drobnych dłoniach kryła swoją małą twarzyczkę. Nadeszła wiosna i pierwsze ciepłe dni skusiły dzieci do opuszczenia zamkowych komnat i wyjścia na dziedziniec. Tu pośród obronnych murów, strażniczych wież, stajni i budynków gospodarczych znalazły miejsce do zabawy pod ogromną lipą, której gałęzie wciąż były nagie, bez listowia. Po okolicy niosły się głośne okrzyki chłopców i śpiewy dziewcząt. W ferworze zabawy żadne z nich nie usłyszało niosącego się nad jeziorem Ammer głosu dzwonów, które wedle dawnej tradycji zapowiadały chóralną modlitwę kanoników w Diessen.

Bicie dzwonów nie umknęło jednak uwagi hrabiny Agnieszki z Andechs, która siedząc w altanie, obserwowała dokazujące dzieci. U stóp hrabiny bawiła się Mechtylda, jej najmłodsza córka. Gdy matka przyglądała się dziewczynce, przywołała obrazy z własnego dzieciństwa, kiedy ona – podobnie jak teraz jej latorośl – bawiła się na zamkach w Groitzsch i Rochlitz położonych w dalekiej Saksonii. Co i raz zerkała przy tym na Jadwigę siedzącą w kucki w kręgu sióstr, na synów Ottona i Henryka, którzy ćwiczyli się w rzucaniu oszczepem, oraz młodszych Ekberta i Bertolda strzelających z dziecięcych kusz. Nagle spojrzała przez bezlistną koronę drzewa w stronę jeziora Ammer, aby na jego tafli poszukać wzrokiem wielkiej nawy należącej do klasztoru. Dzwony były bowiem umówionym znakiem jej wypłynięcia. Tą łodzią miał płynąć jej małżonek Bertold IV wraz z margrabią Bertoldem III, jej teściem. Wracali w końcu do domu po długich tygodniach spędzonych w Innsbrucku w dalekim Tyrolu… – fragment książki –

Święty Jan Bosko dzięki szczególnej łasce Bożej jest wielkim wzorem dla wychowawców, szczególnie zajmujących się chłopcami i młodzieńcami. Święty ten od młodości czuł szczególne wezwanie do zaopiekowania się zaniedbaną młodzieżą i wyprowadzenia ich z nędzy, przede wszystkim moralnej, do wielkiej zażyłości z Panem Bogiem i do odnalezienia się w społeczeństwie i pracy. Miał szczególny dar do pomnażania łask w swoich wychowankach, nawet jeśli według otoczenia byli już spisani na straty. Św. Jan, towarzysząc swoim młodzieńcom i obserwując ich, doszedł do niezwykłego wniosku, że co trzeci chłopiec ma znamiona powołania kapłańskiego, ale jest ono z reguły zaprzepaszczane przez złe wychowanie.

Dowodem potwierdzającym tezę św. Jana Bosko jest przypadek chłopca imieniem Michał Magone. Święty ksiądz spotkał tego ulicznika na peronie kolejowym, odkrył w nim w przedziwny sposób skłonności do dobrego i zaprosił chłopca do swojego Oratorium. W książce poznajemy losy Michała i jego ekspresową drogę do doskonałości chrześcijańskiej.

Joanna d’Arc, bohaterka Francji, jest przedmiotem kultu na całym świecie. Wśród mężczyzn wzbudza słuszny zachwyt, a dla kobiet jest niedoścignionym i jednocześnie upragnionym wzorem do naśladowania.

Ci, którzy chcą, aby ich podziw dla Joanny d’Arc przerodził się w coś więcej niż tylko przelotną fascynację, niech zgłębią, co popchnęło tę skromną i pokorną dziewicę do takiego bohaterstwa, i kim byli jej potężni oraz dyskretni sojusznicy w misji ratowania Francji.

W tej książce ojciec Florentyn Szczepanik, żyjący przed ponad stu laty zakonnik Braci Mniejszych Reformatów, korzystając z najlepszych źródeł historycznych i popychany wiarą i miłością do Boga i Kościoła Świętego, ukazuje w fascynujący sposób Świętą, która została wybrana przez Boga jako słabe narzędzie do ocalenia Francji, nie tyle przed niewolą angielską, co przed niewolą o wiele straszniejszą — diabelską — w której pogrążona była zepsuta i rozpustna najstarsza córa Kościoła.

Niech poznawanie bohaterki tej książki będzie dla Czytelnika pobudką do pójścia w jej ślady — drogą czystości, męstwa i ofiary z siebie.

Wznowienie na podstawie wydania z 1914 roku

Wprowadzono nieliczne zmiany w tekście w celu dostosowania go do współczesnych zasad pisowni.

Obraz na okładce: Charles-Amable Lenoir, Joanna d’Arc

Autor: o. Florentyn Szczepanik OFM

Oprawa: miękka

Format: B6

Liczba stron: 110

Książka zawiera Imprimatur i Nihil obstat z 1914 roku.

Wznowione wydanie ilustrowanej książeczki "Błogosławiona Gemma Galgani" wydanej w 1934 r.

Bóg poszukuje człowieka. Niezależnie od tego, jak daleko człowiek odszedł, a nawet wtedy, gdy świadomie nie szuka on Boga. Często pomaga w tym Maryja – matczyną miłością zdobywa ludzi i prowadzi ich do Syna, by odnaleźli upragnione szczęście. Świadczą o tym historie nawróceń opisane w niniejszym zbiorze.

Ks. Józef Orchowski – autor licznych książek o różańcu, Maryi i świętych. Proboszcz parafii Matki Bożej Fatimskiej w Bydgoszczy i diecezjalny opiekun Legionu Maryi.

Skrzynia skarbów św. Józefa, Oblubieńca Niepokalanej Maryi.

W niniejszym wydaniu znajdują się rozmyślania na cały miesiąc św. Józefa – nieocenione w poznawaniu jego życia wewnętrznego, a także Nowenna do św. Józefa z uwagami na każdy dzień (10-19 marca), nabożeństwa (do Serca Józefa, ojcowskiej Opieki Św. Józefa) a także koronka, litanie, psalmy, godzinki i pieśni.

Autor: Stanisław Ulanecki

Rok wydania: 2024

Stron: 284

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

Warszawa d. V 13 Lut. 1835 r.

Ks Franciszek Sławianowski,

Cenzor ksiąg duchownych

Prałat. Kustosz Metropolitany.

Załatwiający Interessa Archidyecezyi Warszawskiej.

X. Zwolinski

p.o. Regensa, Janczarski.

Wprawdzie, Najświetsza Dziewica, po Swym Boskim Synu najpierwsze w naszych sercach winna zając miejsce, do Niej przede wszytkim, w naszych uciskach, potrzebach, z najzupełniejszą ufnością uciekać sie mamy: przecież przyczyna, nabożeństwo do św. Józefa takowej ufności w Maryi nie usuwa, nie staje z nią w sprzeczności, owszem wspiera je i umacnia, i my nie możemy, nie powiniśmy rozdzielac tego, co Bóg Sam zespolił.

Wiele osób uprzedza się, fałszywe tworzy o po­bożności pojęcie. Jedni mniemają, że się zasadza na wewnętrznych, nadzwyczajnych sprawach.

Inni zasadzają pobożność na pewnych czynno­ściach zewnętrznych, na nich się ograniczają, na cel pobożności nie zwracają uwagi; inni wreszcie, pa­trzą na pobożność jako na piękne dzieło, ale ża­dnych środków do jej nabycia nie przedsiębiorą.

Prawdziwa zaś pobożność, która nas uświęca, miłymi Bogu czyni, na tym się zasadza, abyśmy tyl­ko to czynili, co Bóg chce, i w takim czasie, miejscu, okolicznościach, jak się Bogu podoba. Takim a nie innym sposobem doszedł Józef Św. do wysokiego stopnia doskonałości.

Nie czytamy, aby wiele i wzniosłe wykonywał czyny, ale zawsze był goto­wy, co miał najdroższego, najlepszego, mienie, czas, wolność, sławę, i życie ofiarować Panu.

Józef tak wiel­kim jest Świętym w zaciszu, przy warsztacie, wzgar­dzone wiodąc rzemiosło, z pracy rąk żyjąc, nie oka­zuje wcale czym jest, jakimi przywilejami Bóg Go ubogacił. Prosta i uboga, ale bez brudu jego odzież. Jego postawa, chód, mowa, cała istota nic osobli­wego nie przedstawia, tak iż po 30 latach pożycia z Jezusem i Maryją, nie inaczej Go uważają, tylko za ubogiego rzemieślnika.

Życie pospo­lite, ciche, w pracy, najwięcej nas podobnymi czyni św. Józefowi; trzyma nas w dali od pychy, która wyróżniać się lubi.

Józef np. zachowywał wiernie dzień święty, ale niczym, jak faryzeusze nie wyróżniał się. Cho­dził regularnie do Jeruzalem na święta, ale nade wszystko w głębi serca, w duchu i prawdzie czcił Boga.

Znosił bez szemrania niedostatek, ciężką, twardą pracę, rożne gorycze wygnania, przykrość podróży; lecz nie czytamy, aby się oddawał niezwy­kłym umartwieniom.

Józef nie tyle rozmawiał z Jezusem, ale najczęściej spoglądał na Pana i cieszył się w milczeniu Jego Boską obecnością.

Miłość jest zasadą wszystkiego, ale ani jedne­go w miłości Bożej niepodobna uczynić kroku, je­śli nie znamy, nie miłujemy Jezusa, bo On nas, Sam zapewnia, że Ojciec mierzy miłość naszą, wedle mi­łości, jaką mamy ku Synowi. Kto mnie miłuje bę­dzie umiłowan od Ojca mego (Jan XIV, 21). Próżno staramy się o cnotę, mówi Ambroży Św. jeśli zapomi­namy, że ją tylko przez poznanie Jezusa nabyć mo­żemy.

Poznanie Jezusa, tak wzniosłą jest wiedzą, iż Sam Ojciec w Swoim Odwiecznym Rozumie, nie ma już godniejszej, większej nad to wiedzy. Józef Św. tym tylko sposobem, dosięgnął tak wysokiego szczebla doskonałości, iż największą część życia swego, nad tym strawił, aby nauczył się poznać Jezusa.

Wzorem Św. Józefa wpatrujmy sie w zwierciadło sprawiedliwości – w Niepokalane Serce Maryi, spełniajmy wszystkie nasze sprawy z Maryją w Maryi i dla Maryi, abyśmy je tym doskonalej przez Jezusa, z Jezusem, w Jezusie wykonywali.

Maryja niech jaśnieje, panuje w naszych myślach, słowach, czynach. Szczęśliwi ci, którzy idąc w Jej ślady, Jej cnoty wyrazić na sobie usiłują; szczęśliwi na ziemi, gdyż Ona obfitych łask, pociech udzieli im swej pełności i uszczęśliwi przy śmierci, słodko, spokojnie przy Jej Sercu, na Jej zasną reku. [fragmenty]

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznaczych zmian: poprawy błędów ortograficznych, pisowni łącznej i rozłącznej, uwspółcześniono niektóre słowa.

Ta mała książeczka, w formie audiobook’a, mówi o nowym świętym Kościoła katolickiego. Przedstawia życie świętego ojca Damiana de Veuster, zakonnika i misjonarza ze Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi, który powszechnie jest znany jako „ojciec Damian z Molokai”.

11 października 2009 roku, w bazylice Świetego Piotra w Rzymie, papież Benedykt XVI ogłosił Damiana de Veuster świętym Kościoła katolickiego. Jak to się stało, że prosty syn flamandzkiego gospodarza stał się świętym apostołem trędowatych na Molokai?

Niniejsza książka jest efektem pracy badawczej ojca Armstronga. W oparciu o wnikliwą analizę dokumentów i pism św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, autor przedstawia znaczenie Najświętszej Maryi Panny w życiu świętej. Pozwala mówić Teresie, prezentując fakty oraz jej własne słowa, samemu usuwając się w cień. W ten sposób zwraca uwagę na faktyczne życie, formację i nauczanie Teresy; stopniowe poznawanie przez nią Maryi – a w efekcie gorącą, bezwarunkową, dziecięcą miłość do Matki Bożej. Czytelnik znajdzie odpowiedź na pytanie o to, co Teresa otrzymała jeśli chodzi o poznanie Maryi, bezpośrednio od Niej jak i przez inne osoby i środki, oraz co zrobiła z tym, co otrzymała, na jej – w istocie maryjnej – „Małej Drodze”. Czyta się łatwo, autor posługuje się prostym językiem.

Książka może pomóc poznawać Matkę Bożą i naszą oraz lepiej zrozumieć i praktykować codzienną współpracę z Pośredniczką wszystkich łask; „bardziej Matką niż Królową”.

Autor: Christopher R. Armstrong J.C.D., S.T.D.

Rok wydania: 2023 (z nową okładką luty 2024)

Stron: 280

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

Kuria Metropolitalna Warszawska

25.01.2023/Nr 196/D/2023

† Rafał Markowski

Bp Pomocniczy Archidiecezji Warszawskiej, Wikariusz Generalny

ks. dr Janusz Bodzon, Kanclerz

Ostatnie spisane słowa św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza podsumowują rolę Maryi w jej życiu. W dniu urodzin Maryi, 8 września 1897 r., Teresa drżącą ręką napisała na odwrocie obrazu Matki Bożej Zwycięskiej, na którym przykleiła kwiatek zerwany z muru ogrodu Les Buissonnets przez pana Martina, następujące słowa: „O Marie, si j’étais la Reine du Ciel et que vous soyez Thérese, je voudrais etre Thérèse afin que vous soyez la Reine du Ciel.” (O Maryjo, gdybym była Królową Nieba, a Ty małą Teresą, chciałabym być Teresą, abyś Ty mogła być Królową Nieba). [Fragment]

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie………………………………………………………………….5

Rozdział I Wybrana chronologia……………………………………….11

Rozdział II Co św. Teresa otrzymała, jeśli chodzi o Najświętszą Maryję Pannę?…………….43

Część I.

Dzieciństwo: przezwyciężenie miłości własnej…………………….45

Jej ojciec: rozróżnienie tatusia od „Tatusia-Boga”…………………47

Łaska nawrócenia w Boże Narodzenie………………………………..50

Dwie Matki Teresy: Pani Martin i Paulina…………………………..54

Paulina…………………………………………………………………………..59

Uśmiech Matki Bożej………………………………………………………..60

Dziwna choroba……………………………………………………………….62

Najświętsza Panna wydała mi się piękna……………………………..63

Na dnie duszy…………………………………………………………………..64

W Notre Dame des Victoires……………………………………………..65

Część II.

Znaczenie innych w formowaniu dusz………………………………..69

Niedziela z ojcem………………………………………………………………70

Paulina…………………………………………………………………………….70

Maria……………………………………………………………………………….73

Celina………………………………………………………………………………74

Towarzysze dzieciństwa……………………………………………………..75

Książki……………………………………………………………………………..76

Próby wstąpienia do Karmelu……………………………………………77

Karmel…………………………………………………………………………….79

Zewnetrzna pobożność Maryjna Teresy: cechy szczególne……81

Karmel: Totus marianus est……………………………………………….86

Pod Zasłoną Najświętszej Panny…………………………………………90

Ukryta……………………………………………………………………………..92

„Boska Róża”…………………………………………………………………..95

Rozdział III. Co św. Teresa zrobiła z tym, co otrzymała w odniesieniu do Maryi?……………99

Część I.

Mała Droga i Akt Ofiarowania Miłości Miłosiernej…………..101

Rekopis B: List Teresy do s. Marii od Najświętszego Serca….104

Elementy Małej Drogi zawarte w rekopisie B…………………….106

Mała Droga (dziecięctwa): cechy Maryjne…………………………110

Jego Miłosierdzie: Kontekst Małej Drogi………………………….111

Boska łaskawość……………………………………………………………..112

Dziecięctwo duchowe……………………………………………………..114

Zdanie się……………………………………………………………………….116

Cierpienie………………………………………………………………………118

Cnoty ukryte………………………………………………………………….121

Część II.

Życie Teresy: Rekopis C………………………………………………….123

Dojrzałość………………………………………………………………………124

Sakrament Jedności…………………………………………………………125

Modlitwa……………………………………………………………………….127

Wiara…………………………………………………………………………….127

Miłość……………………………………………………………………………128

Jej ostatni wiersz, o Maryi (maj, 1897)………………………………131

Strofa pierwsza i druga…………………………………………………….132

Strofy trzecia i czwarta…………………………………………………….140

Strofa piąta…………………………………………………………………….143

Strofy szósta, siódma i ósma…………………………………………….145

Strofa dziewiąta i dziesiąta……………………………………………….150

Strofy jedenasta, dwunasta i trzynasta……………………………….153

Strofa czternasta, pietnasta i szesnasta……………………………….158

Strofy siedemnasta i osiemnasta……………………………………….164

Strofy dziewiętnasta, dwudziesta, dwudziesta pierwsza i dwudziesta druga……….166

Strofa dwudziesta trzecia…………………………………………………173

Strofy dwudziesta czwarta i dwudziesta piąta…………………….175

Rozdział IV……………………………………………………………………181

Słowa i Pisma św. Teresy………………………………………………….183

Teresa a oczyszczająca, oświecająca i jednocząca droga życia duchowego…….186

Droga oczyszczająca Teresy………………………………………………187

Oświecająca droga Teresy…………………………………………………189

Ucząc się śpiewać…………………………………………………………….190

Wyśpiewując Magnificat…………………………………………………192

Jednocząca droga Teresy…………………………………………………..194

Oryginalność Teresy (powrót do źródeł)…………………………………………197

Tytuły nadane naszej Matce Maryi przez Leona XIII i Terriena…………………..198

Leon XIII………………………………………………………………………199

Jean-Baptiste Terrien……………………………………………………….201

Główne autorytety dot. pism Teresy…………………………………203

Pełnienie woli Bożej………………………………………………………..204

Przypisy……………………………………………………………………..207

Wykaz skrótów………………………………………………………………255

Wybrane pozycje literaturowe…………………………………………259

Edward Healy Thompson

„Gdy lud dotknięty klęskami prywatnymi lub publicznymi podniesie do Nieba swe błagalne głosy o pomoc, Bóg odpowiada: «Idźcie do Józefa i czyńcie wszystko, co wam nakazuje». Tym sposobem Józef, po Maryi, staje się wiecznym szafarzem wszystkich niebiańskich łask”.  (fragment książki)

Książka Święty Józef. Życie i chwała autorstwa Edwarda Healy’ego Thompsona uważana jest za jedno z najpełniejszych i najdokładniejszych studiów na temat św. Józefa. Bazując na Piśmie Świętym i Tradycji, pismach Ojców i Doktorów Kościoła oraz świadectwach świętych, autor starannie opisuje rolę Józefa w historii zbawienia i życiu Kościoła. Niniejsze dzieło zawiera szczegóły dotyczące pochodzenia Świętego, jego pracy oraz życia duchowego. Autor wyjaśnia, jak Józef został zapowiedziany w Starym Testamencie, przedstawia jego osobę w relacji do Jezusa i Maryi oraz tłumaczy, dlaczego został ustanowiony przez papieża Piusa IX Patronem Kościoła powszechnego. Polskie wydanie zostało wzbogacone o dodatek zawierający modlitwy, nowennę, koronkę i litanię do Świętego Józefa.

Edward Healy Thompson (1813-1891) – angielski pisarz, katolik nawrócony z anglikanizmu, współczesny św. kardynałowi Newmanowi, z którym łączyła go zażyła znajomość. Autor dzieł apologetycznych, żywotu św. Stanisława Kostki oraz biografii świątobliwych katolików, m. in. Jana Jakuba Oliera, Marii Harpain i Henryka Marii Boudona.

rok wydania: 2022

liczba stron: 342

oprawa: miękka

format: 16,5 cm x 23,5 cm

Nigdy nie sądziłem i nie przewidywałem, aby mi przyszło kiedykolwiek przed śmiercią opuścić Lublin. A stało się to. Wyjeżdżam do Warszawy dla pracy redakcyjnej, którą prowadzę za pozwoleniem wysokiej mojej Władzy. Zostawiam Lublinowi siedemnaście lat kapłaństwa swego. Najpiękniejszy to okres życia mego… W zamian za to biorę z sobą na pamiątkę ciężki krzyż najrozmaitszych cierpień, które w Lublinie przeszedłem. […] Ale serca dla Lublina nie straciłem; owszem, zachowuję je w tej nadziei, że ono mię kiedyś sprowadzi do Lublina z powrotem. Ignacy odłożył pióro do kałamarza i przebiegł wzrokiem tekst, który właśnie napisał. „Tak – pomyślał – tak chyba będzie dobrze. Czytelnikom moim należą się słowa takiego pożegnania i wyznania. Pójdzie jutro na stronę tytułową. Da Bóg, że będą je sobie przekazywać z rąk do rąk i w ten sposób pożegnam Lublin i okolicę.

Książka została wydana w koedycji z Wydawnictwem Archidiecezji Lubelskiej „Gaudium”.

Wznowione wydanie ilustrowanej książeczki "O. Damian de Veuster" wydanej w 1938 r.

o. Alfons Maria Kolbe – Ułomki z życia o. Wenantego Katarzyńca franciszkanina

Chwała Jezusowi i Maryi Przenajświętszej!

Oto książeczka, która powstała kilka lat po śmierci o. Wenantego Katarzyńca. Napisał ją o. Alfons Maria Kolbe — rodzony brat św. Maksymiliana Marii Kolbego.

Z polecenia moich przełożonych zabrałem się do napisania żywota świątobliwego mojego Magistra, o. Wenantego Katarzyńca, franciszkanina, zmarłego w opinii świętości 31 marca 1921 roku.

Wspomnień tłoczy mi się do głowy wiele, choć przez te parę lat wiele też uleciało, a zapamiętane zatraciły już mniej lub więcej na wyrazistości.

Objechałem również rodzinne strony czcigodnego Ojca mego i brata w zakonie, zbierając, co tylko zebrać się dało.

A jednak — do pisania żywota było mi się trudno zabrać. Dlaczego? Cnoty o. Wenantego tak ukrywały się przed okiem ludzkim, że jeden tylko Bóg znał tę piękną duszę na wylot. On też jeden ocenić ją należycie potrafi! — Tak mnie zbijali z tropu ci, co mieli sposobność poznać o. Wenantego najlepiej… Ale i zachęcali równocześnie. Bo jeśli tak wysoce uduchowione było to jego życie, jeśli o. Wenanty z Bogiem najwięcej obcował i dał się Mu najlepiej poznać — to przykładem swoim może wielu na drogę Bożą wprowadzić, jako już wprowadzał, gdy chodził jeszcze po tej ziemi!…

Tuż po śmierci o. Wenantego jeden z naszych najwybitniejszych kapłanów miał dziwny sen: o. Wenanty próbował powstać z trumny, ale jeszcze nie wstał, a tylko wypowiedział słowa: Jeszcze nie czas! Tak zaraz po śmierci.

Od tej jednak chwili upłynęło już lat dziesięć. A obecnie — może już czas, by powstał i wyniesiony został na Pańskie ołtarze?…

NIHIL OBSTAT L. 184/29

IMPRIMATUR nr 5831

Varsaviae, die 28 octobris 1929 anni.

Consiliarius Curiae, Canonicus Metropolitanus

dr A. Fajęcki

Św. Alfons Maria Liguori – Rozmyślania ku czci świętego Józefa Dziewiczego Ojca Pana Jezusa

Może ta książeczka, dzięki łasce Bożej pobudzi Cię do bliższego poznania Oblubieńca Najświętszej Panienki i zapali gorliwym nabożeństwem do niezawodnego Opiekuna Świętej Rodziny.

Sam przykład Jezusa Chrystusa, który na tej ziemi czcił Józefa świętego i był mu podległy, powinien zapalić wszystkich, aby mieli nabożeństwo do tego Świętego. Od chwili, gdy Ojciec przedwieczny nadał Zbawicielowi Józefa w swe miejsce, zawsze Jezus uważał go jako ojca, oddawał mu cześć przynależną ojcu i słuchał go przez całe trzydzieści lat. »A był im poddany« (Łk 2, 51), mówi Ewangelia święta, co znaczy, że przez wszystkie te lata jedynym zajęciem Odkupiciela było, aby być posłusznym Maryi i Józefowi. /św. Alfons Maria Liguori

IMPRIMATUR NR 884/2

Posnaniae die 25 Februarii 1871

W tekście korzystano z wydania z 1871 roku.

Oryginalny tytuł: „Rozmyślania świętego Alfonsa Liguoriego ku czci świętego Józefa karmiciela Dzieciątka Jezus”

Dokonano niezbędnych korekt w zakresie ortografii, pisowni łącznej i rozłącznej, pisowni małą i wielką literą. Nieliczne wyrazy, obecnie nieużywane, uwspółcześniono.

KSIĄŻKA:

Oprawa miękka – miła w dotyku dzięki okładzinie soft – touch

Wydanie I

Format 10 x 14,6 cm

Liczba stron – 64

ISBN 978-83-67079-26-6

Paulina Jaricot urodziła się w bogatej rodzinie przemysłowców lyońskich. Rozpościerały się przed nią wielkie możliwości i szerokie perspektywy. W młodości założyła dzieło wspierania misji – dzisiejsze Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary – oraz popularne na całym świecie stowarzyszenie modlitewne – Żywy Różaniec. Stopniowo ścieżka jej życia stawała się coraz węższa. Umarła w nędzy, odarta ze znaczenia, wpływów, poparcia, przyjaźni, zapomniana i ogołocona. Dotarła jednak do ciasnej bramy życia z zapaloną lampą oliwną – rozpalonym miłością sercem, które całe tęskniło do Boga.

Dorota Krawczyk jest doktorem nauk humanistycznych w specjalności nauk o sztuce, autorką licznych publikacji naukowych i popularno-naukowych z dziedziny muzyki i religii oraz powieści biograficznych, m.in. o św. Janie od Krzyża (Jesień w Ubedzie) i bł. ks. Ignacym Kłopotowskim (Bez wytchnienia).