Matka łaski Bożej

W dzisiejszym świecie coraz częściej zauważamy postawę utraty świadomości grzechu, nawet ciężkiego, stąd wielu nawet wierzących dyspensuje się od ich sakramentalnego wyznawania lub z korzysta z niego sporadycznie. Kardynał Piacenza, świadomy takiego stanu rzeczy, pragnie w swoich relacjach zachęcić do częstszej spowiedzi w świetle fatimskiego orędzia miłosierdzia, jakie sam Bóg kieruje do ludzkości. „Mam nadzieję – pisze Autor – że te refleksje pomogą wielu penitentom przystępować do sakramentu pokuty z wiarą i radością”. Zachęca też i samych spowiedników, „aby sprawowali go z chęcią i oddaniem, aż do całkowitego poświęcenia się dla dusz (por.2 Kor 12,15)”.

IMPRIMATUR

Varsoviae, die 18 (30) Januarii 1893 a.

Judex Surrogatus

Canonicus Metropolitanus R. Filochowski

Pro Secretario J. Podbielski

W tekście korzystano z wydania z 1894 roku, tytuł oryginalny „Majowe wielbienia Maryi”. Dokonano niezbędnych korekt w zakresie ortografii, pisowni łącznej i rozłącznej, pisowni małą i wielką literą. Nieliczne wyrazy, obecnie nieużywane, uwspółcześniono.

W hołdzie dla Maryi. Studium historyczno-ascetyczne o Różańcu.

Książka, w której można znaleźć wyjaśnienie historii, znaczenia, istoty, treści Różańca św., zarazem będąca praktycznym przewodnikiem w tej modlitwie.

Autor: Bronisław Maryański

Rok wydania: 2020 (dodruk z nową okładką 02.2024)

Format: 13 x 19

Stron: 140

Oprawa: miękka

Imprimatur

Canonicus Cathedralis Szelążek, 1904 r.

Różaniec nie jest dla Maryańskiego modlitwą właściwą jednemu jakiemuś usposobieniu duszy, ale modlitwą, którą można odmawiać w każdej potrzebie. Jest to bowiem obszerna rama, zawierająca wszystkie rodzaje modlitwy: dziękczynnej, błagalnej i uwielbiającej. Dla czytelnika zaś ta wielość serca włożonego w napisanie tego dzieła wyrażona w każdym słowie ks. Maryańskiego, a także troska o prostotę języka, a zarazem oddanie nim wszystkiego, co ważne i niezbędne w odmawianiu tej modlitwy, jest doskonałym przykładem, iż autor dzieła – ks. B. Maryański to bogaty wewnętrznie intelektualista.

[źródło: Szada Borzyszkowska K. „Bronisław Maryański. Biograficzny portret kapłana.” Filologiczne Studium Doktoranckie, Wydział Filologiczny, Uniwersytet Gdański]

„Pozdrowienie Anielskie zawiera wszystkie łaski i godności Maryi. Ono jest Jej odzwierciadleniem, sobowtórem; w nim tyle tajemnic, ile w Niej, i ono jest więc Rosa Mistica.

Sto pięćdziesiąt tych woniejących róż, tj. tyle, ile według Alberta Wielkiego miała mieć róża Jerychońska listków, splatamy w psałterzu Maryi dla Niej w koronę.

Aby zaś ta korona była piękniejszą, aby stanowiła godniejszy strój na Jej Głowę, zwijamy ją potrójnie około złotej obręczy życia Jej Boskiego Syna, a Naszego Zbawiciela, Przez to łączymy Ją najściślej z Jej Boskim Synem, gdyż w Jego życiu zawiera się Jej życie, Jej zasługi, Jej udział w naszym odkupieniu. Przez podłożenie tych tajemnic róże Pozdrowienia Anielskiego przybierają rozmaite barwy. W związku z radosnymi niewinnymi tajemnicami dzieciństwa Jezusowego i radościami macierzyńskiego Serca Maryi ukazują się nam jako błyszczące białe róże. Od pełnych boleści tajemnic gorzkiej męki Jezusa i współboleści Maryi, co mieczem Jej serce przeszyła, przybierają jakoby barwę krwi i ukazują się nam czerwonymi. Blask uwielbienia i zjednoczenia z Bogiem w najdoskonalszej miłości zapala je blaskiem złota; — stąd widzimy je jako żółte róże. Tym sposobem ten potrójnie pleciony we wspaniałe barwy wieniec róż najpiękniej odpowiada godnościom, jakie zdobiły życie Maryi.”

„Gdy więc odmawiamy ustami Różaniec, powinniśmy koniecznie rozważać w sercu jego tajemnice. Jedno bowiem z drugim jest w istotnej łączności. Jak istotę człowieka stanowi dusza i ciało, tak istotę Różańca stanowi ustna modlitwa i rozważanie. Czym dla ciała serce, tym dla Różańca rozmyślanie. Odbierzmy człowiekowi serce, a pozbawimy go życia, usuńmy z Różańca rozmyślanie, a zrujnujemy jego istotę. Modlitwy różańcowe, odmówione bez rozważania tajemnic, są dobrą modlitwą, ale nie są Różańcem. Są one tylko materią, a rozmyślanie — życiem, formą.”

„— Dawniej,— mówi święty Tomasz,— zjawienie się anioła wobec człowieka uważano za nadzwyczajną łaskę i poczytano za wielką zasługę, gdy ludzie oddawali tym posłańcom należną cześć. Np. Abrahamowi napisano na pochwałę, że przyjął aniołów w gościnę i uczcił ich. Ale żeby anioł okazał człowiekowi cześć, to było rzeczą niesłychaną przedtem, nim Archanioł Gabriel pozdrowił Najświętszą Maryję Pannę i z czcią powiedział: Ave! Aniołowie bowiem znacznie przewyższają ludzi godnością i obcowaniem z Bogiem i pełnością łaski. Dlatego nie wypadało, ażeby anioł korzył się w czci przed człowiekiem. Ale we wszystkich tych przymiotach Maryja — ów ideał człowieka, przewyższała aniołów.

Przewyższała w pełności łask: Łaskiś pełna; przewyższała w zażyłości z Bogiem: Pan z Tobą; owszem Pan wybrał ją za matkę swoją: co się z Ciebie narodzi święte będzie nazwane Synem Bożym; i przewyższała aniołów w jaśniejącej czystości. Do Maryi więc posłany był poseł niebieski od Trójcy Przenajświętszej, który Ją z czcią najgłębszą pozdrawia. Zwiastuje Jej wolę Bożą, Jej wysokie przeznaczenie: Maryja je przyjmuje z pokorą i Słowo Ciałem się stało. Jak więc ścisłe jest obcowanie człowieka bez grzechu z Bogiem!”

Spis treści:

WSTĘP………………………………………………………………………………………….5

HISTORIA RÓŻAŃCA………………………………………………………………11

NAZWA RÓŻAŃCA………………………………………………………………….25

NARZĘDZIE RÓŻAŃCA…………………………………………………………..45

ISTOTA RÓŻAŃCA…………………………………………………………………..55

UZASADNIENIE TREŚCI RÓŻAŃCA……………………………………67

OBRONA RÓŻAŃCA………………………………………………………………..81

ZNACZENIE RÓŻAŃCA w codziennym życiu człowieka……………………………………101

JAK ODMAWIAĆ RÓŻANIEC……………………………………………….125

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznacznych zmian: korekty ortograficznej, pisowni wielką/małą literą i uwspółcześnienia wyrazów (podług – według, onych – tych, tedy, przeto – więc, oraz końcówek em – ym; emi – ymi).

O. Karol Clemens, redemptorysta, przybliża czytelnikowi tajeminicę Wcielenia, rozwiewając wszelkie wątpliwości odnośnie roli Niepokalanej w realizacji dzieła Odkupienia w każdej duszy. Jak pisze:

I. Kto pragnie łask, ten musi się uciekać do Maryi.

II. Kto się ucieka do Maryi, ten może być pewnym, iż otrzyma wszelkie łaski, jakich pragnie.

O ile w miłości i nabożeństwie do Matki Boskiej będziesz postępować, o tyle też będziesz wzrastać w miłości Boga i bliźniego, w prawdziwej mądrości, w umiłowaniu rzeczy Bożych, w łasce i we wszystkich cnotach.

Autor: Karol Clemens

Wygodny, nieco mniejszy format książki i większa, wyraźna czcionka.

Rok wydania: 2024

Stron: 154

Format: 12 x 17

Oprawa: miękka

Imprimatur

Kraków, dnia 1 maja 1918.

† Anatol

biskup sufr. wik. gen.

L. 4872

Prawdziwe szczęście polega na poznaniu Prawdy najwyższej, na kochaniu największego Dobra i używaniu radości wiekuistej.

Jeśli te dusze swój duchowy pożytek pojmują należycie, to będą, powiedziałbym, ustawicznie prosić Maryję o Jej pomoc. W każdej sprawie, czy wielka czy mała, w każdym ucisku i doświadczeniu, w każdej wątpliwości, przy każdej pracy, w każdej pokusie, we wszystkich zmianach w życiu zachodzących — krótko: w każdej okoliczności do N. Panny muszą się uciekać, jeśli chcą, aby wszystko, co czynią i co cierpią, miało obfite błogosławieństwo.

Głębokie poznawanie Pana Boga i dokładna znajomość samego siebie bardzo rzadko znajdują się między ludźmi. Stąd też pochodzi, iż dusz prawdziwie pokornych jest tak mało.

Pokora budzi się w nas z poznania własnego stanu i naszej ułomności, a więc polega na dobrowolnej uległości serca.

Nie dopuść, by dzień minął, abyś w nim szczególniejszej uwagi nie poświęcił ćwiczeniu się w pokorze. Zwykle człowiek dopiero po długoletnim ćwiczeniu się i po wielu doświadczeniach przychodzi do cnoty tej posiadania. Aby zaś wola była skłonną dążyć do niej, rozum wciąż na nowo winna oświecać świadomość tego, dlaczego i jak w tej cnocie ćwiczyć się należy. Powierzchowne tego zrozumienie prawie na nic się nie przyda. Wtedy dopiero, gdy rozum o jakim przedmiocie mocno jest przeświadczony, wola potężnie zostaje poruszoną, by dążyła do wytkniętego celu.

Ale i pokora jest darem dobroci Bożej. Nie jest w mocy człowieka pozyskać tę cnotę. Może człowiek co do niej się pouczać, w niej się ćwiczyć, o nią prosić, dzień i noc ze łzami i westchnieniami za nią tęsknić, ale osiągnąć jej nie może, jeśli jako dar łaski z nieba udzielona mu nie będzie.

Miłosierdzie, mówi Św. Tomasz, ma dwie właściwości: pierwszą, iż wspiera pogrążonego w niedoli, drugą, iż nad niedolą innych tak się smuci, jakby je samo ona dotknęła.

Skąd to pochodzi, moja duszo, iż ty tak zimna i oschła powracasz od Komunii św. do obowiązków swego stanu? Skąd to pochodzi, iż nie stajesz się bogatszą w miłość P. Boga i bliźnich, pobożność, pokorę, cierpliwość, łagodność i umartwienie? Może to w tym ma swe źródło, iż tego Anielskiego Chleba mało pragniesz? Cóż powiada Najśw. Dziewica? Łaknące napełnił dobrami. Gdybyś gorąco pragnęła przyjąć Twego Boskiego Zbawiciela, to bogatych łask byłby Ci użyczył. Musisz się więc w wierze odnowić. Musisz odtąd często i poważnie zastanawiać się nad zdumiewającą godnością tego Sakramentu. Pytaj siebie: kim jest Ten, który do mnie przychodzi? a kim ja jestem?

Jak w każdej sprawie, tak szczególniej w dążeniu do doskonałości miłość celu i pragnienie jego osiągnięcia są główną pobudką do działania. O ile goręcej pragniemy uświęcenia, o tyle więcej pilności i staranności do jego osiągnięcia dołożymy. To gorące pragnienie musi tryskać z głębi naszego serca i z taką siłą nas porywać, aby wszelka pobudka z zewnątrz była do działania niepotrzebną. Kto takiego pragnienia wcale nie ma, od tego niewiele można się spodziewać.

Kto dlatego tylko wypełnia swoje obowiązki, iż z zewnątrz go do tego nakłaniają, temu ufać nie można.

P. Bóg nie tyle na to patrzy, co zewnętrznie się objawia, jak raczej na dobrą wolę serca. Skuteczne i szczere pragnienia takąż samą u Niego mają cenę, jak i same czyny. Jest rzeczą najpewniejszą, iż złe pragnienia czynią człowieka złym i to bardzo, choćby żadne złe czyny po nich nie następowały.

W niebie P. Jezus i N. P. Maryja ustawicznie serdecznie sobie dziękują. [fragmenty]

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznacznych zmian (końcówek em – m, np. wielkiem – wielkim; e – y, np. jednem – jednym; y – i, np. Gabryela – Gabriela) oraz słów: Marya – Maryja, Jakób – Jakub, fakta – fakty, Izaiasz – Izajasz, Grzegorz z Nissy – z Nyssy, Królowę – Królową, porównywa – porównuje, twojem – twoim, mię – mnie, śś. – św., z pod – spod, Sakramenta – Sakramenty, Cyryll – Cyryl, blizki – bliski, tłómacz – tlumacz, t.j. – tj., czyśca – czyśćca, dopomódz – dopomóc, chrześciańska- chrześcijańska, synie – synu, rozpętywa – rozpętuje, słowy – słowami (w niektórych miejscach), mistrze – mistrzowie.

Uspójniono pisownię łączną i rozłączną, wielką i małą literą.

Gwiazda Zaranna

Na Horyzoncie Polskim nowo Wschodząca

Najbezpieczniejszą drogą Prawowiernego Chrześcijanina do pożądanego portu szczęśliwej wieczności Prowadząca:

To jest Książka Naśladowania Życia Maryi Panny W dziesiąciu Cnotach Ewangelicznych Jej upodobanych, przyzwoicie rożnej kondycji stanom, tak duchownym jako i świeckim służąca.

Niniejsze wznowienie dzieła Francisco Ariasa, wydanego w 1749 r. stanowi niejako wypełnienie życzenia wyrażonego przez św. Teresę od Dzieciątka Jezus: „Niech kapłani pokażą nam cnoty praktyczne.”

Istnieje wiele dzieł ascetycznych, mających służyć wiernym w podążaniu śladami Chrystusa. Jednak brakuje w nich najczęściej najistotniejszego: Maryi Niepokalanej, która jest uosobieniem wszystkich cnót, dostępnym dla każdego – do poznawania, a przez to i ukochania, a w następstwie praktykowania we własnym życiu, we współpracy z samą Matką Bożą.

Znaczna część książki poświęcona jest cierpliwości, która zdaniem o. Fabera te same skutki sprawia w duszy osób świeckich, co posłuszeństwo ślubowane przez osoby duchowne.

Autor: Francisco Arias

Rok wydania: 2023

Stron: 330

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

Varsaviae, 30 Julii 1749.

ANTONIUS GRZEGORZEWSKI U J. D.

Ecclesia Cathedrali Posnaniensi Archidiaconus,

Vicarius in Spiritualibus & Officialis Varsaviensis,

ac per Ducatum Masoviae Generalis, Abbas Plocensis Coadjutor.

„Ona sama wielkich kacerstw obłudne ciemności rujnuje, i wniwecz obraca. Jako Jej cały Święty Kościoł w tej mierze wdzięczną melodię przyśpiewuje i nuci Wesel się MARYJO Panno wszystkie herezje samaś potłumiła na całym świecie. (In Offic: Parvo de Beata).”

„Do tego że MARYJĘ Pannę nie tylko w tym naśladować mamy w czym Ona Chrystusa Pana naśladowała, ale i w tym winniśmy Ją naśladować do czego Chrystus jako oraz BÓG i Człowiek nie był obowiązany, bo w Wierze, w Nadziei Chrystusa, i w miłości ku Niemu, jako i w rewerencji ku Niemu, nie Chrystusa pewnie, lecz Pannę naszą naśladować mamy, a w wdzięczności i w dziękczynieniu za Dobrodziejstwo Odkupienia; nie Chrystusa także lecz MARYJĘ Pannę, jako najpierwszą Uczestniczkę tego odkupienia przez zachowanie od zmazy pierworodnej, naśladować mamy, jako też w rozmyślaniu i w ubolewaniu nad Męką Chrystusową w słuchaniu prawdy Ewangelicznej MARYJĘ a nie Chrystusa naśladować mamy, bo Chrystus był Nauczycielem, oraz i dawcą Świętej Ewangelii, Panna zaś była Uczennicą Jego, jako i my wszyscy być powinniśmy. Do tego że Chrystus Pan mocą Bóstwa swego samąż Cnotą będąc Cnoty czynił, MARYJA zaś Panna nie Bóstwem, ale pomocą Boską wsparta będąc, Cnoty wykonywała, siebie samą do nich z wszelką pilnością i usilnością przykładając, jako i my samych siebie przyłożywszy tąż pomocą Boską wsparci Cnoty tak jak i Ona wykonywać mamy, bez tej zaś pomocy Boskiej, tak MARYJA Panna, jako i żaden Święty, jako i my nic byśmy nie podołali.

(…)

Do tego któż potrafi przemienić się w Chrystusa, albo raczej być Chrystusem, a przecież według Chrystusowej nauki, w swym i w bliźnich umysłach rodzić Chrystusa potrafić może, wolę Boską wykonywać, jako Go Bogarodzica PANNA tymże sposobem, nie tylko Ciałem zrodziła, tak bowiem samże Chrystus mówi, Ktokolwiek albowiem uczyni wolę Ojca mego który jest w Niebiesiech, ten moim Bratem, Siostrą i Matką jest (Mt 12). Skąd Grzegorz Święty mówi: Trzeba nam wiedzieć, iż kto Chrystusową Siostrą i Bratem jest, wierząc, Matką staje się opowiadając, albowiem jakby Pana rodził gdy go do serca przyjmuje, i Matką Jego staje się opowiadając, gdy przez głos jego miłość Boska w umyśle bliźniego się rodzi (Greg: Hom: in Evang).”

„W tej pokorze ćwiczyła się także Przenajświętsza Panna MARYJA, ponieważ zawsze się trafia, iż ile razy ludzie bezbożni Syna zelżywie traktują, ile z nich jest, nie przepuszczają też jego Matce. Wiadomo iż niegodnymi zelżywościami, najbezbożniejsi Żydzi okrywali CHRYSTUSA Pana, nazywając go Samarytaninem, i opojem, od czarta opętanym (Mt 13). Toż od nich ponosiła Najświętsza Panna Jego Matka, co jaśnie pokazał Święty Ewangelista Mateusz, gdy pisze iż Obywatele Miasta Nazaretu, w którym Panna Przeczysta mieszkała, przy uszach Jej zarzucali mówiąc: Izali to nie jest ten Ciesielski Syn, izali Matka Jego nie nazywa się MARYJĄ. Święty zaś Marek pisze iż mówili (Mk 6): Izali to nie jest Cieśla Syn Maryi. Które zapewne słowa nie na co innego, tylko na zelżywość, i niesławę Jego wyzionęli, i wytknęli MARYI, być Niewiastą ubogą, wzgardzoną, i wszelkiego wspomnienia niegodną.” [Fragmenty]

W niniejszym wznowieniu starodruku z r. 1749 dokonane zostały wyłącznie zmiany nie wpływające na zawartość merytoryczną. W tekście zostały dodane przypisy wyjaśniające niektóre słowa staropolskie, już nieużywane, a często trafiające w sedno. Używane w tekście y zamieniono na i. Niektóre słowa zostały poprawione wg współczesnych zasad ortografii (jeżeli mogłyby być niezrozumiałe). Lista tych słów znajduje się do pobrania tutaj. Uspójniono pisownię małą i wielką literą. Zastosowano współczesne skróty tytułów ksiąg Pisma Św. (tj. Iz, Mk, Łk zamiast Izaa, Mar. Luc. etc.).

Opuszczono znajdujące się w książce podziękowania darczyńcy – Staroście Stokliskiemu, Jerzemu Matuszewicowi oraz jego herb.

Aby zapewnić wierność oryginalnemu tekstowi, skorzystano z trzech kopii starodruków dla uzupełnienia nieczytelnych liter/wyrazów.

Wielokrotnie w codziennych i okolicznościowych modlitwach chrześcijanin wzywa imienia Maryi, Matki Jezusa. Jest Ona przecież naszą Orędowniczką i Pośredniczką Łask. Można więc uznać, że podjęcie refleksji nad Jej osobą i życiem to powinność każdego wierzącego.

Celem niniejszej książeczki jest zebranie tego, co mówi o Maryi Pismo Święte, ale też zatrzymanie się nad przekazem Tradycji i okolicznościami, które wynikają z nauk historycznych dotyczących epoki obecności Maryi na ziemi. Każdy fragment Jej życia może bowiem stać się przedmiotem zadumy i źródłem pogłębiania czci i szacunku dla Niej.

Fakt, że Maryja złożyła Bogu ofiarę za swego Syna, to kolejny element potwierdzający całkowicie normalne traktowanie Dziecka, jako daru Boga dla Niej i dla świata. Każda ofiara wymaga pewnego samozaparcia i wyrzeczenia. Stawało się to szczególnie odczuwalne, gdy rodzina była uboga i nie miała nadzwyczajnych środków, by je przeznaczyć na ten właśnie cel. Tak było w przypadku Maryi. Chciała Ona jednak wszystko wypełnić do końca. Nic nie wskazuje, by oczekiwała wyjątkowego traktowania przez służbę świątynną. To Bóg sprawił, że ten akt został zauważony i podkreślony. -fragment książki –

Niepozorne ale znaczące dzieło, oryginalnie opracowane dla Zgromadzenia Sióstr Wizytek, zawierające istotę nauczania św. Ludwika M. Grignion de Montfort o Maryi – Pośredniczce wszystkich łask, zwłaszcza o Jej szczególnej roli w Najświętszej Eucharystii, wraz z praktycznymi wskazówkami co do jego zastosowania. Główne części obejmują: przygotowanie do Komunii świętej, Jej przyjęcie oraz dziękczynienie. Ta książka może pomóc wiernym Kościoła katolickiego owocnie uczestniczyć we Mszy świętej wraz z Matką Bożą – szafarką łask wysłużonych przez Chrystusa na Kalwarii.

Ad Jesum per Mariam!

Autor: Św. Ludwik Grignion de Montfort

Rok wydania: 2019

Stron: 52

Format: 14 x 10,2

Oprawa miękka

Imprimatur

wyd. oryg.:

Za pozwoleniem Władzy Duchownej

Przemyśl, 3 stycznia 1944; Bp Fr. Barda

Ojciec Elizeusz – ABC osobistego oddania się Maryi

Przyjacielu, ta książeczka to skarb. Z Matką Bożą krótka droga do świętości. Dziełko to ujmuje głębią i prostotą. Podpowie Ci jak żyć z Matką Bożą na co dzień, jaki jest sens życia, na czym polega życie na drodze oddania, jakie są owoce oddania, jak zjednoczyć się z Maryją.

Imprimatur dla dziełka: L.dz. 1847/2019

KSIĄŻKA:

Oprawa miękka

Wydanie II

Format 9,5 x 14 cm

Liczba stron – 64

ISBN 978-83-955056-1-4

Zbiór kazań o Matce Bożej autorstwa Jej gorliwego czciciela - św. Bernarda z Clairvaux - średniowiecznego mistyka, ascety i odnowiciela życia monastycznego. Wybitne dzieło mistrza duchowego zostało poprzedzone encykliką Ojca Świętego Piusa XII „Doctor Mellifluus” o św. Bernardzie z Clairvaux opublikowaną w 800. rocznicę Jego śmierci.

Św. Tomasz z Akwinu mówiąc o Matce Bożej, zauważył: „Przyszły mi wszelkie dobra, wraz z Nią”. Radził, aby „przyjąć Ją w rozumie przez wiarę, a w sercu przez miłość”. W niniejszej książce O. Konstanty M. Żukiewicz zachęca do poznawania Maryi śladami Doktora Anielskiego, a zwłaszcza do czytania, rozmyślania, rozważania, ponieważ „pójdzie za tym i serce, to małe serce, i ukocha Wielką Matkę Boga, a przekleństwa życia w błogosławieństwa się przemienią”.

Autor: Konstanty Maria Żukiewicz OP

Rok wydania: 2022

Stron: 226

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

Varsaviae, die 20 Martii 1928.

Vicarius Generalis

† Dr. St. Gall.

Notarius: V. Majewski.

Całą naukę św. Tomasza o Matce Boskiej, która Mariologią się nazywa, można by podzielić na trzy części.

I. Maryja w stosunku do Boga.

W Jego wyrokach, Jej przeznaczenie, rzeczywista Matka Jezusa Chrystusa, podniesiona przez to do niezwykłej godności: Matki Boga — Bogarodzicy.

II. Maryja, Sama w Sobie.

Jej wyjątkowe przywileje, niepokalaność i bezgrzeszność, pełność łaski i cnót. Dziewictwo, świętość i słodki zgon, słowem Niepokalana, Najświętsza, Wniebowzięta.

III. Maryja w stosunku do stworzeń.

Natury, aniołów, a szczególnie ludzi. Jej posłannictwo współodkupicielki, pośredniczki i pocieszycielki. Ona nie umarła, ale żyje w Kościele i w duszach; ma do nich prawo, a one mają wobec Niej pewne obowiązki.

Oto całokształt Mariologii według myśli Doktora Anielskiego. [fragment]

Spis treści:

Przedmowa………………………………………………………………………..5

Wstęp………………………………………………………………………………..9

Program rozmyślań…………………………………………………………..15

O przeznaczeniu Maryi……………………………………………………..17

Wspólne przeznaczenie Jezusa i Maryi………………………………..23

Maryja przepowiedziana……………………………………………………27

Skała jako symbol Matki Boskiej………………………………………..33

Figury Maryi…………………………………………………………………….37

Proroctwa Maryjne…………………………………………………………..43

Bogarodzica……………………………………………………………………..51

Godność Bogarodzicy……………………………………………………….57

Wykład homiletyczny tajemnicy Zwiastowania……………………63

Wykład „Zdrowaś Maryjo” według św. Tomasza z Akwinu…..71

Trójca św. a Bogarodzica……………………………………………………81

Maryja sama w sobie…………………………………………………………89

Niepokalana…………………………………………………………………….95

Bezgrzeszność Maryi……………………………………………………….103

Pełność łaski Maryi…………………………………………………………109

Cnoty Maryi…………………………………………………………………..117

Maryja jako dziewica……………………………………………………….123

Małżeństwo Maryi………………………………………………………….129

O pokorze Maryi…………………………………………………………….137

Pełność wiedzy Maryi……………………………………………………..145

Słowa Maryi……………………………………………………………………151

Magnificat……………………………………………………………………..157

Śmierć i wniebowzięcie……………………………………………………165

Maryja w stosunku do Ludzkości……………………………………..171

Współodkupicielka — Pomocnica w dziele zbawienia………..179

Maryja Pośredniczką i Orędowniczką……………………………….185

Królowa wszechświata…………………………………………………….195

O czci Matki Boskiej……………………………………………………….203

Ofiara Serca……………………………………………………………………209

Modlitwa do Matki Boskiej św. Tomasza z Akwinu……………..219

Dzieła św. Tomasza, w których pisze o Najśw. Pannie…………223

W niniejszym wznowieniu wprowadzono nieznaczne zmiany korektorskie: uwspółcześnienia w zakresie ortografii, pisowni łącznej i rozłącznej oraz pisowni wielką i małą literą.

Przemówienia Ojca Maksymiliana Kolbego powstały w oparciu o oryginalne notatki współbraci św. Maksymiliana z Niepokalanowa, zebrane wkrótce po jego męczeńskiej śmierci w niemieckim obozie koncentracyjnym. Niniejsze wydanie nie zawiera wprowadzanych później zmian, skrótów (usuniętych fragmentów) oraz przypisów, zacierających wierny przekaz Świętego Szaleńca Niepokalanej.

Autor: Św. Maksymilian Kolbe i współbracia

Rok wydania: 2020

Format: 16,4×23,5

Stron: 422

Oprawa: twarda / miękka

Imprimatur

Niepokalanów, 1957 r.

fr. Izydor Koźbiał

gwardian

Niechże okruchy „Słów Żywota”, w gorącym sercu wypieszczone, a kochającymi usty naszego Ojca przekazane – karmią i uskrzydlają nas na heroiczną służbę Niepokalanej pod zwycięskim sztandarem M.I.

[fr I.Koźbiał, Niepokalanów]

Przedmowa

Do jednych z najbardziej pięknych i pozostawiających na zawsze wiele głębokich i zarazem trwałych wrażeń, jakie przeżyliśmy w Niepokalanowie, były niewątpliwie przemówienia Ojca Maksymiliana Kolbego. Pamiętamy, jak przychodził on cicho i niepostrzeżenie na oznaczone miejsce, gdzie go już oczekiwaliśmy. Krótka, wspólna modlitwa ‐ i widzimy go siedzącego na tak dobrze nam znanej „ambonce” lub na sposób japoński ‐ na ziemi w cieniu drzew. Osłabione gruźlicą płuca czyniły jego głos lekko przyciszonym, lecz tak bardzo miłym i wprost zniewalającym do skupienia. Były to krótkie, proste zdania, ale jakże cenne i głęboko zapadające w serce! One to tak wyraziście ukazywały nam przecudny Ideał‐Niepokalaną.

Czuło się, że Ojciec Maksymilian wyjawia przed nami własne przeżycia i karmi nas nadmiarem swego ducha.

Niektórzy z niepokalanowian w trosce o zachowanie tych ziaren ewangelicznego posiewu, zapisywali je sobie bezpośrednio na konferencjach. Jedni stenografowali, drudzy notowali zwykłym pismem, a jeszcze inni, nie mogąc zdążyć, zapisywali tylko ważniejsze zdania.

Po zaaresztowaniu i męczeńskiej śmierci Ojca Maksymiliana przekonaliśmy się wielokrotnie, czym są dla nas streszczone przemówienia Ojca Maksymiliana. Dlatego też wkrótce powstał projekt zebrania możliwie wszystkich tych przemówień i wypowiedzi. W okresie niemieckiej niewoli z różnych przyczyn nie można było od razu sporządzić całkowitego zbioru. Dopiero w kilka lat po przeminięciu ciężkich i trudnych dni zdołano zakończyć prace nad pierwszym pełnym wydaniem archiwalnym pt. „Przemówienia Ojca Maksymiliana Marii Kolbego”.

Nieco później, przygotowując drugie wydanie przemówień, zastanawialiśmy się, czy nie należałoby poprawić tekstu w tych miejscach, gdzie zauważa się brak ciągłości myśli, albo gdzie nie jest ona jasno wyrażona. Po zasięgnięciu opinii Ojców i Braci, postanowiono przemówienia Ojca Maksymiliana wydać bez jakichkolwiek uzupełnień. Jeżeli natomiast w treści znajdują się pewne nieścisłości, to pochodzą one wyłącznie od streszczających. Jedynie tam, gdzie zachodziła wyraźna potrzeba zastosowaliśmy obecną pisownię i bardziej poprawne przestankowanie. Opuszczone zostały również odsyłacze i wyjaśnienia o wartości archiwalnej. Niektóre przemówienia streszczało dwóch albo trzech Braci. W takich wypadkach jedno streszczenie zamieściliśmy w pierwszej części, a inne włączono do części trzeciej.

Przemówienia i wypowiedzi bez dat zostały umieszczone w części drugiej. Imiona i nazwiska streszczających podaliśmy w spisie treści po tytułach. Jeżeli natomiast przy danym tytule nie są wymienione, tzn. że nie zdołaliśmy stwierdzić, przez kogo to przemówienie było streszczone.

***

Niepokalana, Matka Łaski Bożej niech sprawi, aby myśli te w sercach czytających zasiewały się i wzrastały, szerząc coraz bardziej Jej przemożne, królewskie i matczyne władanie.

br. M. Wędrowski

br. Innocenty M. Wójcik

[Fragment]

„Jaki więc jest ścisły związek między naszym uświęceniem a Matką Bożą?

Że Matka Boża jest najbardziej zjednoczona i upodobniona jako stworzenie do Boga, to nie ulega najmniejszej wątpliwości. Dlatego im bardziej będziemy z Nią zjednoczeni ‐ Jej własnością, tym więcej będziemy ubóstwieni.

Ale szatan wie, że to jest jedyna droga, i dlatego stara się wszelkimi siłami wykluczyć pośrednictwo Matki Najświętszej. Jeżeli Pan Bóg chce tej drogi ‐

a więc przez Maryję, to dlaczego mamy się od niej odchylać. I poniekąd wpadamy w grzech, bo to jest pycha, czyli nie zastosowanie woli naszej z wolą Bożą.

Gdyby jeszcze przyszły wątpliwości, czy też modlić się bezpośrednio do Pana Jezusa, czy też przez Matkę Najświętszą, weźmy sobie przykład. Tak samo wygląda jakby ktoś chciał jechać do Gdańska, więc czy on ma pójść do Gdańska, czy do pociągu, żeby nim zajechał, lub gdyby chciał wejść na szczyt wieży, musi wpierw iść po drabinie, aby się tam dostać. Tak samo i w życiu duchowym ‐ do Pana Jezusa, przez Matkę Najświętszą. Oddajmy się Jej, a Ona nas nauczy poznać i ukochać Boga, otworzy tajemnice Serca Pana Jezusa i Trójcy Przenajświętszej. Ona nam wyprosi siłę, byśmy poszli i wytrwali na tej drodze.”

W niniejszym wydaniu nie wprowadzono zmian językowych, z wyjątkiem uspójnienia nazw (w całym tekście imię Matki Bożej: Maryja, Lourdes zamiast Lurd w kilku miejscach), oraz uwspółcześnienia kilku niezrozumiałych obecnie słów (np. ośm – ośmiu).

Maryja wybrana przez Boga przed wiekami od zawsze na Matkę Zbawiciela mocą zbawczej ofiary swego Syna została wolną od zmazy grzechu pierworodnego, więc przychodzi na świat pełna łaski i zawsze zjednoczona z Bogiem. Swą niepokalaną czystością świeci jak jutrzenka na nieboskłonie, poprzedzająca słońce. Stając się Matką Zbawiciela, Matką Życia, Swego Syna, Boga Człowieka, przynosi Go nam na swoich rękach, staje się naszą Matką, dając nam jedyne prawdziwe Życie, Jezusa Chrystusa, ucząc równocześnie swoim przykładem przyjmować to Życie, Nim żyć, stawać się z Nim nowym Adamem. Jest to możliwe dzięki zbawieniu dokonanemu przez Jezusa Chrystusa, Nowego Adama. Obejmuje ono wszystkich ludzi: od Adama do ostatniego człowieka, który zaistnieje na świecie. W Nim natura ludzka została oczyszczona i uzdrowiona z grzechu i na nowo zdolna do pełnego uczestnictwa w życiu Boga. Pierwszym i najdoskonalszym przykładem tego jest Maryja Matka Jezusa, która ma szczególny udział w Jego zbawczym dziele: z woli Boga Ojca poprzedza Jezusa i daje Go światu, daje każdemu z nas.

Niezliczone są łaski z nieba, które otrzymano wskutek modlitwy. Za pomocą Różańca świętego zwyciężone zostały herezje, naprawione obyczaje, oddalone zarazy, zakończenie wojny, odzyskane oraz zachowane cnoty czystości, a ponadto obronione dusze przed wszelkimi zasadzkami szatana. – św. Jan Bosko –

Wspaniała jutrzenka, która zrodziła Słońce sprawiedliwości — Niepokalana Maryja — jaśniała po wszystkie wieki promieniami wszystkich cnót i wszystkiej chwały. Odkąd zasiadła na stolicy swojej, tuż poniżej tronu Bożego, odtąd przyobleczona została w słońca szatę i dwanaście gwiazd otoczyło Jej głowę, a księżyc legł pod Jej niepokalanymi stopami. Zbawiciel objął „królestwo sprawiedliwości”, a najukochańszej Swej i naszej Matce oddał „królestwo miłosierdzia i litości” — i od tej chwili cześć Maryi zabrzmiała na Niebie i całym okręgu ziemskim. Proroctwo Jej spełniło się i spełniać się nie przestanie po wszystkie czasy: „błogosławioną zwać mnie będą Wszystkie narody”…

Autor: Walenty Załuski

Rok wydania: 2020

Stron: 270

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

Plociae die 27 Martii (8 Aprilis) 1897 an.

Vicarius Capitularis Dioeeeseos Plocensis

W. Petrykowski.

Regens Cancellariae

A. Szelążek

Przeznaczam „Żywot Najświętszej Maryi Panny“ dla rodzin chrześcijańskich, gdyż pragnąłbym w myśl Ojca św., aby każdy dom, każda rodzina, mając obrazek Przenajświętszej Rodziny i modląc się przed nim, wczytywała się w życie Tej, która jest ozdobą Nieba i ziemi, jedyną nadzieją naszą, wzorem cnót wszystkich dla całych rodzin chrześcijańskich i dla każdej z osobna. Wiem dobrze, że niejedna rodzina chrześcijańska chciałaby posiadać i czytać żywot Najświętszej Maryi Panny, ale środki materialne nie pozwalają na nabycie podobnej książki, bo jedne z nich są bardzo drogie, inne zaś choć są tanie, ale niedostateczne, bo nadzwyczaj skrócone. Zdaje się, iż obecne dzieło zaradzi narazie tej ogólnej potrzebie.

Nadto żywot Najświętszej Maryi Panny, zdaniem moim, może być użyty na czytania Majowe, Październikowe, gdyż podzieliłem go na XXXII rozdziały, owszem każdy z tych rozdziałów może służyć nawet za naukę na uroczystości Najświętszej Maryi Panny, a jak wiem z własnego doświadczenia, z niemałym pożytkiem dla wiernych.

Żywot Najświętszej Maryi Panny nie jest to wyczerpujące studium o życiu Niepokalanej, gdyż z założenia swego takim być nie może, odkryłem bowiem w nim zaledwie rąbek niepokalanego życia Maryi. Zresztą życie to tak jest święte i cudowne, przywileje Maryi tak są wielkie i niedościgłe, chwała Jej tak wzniosła i niewypowiedziana, iż raczej należałoby na klęczkach przez całe dni i noce rozmyślać, korząc się w prochu swej niskości, niż pisać o Tej, której widokiem zachwycały się najczystsze duchy — jeszcze tu na ziemi, a teraz w niebie nigdy się dosyć napatrzyć Jej nie zdołają!… Celem zatem niniejszego dziełka jest gorące rozszerzenie czci Maryi, zachęta do naśladowania Jej życia anielskiego w rodzinach chrześcijańskich.

(…)

Dziełko to oparłem na najpoważniejszych źródłach, którymi są: Pismo św., Ojcowie św. Kościoła, Encyklopedia kościelna, B-pa Nowodworskiego, Jezus Chrystus O. Didona, tłum. B-pa Kossowskiego (t. I i II), Wykład tajemnic Różańca św., tłum. B-pa Kossowskiego (t. I i II), Żywot Matki Boskiej p. O. Prokopa, Majowe uwielbienia Maryi w litaniach Loretańskich p. tegoż. — Żywoty ŚŚ. Pańskich p. tegoż, — Uwielbienia Maryi tłum. tegoż. — Życie Najświętszej Maryi Panny p. Kat. Emmerich, —  Życie Najświętszej Panny w czytaniach majowych p. X. A. K. — Rozmyślania o życiu i cnotach Matki Bożej p. ks. Wł. Krynickiego, — Miesiąc Maryi p. ks. A. Brykczyńskiego i ks. W. Załuskiego, — Kazania na uroczystości Najśw. Maryi Panny

p. ks. J. Krukowskiego, — Kazania na uroczystości Najśw. Maryi Panny (T. I i II) p. ks. Pelczara, — Matka Bolesna p. O. Pabera i wielu innych, które łaskawy czytelnik znajdzie w cytatach.

[Od Autora]

Autor zauważa, że kochać Maryję, wielbić Ją i myśleć o Niej jest doskonałą roztropnością. Niniejsze dzieło stanowi nieocenioną pomoc w postaci bogatego materiału do rozważania. Czytelnik znajdzie w nim także środki prowadzące do nabożeństwa ku Maryi, pozna główne Jej cnoty i sposoby ich praktykowania.

»Przede mną szła ta mądrość, a nie wiedziałem, iż ona jest matka tych wszystkich«. Maryja szła przede mną i każdy mój krok, każdy moment, każdą chwilę mego życia znaczyła swymi dobrodziejstwami. Gdyby niedołężne zmysły nie zakrywały przed nami mnóstwa tych łask, poznalibyśmy, że wszystkie dobrodziejstwa na ziemi pochodzą od Boga przez ręce Maryi.

Autor: ks. Jakub Górka

Rok wydania: 2023

Stron: 468

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

Z KONSTYSTORZA BISKUPIEGO W TARNOWIE

Dnia 15 marca 1907 r.

† Leon Bp.

… Rozważając to głębiej, musimy zawołać: Nie, nie spodziewamy się pojąć całej wielkości dobrodziejstw, a stąd i zobowiązań naszych względem Ciebie, o nasza najwyższa i najlepsza Dobrodziejko. Pojmiemy je wtedy dopiero, kiedy z Twą pomocą przejdziemy z cienia śmierci do królestwa żyjących. Kiedy pierwszy krok stawimy w progach niebios i obejrzymy się w tył i poznamy, jaka niezmierzona przepaść między grzechem a łaską, w tej przepaści pojmiemy natychmiast wszystkie długi, u Ciebie zaciągnięte. Zaprawdę, Maryi zawdzięczamy zaraz po Bogu zbawienie swe. Słusznie mówi Ryszard od św. Wiktora: »Pragnęła zbawienia wszystkich, szukała go i otrzymała, a nawet zbawienie wszystkich przez Nią się dokonało. I dlatego nazywa się zbawieniem świata«. [Fragment]

1. Wola ma zawsze za przewodnika rozum. Bez niego nie postawi kroku naprzód, bo jest władzą bez światła, władzą podobną do nieszczęśliwego ślepca, którego ktoś musi prowadzić. Dlatego mówi św. Augustyn: »Wola powstaje z rozumu czyli poznania«1. Ale rozum ludzki, choć jest odblaskiem światłości Bożej, choć nie jest władzą ślepą, poznaje przedmioty powoli, częściowo i stopniowo, musi się w nie wpatrywać. Rozum jako strażnik woli, musi uważnie patrzyć z wyżyny, na wzór stróża, któremu Bóg polecił uważać na wozy, które w czasie nocnym szły do Babilonu2.

Ślepy, któremu Pan Jezus cudownym sposobem przywrócił wzrok, na pierwszy rzut oka wziął ludzi za drzewa się poruszające3. Dopiero, uważniej spoglądając, rozpoznał różnicę między drzewem a człowiekiem. Najpiękniejsza rzecz nie porwie, nie zachęci nas, dopóki jej się nie przypatrzmy dokładniej. Dlatego pięknie mówi głęboki myśliciel św. Augustyn, że rozum zastanawiający się jest początkiem wszelkiego dobra4. Duchowo więc musimy spoglądać na rzeczy wyższe, a spoglądać uważnie, abyśmy prawdę pokochali, przejęli się nią na wskroś. Kto stanie na wyżynie, na szczycie gór, rozkoszuje się krajobrazem. Widzi u stóp swoich ścielące się doliny, a na nich czarującą oko zieloność, bujną roślinność, piękne lasy, to znów potoki niestrudzone, skaczące po głazach. A im uważniej patrzy, tym więcej widzi rozmaitości i piękności w przyrodzie — oko jego coraz dalej sięga i powoli powstaje w duszy całość wspaniałego widoku.

2. Abyśmy mogli ukochać Bogarodzicę, trzeba nam się zastanawiać, jak Ona wielką, jak możną, jak wspaniałą, jak pełną cnót i zalet niezrównanych. Po wtóre należy się uważnie przypatrzyć, jak ta cudowna Pani, Królowa nieba i ziemi, jest dobrą względem nas, jak bardzo nas miłuje, jak nas hojnie obdarza łaskami. Nikt, choćby najgorszy, nie jest wyjęty spod Jej macierzyńskiej opieki. Do Maryi Panny możemy zastosować to samo, co mówimy o Bogu i Jego nieprzebranej dobroci względem człowieka. Stwórca każe świecić słońcu nad sprawiedliwymi i nad grzesznikami, spuszcza deszcz na niwy ludzi dobrych i złych. Wzrok też Królowej niebieskiej zwraca się na wszystkich, choćby najgorszych i najniewdzięczniejszych.

O, wpatrujmy się oczyma duszy często i uważnie w tę Gwiazdę zaranną, rozpamiętujmy Jej zalety i cnoty, a osobliwie Jej miłość macierzyńską względem ludzi, a nie zawodnie umiłuje-my Maryję Pannę i staniemy się Jej wiernymi sługami.

W Księdze Mądrości czytamy:5 »Myśleć o niej jest doskonała roztropność«. Słowa te stosują uczeni także do Matki Najświętszej w tym znaczeniu, że myślenie, zastanawianie się nad przywilejami Maryi jest wielką mądrością i kluczem do niezrównanych łask, którymi obsypuje Maryja Panna swych czcicieli.

Widzimy też, że tak czynili Jej wielcy słudzy. Oni przez medytację, zastanawianie się ogrzewali się ogniem miłości Bożej, a zarazem dochodzili do prawdziwego nabożeństwa ku Maryi, którego podstawą jest miłość. Kogo bowiem kochamy, dla tego wszystko z radością czynimy, trudy i ofiary największe dla umiłowanego przedmiotu są miłe i słodkie. Za ten skarb ukryty, gotowy człowiek wszystko oddać i poświęcić. [Fragment]

1 Voluntas oritur ex intelligentia. S. Aug. de Trinit I. XIV, c. 8.; 2 Iz. XXI, 7.; 3 Marek VIII, 24.; 4 Intellectus cogitabundus initium est omnis boni.; 5 Mądr. VI, 16.

U ludu nie umiejącego czytać, obrazy zastępują książkę, bo w nich widzi miłość Chrystusa ku nam, podziwia dobroć Maryi, chwałę Świętych i poznaje ich zasługi. Widok w obrazie męczarni, jakie za Chrystusa ponieśli Męczennicy, zapala patrzących do męstwa, cierpliwości chrześcijańskiej i zbawiennie upokarza.

Kto nie umie medytować samodzielnie i rozważać prawd wiary, niech czyta pobożne rzeczy, a czytanie zastąpi mu rozmyślanie.

1. Książki pisane o chwale, dobroci Niepokalanie Poczętej Dziewicy mogą zapalić uważnego czytelnika do gorącego nabożeństwa ku Matce Najświętszej. Toteż święta Teresa zalecała pobożne czytanie tym, którzy są nowicjuszami czyli dopiero pierwsze stawiają kroki na drodze rozpamiętywania rzeczy Bożych. Jak nieurodzajem dotknięte okolice z dalszych stron zaopatrują się w zboże i wszelkie środki do życia, tak niech czyni ten, kto ubogi w święte i podniosłe myśli; niech w pobożnych dziełach szuka ognia świętego, rosy niebieskiej na użyźnienie oschłości duchowej.

Zresztą czytanie duchowne jest nie mniej i dla doskonałych ludzi, którzy mają wiele światła i ciepła duchowego, niezmiernej doniosłości.

Przez to czytanie, jak już wspomniałem, oczyści się nasza wyobraźnia, modlitwa i rozmyślanie będzie nam łatwiejsze.

Czytamy w Piśmie św., że Jakub patriarcha w służbie u Labana pomnożył swe bogactwa w ten sposób, że umiał zdobywać dla siebie pstre owce i barany. Zupełnie czarne lub białe, według układu, miały należeć do Labana. Przygotował bowiem pręty różnego koloru, kładł je w koryta przy studniach, gdzie się owce poiły, a one przez wpatrywanie się w te różnokolorowe laseczki rodziły różnobarwne stada owiec, kóz i baranów, które według umowy stawały się własnością Jakuba.

Błogosławieństwo Boże i łaska Maryi z tymi, którzy przez czytanie duchowne i rozmyślanie wznoszą się ku niebu, odrywają się od marnej ziemi. Używajmy przeto wypróbowanych środków, aby dojść do celu tak wzniosłego, jakim jest cześć i nabożeństwo do Bogarodzicy. [Fragment]