Rozmyślania o Matce Boskiej w świetle nauki św. Tomasza z Akwinu

Maryja zwycięży!

Autor: ks. Robert Mäder

Możliwość wyboru jednej z dwóch dostępnych okładek [można określić podczas zamówienia w treści wiadomości].

Rok wydania: 2023

Stron: 80

Format: 12 x 17

Oprawa: miękka

Imprimatur

Poznań, ‎dnia ‎16 ‎kwietnia 1935

(L.‎S.) ‎Kuria Arcybiskupia

† Bp ‎Dymek, ‎Wikariusz ‎Generalny

L.‎D.‎6577/35

‎X.Jedwabski,

Kanclerz ‎Kurii Arcybisk.

D ą ż n o ś ć d o j e d n o ś c i, do zespolenia i złączenia wszystkich ludzi i ludów, nigdy chyba od 6000 lat nie zaprzątała tak bardzo umysłów, jak obecnie. Dwojaka zaś może być jedność. Jedna wywodzi się z Ducha Św., druga z szatana; jedna jest dziełem miłości, druga dziełem pychy.

Jedność ludzkości wywodzi się także stąd, że wszyscy mają jedną matkę i jednego ojca — Jezusa i Najświętszą Pannę! Dziwne to, że większość ludzi po 2000 lat nie wie jeszcze, że muszą mieć ojca i matkę i nie wie jeszcze, jakie jest imię ojca i matki. [Fragmenty]

Jestem katolikiem i nie wyrzekam się niczego, co katolickie.

Miarodajnym dla wszystkich myśli, słów i czynów jest dla mnie zdanie Kościoła, Matki mojej. Jeśli zachodzi sprzeczność między tym co katolickie, a tym co modne, opowiem się bezwarunkowo zawsze za tym co katolickie.

Dlatego nie waham się oznajmić, wbrew panującym poglądom współczesnym, że niepozorny przedmiot, nazywany przez nas różańcem, jest cudownym lekarstwem, danym nam od Boga. Różaniec jest w i e l k ą t a j e m n i c ą w i a r y, t a j e m n i c ą z w y c i ę s t w a! [Fragmenty]

Nie można zapominać o Maryi, mówiąc o Jezusie i na odwrót — zamilczeć o Jezusie, chwaląc Maryję. M a r y j a i J e z u s s ą z ł ą c z e n i n i e r o z e r w a l n i e. Maryja jest drogą, Chrystus celem. Nie można w ogóle wyobrazić sobie Maryi bez Chrystusa Pana. Według Bożego porządku nie można jednakże wyobrazić sobie również Jezusa bez Maryi. Ojciec przyjmie nas do Swej Chwały tylko za pośrednictwem Chrystusa Pana, a Chrystus Pan przyjmie nas wyłącznie przez pośrednictwo Maryi.

Droga do nieba prowadzi więc przez trzy instancje: Maryja, Jezus Chrystus, Bóg.

Trzeba to wiedzieć, jeśli się jest chrześcijaninem. [Fragment]

Maryja zawsze kroczyła własną drogą. Zawsze miała odwagę pójść samiuteńka drogą własną, gdy było potrzeba. Nie szła drogą utartą — postępowała na ścieżkach Pańskich, posłuszna głosowi obowiązku. N i e m a w ś r ó d t y c h, k t ó r z y n a ś l a d o w a l i J e z u s a, i n d y w i d u a l n o ś c i s i l n i e j s z e j. Maryja jest istotnie ową mulier fortis, silną kobietą z Ewangelii. [Fragment]

N i e z r o z u m i a ł ą b y ł a b y h i s t o r i a K o ś c i o ł a b e z M a r y i, jak niezrozumiałą byłaby Najśw. Rodzina bez Najśw. Maryi Panny.

Wszystkie wiekopomne zdarzenia historii Kościoła, okresy rozkwitu, zwycięstwa sprawy katolickiej, porażki wrogów Kościoła są nade wszystko Jej dziełem, powstały za Jej sprawą. Wracając zatem do tego, co mówiliśmy poprzednio, stwierdzamy, że: — R ó ż a n i e c m a r a c j ę !

Musimy zawsze wspomnieć Maryję, gdy mówimy o Chrystusie: czy to, gdy poruszamy sprawę Jego narodzenia, czy dzieło Odkupienia, czy historię świętych i Kościoła. Przewodnia myśl Różańca jest tym samym wielką tajemnicą wiary.

Z tego znowu wynika, że R ó ż a n i e c j e s t t a j e m n i c ą z w y c i ę s t w a. [Fragment]

TREŚĆ:

Słowo wstępne…………………………………………………………..7

Głowa i serce……………………………………………………………..9

Niech żyje Królowa!…………………………………………………15

Walka o kobietę……………………………………………………….21

Ona zetrze głowę twoją…………………………………………….27

O zdobywaniu świata……………………………………………….33

Twoje hasło……………………………………………………………..43

Rycerz Maryi…………………………………………………………..49

Pod sztandarem Niepokalanej…………………………………..57

W tym znaku zwycieżysz………………………………………….65

Oddziały bojowe……………………………………………………..73

W niniejszym wznowieniu wydania z r. 1947 (Maria zwycięży!) dokonano zmiany: Maria – Maryja, oraz słowa: defenzywa/ofenzywa – defensywa/ofensywa, końcówek yj – ji (np. kongregacyj – kongregacji). Uspójniono pisownię wielką i małą literą.

Teksty, które trafiają do rąk polskiego czytelnika w ramach niniejszego tomiku, są prawdziwą perłą chrześcijańskiej literatury mistycznej. Wyszły spod pióra skromnej siedemnastowiecznej pustelnicy, która całe swoje życie poświęciła wytrwałemu poszukiwaniu unum necessarium – tej jednej jedynej rzeczy, która nie przemija i w której życie odnajduje cały swój sens. Dla niej porzuciła wszystko, a kiedy pozwoliła Bożemu Duchowi, by pociągnął ją w otchłań Życia, w tych boskich głębinach wszystko odnalazła na nowo.

Na swej drodze duchowej Maria od św. Teresy doświadczyła zadziwiających przejawów obecności Boga i świata wewnętrznego. Jednym z nich – bardzo osobliwym i rzadko poświadczonym w literaturze – było zjednoczenie z Trójcą Świętą za pośrednictwem Maryi, a właściwie uczestnictwo w zjednoczeniu, jakie łączy Maryję z każdą z Osób Boskich. Relacja z tych niecodziennych i niezwykle intensywnych przeżyć, którymi Maria dzieliła się ze swoim ojcem duchowym, składa się na zbiór zamieszczonych tutaj zapisków mistycznych. Ich treść oraz świeżość i dziecięca prostota, jakie cechują styl Pustelnicy z Mechelen, nie pozostawią obojętnym nikogo, kto zagłębi się w bogactwo duchowe tego świadectwa.

Teksty karmelitańskiej Pustelnicy są niezmiernie cennym świadectwem, które odkrywa przed nami charakter i intensywność działania Maryi w dziele uświęcenia człowieka i doprowadzenia go do zjednoczenia z Bogiem. Wartość tego świadectwa jest tym większa, że „poza Marią od św. Teresy, żaden ze znanych nam dziś autorów – jak się wydaje – nie podjął próby analizy swych relacji mistycznych z Matką Bożą” z taką wnikliwością i precyzją. Przekazy zawierające opisy mistycznej obecności Maryi na drodze duchowej są bardzo nieliczne i najczęściej bardzo skąpe. Ten zaś, którym dzieli się z nami Maria Petyt, potwierdza, że rola Matki Bożej nie sprowadza się jedynie do Jej wstawiennictwa za nami, ale jest czynnym współdziałaniem Niepokalanej z łaską Bożą w zjednoczeniu z Bogiem. W doświadczeniu karmelitańskiej Pustelnicy z Mechelen Maryja pełni wobec duszy rolę kierownika, a nawet mistrzyni duchowej, która prowadzi ją w ten sam sposób, w jaki „nauczycielka prowadzi rękę dziecka, kiedy uczy je pisania”. Rola Maryi nie wyczerpuje się w tym aspekcie pedagogicznym, ale ma dużo głębsze znaczenie. Okazuje się, że Jej osoba, zjednoczona z Bogiem i przebóstwiona w chwale życia wiecznego jest zarówno kanałem wszelkiej dosięgającej nas łaski, jak i przedmiotem niewymownej kontemplacji, którego nie można oddzielić od Boga. Co najważniejsze, jest więzią i środkiem umożliwiającym zjednoczenie z Bogiem, przynoszącym duszy obfitość dóbr duchowych.

Rozważając starożytne określenia Maryi, zaczerpnięte z Biblii i z liturgii, odnajdujemy w nich nasze własne powołanie do świętości. Każde z tych wezwań kończymy ufną prośbą, zwracając się do Maryi: „Módl się za nami!”. Ona jest bowiem najpewniejszą Przewodniczką na drodze do świętości i Orędowniczką u Syna. Taka sama jest rola Kościoła, jako wspólnoty zbawienia. (…)

Litania loretańska jest nie tylko szkołą pobożności maryjnej, lecz także prawdziwym traktatem o misterium Kościoła. (…) Prosząc: „Módl się za nami”, pozwalamy im – Maryi i Kościołowi – zanosić nasze modlitwy wprost do Zbawiciela. Dzięki temu pośrednictwu modlitwa warg staje się kontemplacją tajemnic zbawczych.

Niepozorne ale znaczące dzieło, oryginalnie opracowane dla Zgromadzenia Sióstr Wizytek, zawierające istotę nauczania św. Ludwika M. Grignion de Montfort o Maryi – Pośredniczce wszystkich łask, zwłaszcza o Jej szczególnej roli w Najświętszej Eucharystii, wraz z praktycznymi wskazówkami co do jego zastosowania. Główne części obejmują: przygotowanie do Komunii świętej, Jej przyjęcie oraz dziękczynienie. Ta książka może pomóc wiernym Kościoła katolickiego owocnie uczestniczyć we Mszy świętej wraz z Matką Bożą – szafarką łask wysłużonych przez Chrystusa na Kalwarii.

Ad Jesum per Mariam!

Autor: Św. Ludwik Grignion de Montfort

Rok wydania: 2019

Stron: 52

Format: 14 x 10,2

Oprawa miękka

Imprimatur

wyd. oryg.:

Za pozwoleniem Władzy Duchownej

Przemyśl, 3 stycznia 1944; Bp Fr. Barda

Gdy dzisiaj nie znajdujemy rady wobec różnych przeciwności, zostaje jedno: mieć w kieszeni różaniec i modlić się za tych, którzy nam przyczyniają tyle udręki we własnej Ojczyźnie. Módlmy się za tych ludzi. Przeklinanie nic nie pomoże. Powtarzanie sobie różnych plotek czy dowcipów politycznych też nic nie da/ Ale modlitwa może pomóc. Ona zdolna jest oświecić umysły, poprawić wolę ludzką. – kard. Stefan Wyszyński –

Rozważając bowiem tajemnice różańcowe, patrzymy na misterium życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana oczyma Maryi, przeżywamy je tak, jak Ona w swym matczynym sercu je przeżywała. Odmawiając różaniec, rozmawiamy z Maryją, powierzamy Jej ufnie wszystkie nasze troski i smutki, radości i nadzieje. (…) Ona – radosna i bolejąca, i chwalebna, zawsze u boku Syna – jest równocześnie obecna posród naszych codziennych spraw. – św. Jan Paweł II –

Czym jest uwielbienie Boga i prawdziwa radość? Czym jest Boże Miłosierdzie oraz bojaźń Boża? Dlaczego Zbawiciel nazywał siebie przede wszystkim Synem Człowieczym? Dlaczego Maryja jest Matką Miłosierdzia i Dopełnieniem Trójcy Przenajświętszej? Co oznacza działanie w łasce, czyli wejśce w „możności Boże”?

Niniejsza książka, Magnificat, nauki o Matce Boskiej na miesiąc maj, jest jednym z nielicznych dostępnych w języku polskim dzieł w całości poświęconych hymnowi Matki Bożej Magnificat. Jak pisze Autor, badanie i rozważanie prawd wiecznych, wypowiedzianych przez Najśw. Pannę w Jej pieśni Magnificat, ma być przypomnieniem: »Człowiecze, idziesz ku wieczności; nie chcąc chybić celu, proś, aby Najświętsza Matka Boża była twoją towarzyszką i przewodniczką. Jej ręki się trzymając, wytrwasz, nie zginiesz, zdobędziesz szczęśliwą wieczność«.

Autor: ks. Józef Kłos

Rok wydania: 2023

Stron: 302

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

X. Weimann

Konsystor Arcybiskupi

Poznań, dnia 8 lutego 1919.

NIHIL OBSTAT

X. Jan Kanty Noryśkiewicz

Poznań, dnia 7 kwietnia 1918.

„Imię »Syn Człowieczy« będzie ulubionym imieniem, którym Pan Jezus o sobie przemawiać będzie. Czytajcie Ewangelię, a na każdej prawie karcie z tą się wyłącznie nazwą, z ust Jego płynącą, spotkacie. »Czym mienią być ludzie Syna Człowieczego?« (Mat. 16, 16) — zapyta Piotra i Apostołów. »Zaprawdę powiadam wam«, — powie im w innych okolicznościach — »ujrzycie niebo otworzone i Anioły Boże zstępujące na Syna Człowieczego« (Jan 1, 51). A kiedy Go postawią przed trybunałem duchownym i oskarżą, że Synem Boga się mieni, On swoje synostwo Boże potwierdzi, ale równocześnie doda: »Jednak powiadam wam, odtąd ujrzycie Syna Człowieczego siedzącego na prawicy Bożej« (Mat. 26, 64). »Syn Człowieczy« to najsłodsze imię Jego miłosierdzia, połączenia z nami, naszego pojednania z Ojcem, ofiary zbawczej, jaką poniósł dla chwały Boga i odkupienia naszego, to powód zyskania imienia ponad wszelkie imię na niebie i na ziemi, ale też to nowy tytuł chwały, jakiej przed Wcieleniem Bóg nie posiadał. Lecz czyż droga do tej nowej wielkości i chwały nie prowadziła przez macierzyński żywot Maryi? Nie w Jejże to łonie, z Jej krwi i ciała Syn Boży stał się Synem Człowieczym?”

„Mało jest modlitw, w których woła o pomoc Maryi w sprawach doczesnych, wszystkie prawie polecają macierzyńskiemu Jej Sercu sprawy wieczności. »Módl się za nami, święta Boża Rodzicielko«, każe nam Kościół tyle razy błagać natarczywie — o co? o powodzenie w świecie? o rzeczy doczesne? Nie, lecz — »abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych«, to znaczy, abyśmy umieli Boga wsławić na ziemi, a przez to osiągnąć cel ostateczny. A w Loretańskiej Litanii w czterech tylko wołaniach wyrażamy prośbę o dary doczesne, ziemskie, w czterdziestu zaś innych o łaski duchowne, o pomoc ku zbawieniu duszy!

I nic dziwnego. Maryja jest z urzędu, z powołania swego pośredniczką zbawienia. Chrystus zgładził gniew i klątwę Bożą, bo za nas zadosyć uczynił, za nas sprawiedliwości Bożej zapłacił. Ale to, czym zapłacił, wziął z Maryi. Chrystus Odkupicielem naszym, Współodkupicielką wedle św. Bernarda* Maryja, która Mu dała środki odkupienia.

»Przez Nią to bowiem — mówi ten święty Doktor Kościoła, — i niebo zapełnione i opróżnione piekło i naprawione ruiny niebieskiego Jeruzalem, a biednym ludzkim wyczekującym zbawienia wygnańcom życie przywrócone jest. W Niej, z Niej i przez Nią człowiek odkupionym został i Słowo Ciałem się stało, Bogiem pokornym, człowiekiem szczytnym. W Niej spełniło się co o pierwszej niewieście wyrzekł Bóg, zapowiadając Maryję, a mówiąc o drugim Adamie, Chrystusie: »Niedobrze jest człowiekowi być samemu, uczyńmy mu pomoc jemu podobną«. Ona przyczyną naszego zbawienia, pomocniczką Chrystusa i dopełnieniem, po Synu swoim, wszystkiego, co się stało i stać się miało.

A tak jak Maryja w odwiecznych wyrokach Boskich stała się współdziałającą w dziele naszego odkupienia, przyczyną naszego wybrania i zbawczej naszej wiary, tak też, spełniając urząd pośredniczki zbawienia, stoi na straży dusz i prowadzi je do nieba drogą wytrwania w dobrym. Ta szczególna łaska wytrwania, to magnum donum Dei według słów Soboru Trydenckiego, wielki dar Boży, ma tę właściwość, że nie można jej sobie wysłużyć, lecz trzeba ją sobie uprosić. Jeżeli zawsze prosić mamy Maryję: »Co nie zdoła ludzka siła, racz nam u Syna sprawić«, to osobliwie znając nieudolność własną i niedostateczność swojej modlitwy, przez Maryję mamy sobie wypraszać ten szczególny przywilej wytrwałości. Zgodni są wszyscy pisarze kościelni, że zapewnieniem wytrwania w dobrym aż do końca, pewnym prawie znakiem zbawienia jest nabożeństwo do Matki Boskiej. Jak św. Stanisławowi Kostce posłała św. Barbarę i Aniołów z wiatykiem, aby nie umierał bez Sakramentów świętych, podobnie o każdym wiernym swym słudze pamiętać będzie aż do chwili, w której usprawiedliwiony łaską duch uleci w krainy wiecznego szczęścia.

Wielbi przeto dusza Maryi Pana nie tylko własną, pełnią łask jak ocean bezbrzeżną, ale i przez to, że jest nam skuteczną pomocą w uwielbianiu Boga a tym samym ułatwia osiągnięcie najwyższego, ostatecznego celu.”

„Zaledwie zaś w chwili Zwiastowania padnie owo wielkie, potężne przyzwolenia słowo Fiat! Niech się stanie! — spełni się, co Archanioł oznajmił: Duch św. zstąpi na Nią, Moc Najwyższego zakryje Ją, zaćmi, ogarnie jakby obłokiem, a Słowo, które było u Boga i które Bogiem było, Ciało weź-mie z Jej ciała i zamieszka w Jej łonie. Maryja stanie się w tej chwili Matką Boga Żywego, najbliższą krewną Chrystusa jako człowieka, najbliższą przez Chrystusa powinowatą Boga w Trójcy Jedynego, stworzeniem najbłogosławieńszym i, jak św. Tomasz z Akwinu nie waha się orzec, siegającym niejako aż do granic Bóstwa. Maryja przez Chrystusa, Syna swojego, i w Chrystusie wchodzi więc w stosunki niedoścignione a niewymowne z Trzema Osobami w Trójcy św., podniesiona do godności i chwały nieprzystępnej, do Rodziny Bożej, bo staje się, jak w ślad za świętymi Ojcami i Doktorami woła w zachwycie uwielbienia Kościół: Una Dei pariter filia, sponsa, parens — jednocześnie Córką, Oblubienicą i Matką Boga.

Z tego niewypowiedzianego związku Maryi z Bogiem w Trójcy Jedynym wynika pewne wzajemne oddziaływanie Trzech Osób Boskich na Bogarodzicę i udzielanie sobie łask i wielkości. Jak to? czy Maryja może Bogu przymnożyć wielkości? Niech was to słowo nie przeraża. Ubóstwo mowy ludzkiej sprawia, iż nie można się ściślej wysłowić i określić natury tego wzajemnego oddziaływania. Rzecz sama nie stanowi niebezpieczeństwa. Oto jeden z wysokich mistrzów mądrości chrześcijańskiej, św. Anzelm, nazywa Matkę Bożą complementum Trinitatis — dopełnieniem Trójcy Przenajświętszej.” [Fragmenty]

* »Corredemptrix nostra« — Św. Bernard, Sermo de Aquaeductu.

Spis treści do pobrania tutaj.

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznacznych i niewielu poprawek wg zasad współczesnej ortografii, głównie pisowni końcówek: em – ym, iem – im, j – i, oraz słowa: któreby – które by, to też – toteż, swojem – swoim, spółpracowniczka – współpracowniczka, siedm – siedem, Jakób – Jakub, przywięzywał – przywiązywał, pokonywa – pokonuje, poraz – po raz, wzamian – w zamian, uczni – uczniów, znajdywał – znajdował, najeźdców – najeźdźców, świegot – świergot.

Uspójniono pisownię małą i wielką literą oraz łączną i rozłączną.

Maryja – pisał św. Augustyn – zanim poczęła Chrystusa w łonie w sposób cielesny, najpierw poczęła Go sercem i umysłem na drodze wiary. Stając się uczennicą Chrystusa, „bardziej strzegła prawdy w sercu niż ciała w łonie. Być w sercu – dodawał ten wielki święty – znaczy więcej niż być w łonie.” Znów Izaak ze Stella pisał: „W tabernakulum łona Maryi Chrystus przebywał dziewięć miesięcy, w tabernakulum wiary Kościoła – aż do końca świata, w wiedzy i miłości wiernej duszy – przez wieczność”.

Ojciec Gabriel Jacquier ukazuje mistyczną rolę „Serca Maryi” jako „łona wiary”, w którym dojrzewamy do pełni Chrystusa. Autor opisuje drogę stawania się dzieckiem Maryi, by żyć w komunii z Głową Kościoła, „który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami” (Ef 1, 23)

Książka autorstwa jezuity o. Maurycego (Moritza) Meschlera. Autor w oparciu o Pismo św., Tradycję, a także dzieła sztuki chrześcijańskiej kreśli obraz Maryi w relacji do Jej Syna – Boga.

Autor śledząc wydarzenia z życia Maryi wydobywa i ukazuje Najświętszą Pannę w Jej relacji do Syna – Boga.

Książki o. Meschlera pokazują jak w praktyce korzystać z przewodnictwa Maryi i Józefa na drogach życia wewnętrznego oraz w działalności zewnętrznej. Poznawanie Maryi i Józefa przez jego dzieła stanowi prawdziwą szkołę codziennego życia zgodnie z planem Bożej Opatrzności.

Autor: O. Maurycy Meschler S.J.

Rok wydania: 2021

Stron: 164

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

Wilno, dnia 13 marca 1935.

† Romualdus

Nihil Obstat

L. Żebrowski M. T.

cenzor

J.Ostreyko

notariusz

Maryja jest Matką Jezusa i Matką Boga. Jest to godność Jej właściwa i Ją charakteryzująca. Macierzyństwo Boże określa Jej całą istotę, jest źródłem i miarą Jej świętości, dostojeństwa, przywilejów i potęgi. Stąd bierze w Niej wszystko początek.

Jest Ona wprawdzie nieskończenie niższą od Boga, lecz zarazem nieskończenie wyniesioną ponad wszystkie stworzenia. Jest Ona światem sobie właściwym, który da się zmierzyć i objąć tylko miarą Bożą.

Przecież Sam Bóg tylko mógł wytworzyć i urzeczywistnić pojęcie Boga-Człowieka. Dlatego też tylko sam Bóg mógł wytworzyć pojęcie Matki Bożej i Ją powołać do bytu. Tylko u boku Boga-Człowieka i w najściślejszej łączności z Jego Osobą i Jego dziełem można należycie ocenić i wyobrazić Maryję.

Jako Matka Jezusa i współuczestniczka w dziele Odkupienia, jest Ona również Matką i pośredniczką wszystkich ludzi, Królową nieba i ziemi; a jak Jej Syn jest początkiem dzieł Bożych na zewnątrz, zarysem i treścią stworzenia w porządku natury, łaski i chwały, taką po Nim jest Jego Matka.

W przedziwny sposób splatają się cechy podobieństwa pomiędzy Jezusem i Maryją. Dziecię Betlejemskie, zaledwie zrodzone, posiada już wieki za sobą; zaledwie się ukazało na ziemi, a działa i rządzi na tym świecie od wieków.

I Maryja, przed swym zjawieniem się na tej ziemi, żyła wieki całe w myśli Trójcy Przenajświętszej ze względu na swe przeznaczenie, żyła długie lata w myślach i nadziejach wybranego ludu Bożego.

Przeznaczenie w zamiarach Bożych dzieli Maryja ze wszystkimi stworzeniami. Skromny kwiat polny, który rodzi się i znika, nieznany nikomu, przed swym istnieniem ziemskim żyje wieczność całą w myśli Bożej. Ale Maryja żyje w myśli Bożej przed wszystkimi innymi stworzeniami i to w sposób wyjątkowy, Jej tylko samej właściwy.

W niniejszym wznowieniu wprowadzono nieznaczne zmiany: w zakresie ortografii, pisowni łącznej i rozłącznej oraz pisowni wielką i małą literą. Niektóre z wyrażeń i słów uwspółcześniono i doprecyzowano, z dbałością o to, aby nie ingerować w warstwę merytoryczną.

„Nie ma w życiu problemu, którego by nie można rozwiązać z pomocą różańca” – s. Łucja z Fatimy –

Arcydzieło św. Ludwika de Montfort o całkowitym zawierzeniu Maryi Niepokalanej!

Mimo upływu czasu nie traci nic ze swojej aktualności. Także dziś wielu chrześcijan doznaje nawróceń i wzrasta w wierze dzięki tej wyjątkowej książce.

Zawsze, kiedy przypomina mi się moja życiowa droga, te decydujące momenty mojego życia, wtedy często staje mi przed oczyma mała książeczka w niebieskiej okładce. Jako robotnik Solvayu bardzo często brałem ją ze sobą wraz z pajdą chleba, brałem ją ze sobą na zmianę popołudniowa albo i nocną. Ta książka nosiła tytuł „Traktat o doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”. Autorem jej był błogosławiony wówczas, a nieco później, wyniesiony na ołtarze jako święty, Ludwik Maria Grignon de Montfort. Ta mała książka, podobna do modlitewnika, była wtedy przeze mnie czytana w ciągu wielu dni i tygodni, i nie tylko tak, żeby ją raz przeczytać i odłożyć. Ale ja czytałem, jeśli można tak powiedzieć, tam i z powrotem. Z tej książki nauczyłem się, co to właściwie jest nabożeństwo do Matki Bożej. Bo przedtem miałem to nabożeństwo i jako dziecko, i jako student gimnazjum, czy na uniwersytecie. Ale jaka jest właściwa tego nabożeństwa treść i głębia, to nauczyłem się z tej niewielkiej książki.

Fragment kazania wygłoszonego przez kard. Karola Wojtyłę w para i Matki Bożej Zwycięskiej w Krakowie Borku Fałęckim, 5 maja 1968 r.

„Wszyscy kochamy naszą Niebieską Matkę, lecz może nie dosyć wpatrujemy się w Jej SERCE NIEPOKALANE. Za mało zastanawiamy się nad jego wzniosłymi cnotami, nad jego dobrocią, jego miłosierdziem. A przecież na tym padole Serce Maryi jest dla naszych dusz bezpiecznym schronieniem. W tym Sercu Macierzyńskim dusza nasza wzrasta w życiu łaski, tam też powinno dokonać się nasze udoskonalenie.” [fragment wstępu]

Autor: SS Wizytki

Rok wydania: 2024

Format: 10,2 x 14

Stron: 80

Oprawa: miękka

Imprimatur

Przemyśl, 19. IX. 1945.

† Franciszek

Biskup Przemyski o.ł.

„Całe nasze życie duchowne winno być ustawicznym oddawaniem się Maryi, by życie Boże wpływało i przechowywało się w głębi dusz naszych.”

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznacznych poprawek (słowa: udarowany – obdarowany, to też – toteż, wzamian – w zamian).

Różaniec, podobnie jak modlitwa brewiarzowa, uświęca różne pory dnia i roku. Jest odmawiany w każdym niemal miejscu, w każdym czasie, przy okazji zwyczajnych czynności i podniosłych uroczystości. Stąd pomysł, aby – na wzór brewiarza – rozważania poszczególnych części Różańca podzielić na okresy roku liturgicznego: Tomy I i II zawierają czas zwykły w ciągu roku. Tom III obejmuje okres Adwentu i Bożego Narodzenia. Tom IV to czas Wielkiego Postu i Wielkanocy. Tom V odwołuje się do wspomnień świętych i błogosławionych.

Zawarte w poszczególnych tomach teksty są owocem modlitwy i kontemplacji tajemnic życia Jezusa i Maryi. Znajdziemy tu rozważania napisane przez ludzi świętych i znanych, uczonych i prostych, dojrzałych i młodych, duchownych i świeckich, wiernych różnych stanów i zawodów. W ten sposób możemy doświadczyć, że – jak pisze św. Jan Paweł II w liście o Różańcu – „ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim” (Rosarium Virginis Mariae, 25).

Śmiało i bez zbytniej przesady mogę powiedzieć, że jeżeli chodzi o tematykę różańcową, jest to bestseller na światową skalę, z którego mogą korzystać dosłownie wszyscy. Jest to duchowy przewodnik dla tych, którzy odmawiają codziennie jedną lub wszystkie części Różańca. Tym, którzy dopiero uczą się tej modlitwy, Rozważania pozwolą zanurzyć się w głębię Ewangelii, którą zawiera każda tajemnica różańcowa. Dla członków wspólnot i ruchów to kopalnia skarbów ducha i spotkanie z żywym Bogiem, a także pomoc we wzrastaniu w wierze i modlitwie. Dla członków Stowarzyszenia Żywy Różaniec to możliwość medytacji przez cały miesiąc jednej wyznaczonej tajemnicy bez niebezpieczeństwa „znudzenia się” nią. Dla kapłanów i animatorów – niesamowita pomoc w prowadzeniu i nauczaniu innych modlitwy kontemplacyjnej. Dla zabieganych i niemających czasu to wyjątkowa okazja, aby zatrzymać się choć na chwilę na jedną „tajemniczkę” i zasmakować, czym jest Różaniec.

Rozważania różańcowe w układzie brewiarzowym, które weźmiecie do ręki, mają za zadanie uruchomić wyobraźnię i wprowadzić w kontemplację, dzięki której człowiek zanurza się w tym, co jest jej przedmiotem. Dzisiaj, kiedy widzimy u wielu ludzi ochrzczonych ubóstwo ducha, brak czasu na modlitwę, Różaniec staje się szkolą modlitwy, w której przechodzimy z Maryją przez sceny z Ewangelii, „by czytać Chrystusa, by wnikać w Jego tajemnice, by zrozumieć Jego przesianie” (RVM, 14).

Przyjmij więc ten „brewiarz różańcowy”, zanurz się w medytacji i Różańcem opleć cały świat – sprawy Kościoła i Ojczyzny, parafii i rodziny. Rozbudzaj w sobie pragnienie, aby Maryja była „coraz bardziej znana i kochana” i aby zatriumfowało Jej Niepokalane Serce.

Dzieło to składamy w ręce Maryi, Królowej Różańca świętego, spełniając to, o co prosiła w Fatimie: „Odmawiajcie codziennie Różaniec”.

Tajemnica oczekiwania często łączy się z tajemnicą cierpienia. Jezus modli się w Ogrójcu, a modlitwa ta jest pełna oczekiwania na to, co musi nastąpić. Jezus czeka na kielich, który musi wychylić. Zaskakujące jest to, że męka przyjęta przez Zbawiciela – której się bał, konając w Ogrodzie Oliwnym – miała pierwotnie przypaść w udziale nam jako konsekwencja naszych grzechów. Jego konanie jest zatem naszym konaniem. I tylko dzięki dobrowolnemu cierpieniu Jezusa możemy oczekiwać z wdzięcznością i nadzieją Jego ponownego przyjścia. – o. Jan Paweł Strumiłowski OCist –

Zbiór kazań o Matce Bożej autorstwa Jej gorliwego czciciela - św. Bernarda z Clairvaux - średniowiecznego mistyka, ascety i odnowiciela życia monastycznego. Wybitne dzieło mistrza duchowego zostało poprzedzone encykliką Ojca Świętego Piusa XII „Doctor Mellifluus” o św. Bernardzie z Clairvaux opublikowaną w 800. rocznicę Jego śmierci.

Za zgodą Kurii Metropolitalnej Wrocławskiej

Lektura tekstu przypomina nieco uczestnictwo we Mszy świętej w tradycyjnej formie rytu rzymskiego, gdzie początkowa bariera gestów i języka liturgicznego okazuje się otwarciem skarbca niezwykłych myśli i natchnień.

ks. dr Rafał Pokrywiński

Prezentujemy Państwu niezwykle cenne rozważania na temat cierpień Matki Bożej Bolesnej. Dojrzały i przenikliwy Autor dokonuje w nich zręcznej syntezy nauczania portugalskiego jezuity – ojca Antonia Vieiry SJ. Oprócz refleksji siedemnastowiecznego zakonnika tekst obfituje także w cytaty ze świętych i doktorów Kościoła Wschodu i Zachodu oraz z magisterium Kościoła katolickiego. Posiadając mocne fundamenty doktrynalne, rozmyślania o Stabat Mater Dolorosa stanowią doskonałą pożywkę dla dusz pragnących zbliżyć się do cierpiącej pod Krzyżem Maryi.

O. Atanazy Maria Wojtal (1991)

Misjonarz, rekolekcjonista, ojciec duchowy. Formację seminaryjną odbył we Włoszech. Posługiwał w Brazylii, Portugalii i na Filipinach. Współtwórca stowarzyszenia życia apostolskiego Misjonarzy Matki Bożej Anielskiej. Wyświęcony na kapłana 8 grudnia 2020 w Komarnie na Słowacji, gdzie na co dzień pracuje. Oddany na własność Najświętszej Maryi Pannie wraz z braćmi żyje charyzmatem św. Franciszka z Asyżu.

Tej spowiedzi nigdy w życiu nie zapomnę. (…) Mam spowiadać chorego na wściekliznę. (…) Jak tylko mię spostrzegł, począł się rzucać i okazywać, że nie życzy sobie spowiedzi. (…) Wyjąłem z kieszeni Różaniec (…) i zacząłem głośno odmawiać. Za moim przykładem poszła rodzina chorego (…). Potem wstałem, a podszedłszy do chorego, podałem mu krzyż do pocałowania. Jakby nie ten, którego przy wejściu widziałem, zerwał się z łóżka. Porwał z moich rąk wizerunek Zbawiciela, padł na kolana i począł odbywać spowiedź. – bł. ks. Ignacy Kłopotowski –