Życie konsekrowane

Benedyktyński klasztor w Fontgombault. Zobacz, jaki jest na co dzień – zdaje się mówić Nicolas Diat. „Och, nie wydarzy się nic spektakularnego – pisze. – Ale rozgorzeją nasze serca. Odczujemy delikatny powiew tajemniczej łaski. Popatrzymy na światło przenikające kościół opactwa, drzewa w sadach tańczące na wietrze, mnichów idących w oddali, ku wzgórzom. Gregoriańskie nuty wzbiją się na mistyczne wyżyny. Będziemy znów dziećmi zachwyconymi wspaniałymi procesjami. I będziemy milczeć. I ujrzymy piękny, wspaniały, łagodny uśmiech mnichów”.

Tymi słowami Nicolas Diat otwiera Wielkie szczęście. Ta bardzo obrazowa opowieść, chwilami intymna. Jest zaproszeniem do radości doskonałej, do odkrywania życia, jakiego nie znamy.

Wkraczamy więc niespiesznie w ponadczasowy świat, trochę nierzeczywisty niczym zakazane miasto albo idealne społeczeństwo. Przez rok podążamy śladami benedyktynów z tego opactwa w Berry we Francji. Towarzyszymy im w ich modlitwie i pracy. Jesteśmy z nimi na uprawnych polach i w refektarzu, w sadzie i bibliotece. Razem z mnichami przyjmujemy gości i wespół z nimi uczestniczymy we wczesnorannych wigiliach. Doświadczamy ich chwil rekreacji i godzin ciężkiej pracy. A gdy zamkniemy tę książkę i drzwi opactwa, nie będziemy już tacy jak wcześniej…

Nicolas Diat – autor licznych książek m.in. monograficznej publikacji o pontyfikacie Benedykta XVI – L’Homme qui ne voulait pas être pape („Człowiek, który nie chciał być papieżem”, wyd. Albin Michel, 2014). Wspólnie z  kard. Robertem Sarah napisał: Bóg albo nic. Rozmowa o wierze (2016), Moc milczenia: przeciw dyktaturze hałasu (2017) i Wieczór się zbliża i dzień już się chyli (2019), które w Polsce ukazały się staraniem Wydawnictwa Sióstr Loretanek. Wszystkie jego książki stały się sukcesem czytelniczym i spotkały się z niezwykle przychylnym przyjęciem krytyki. Jego przedostatnia książka Czas umierania. Ostatnie dni życia mnichów (2018) otrzymała prestiżową nagrodę im. kard. Jeana-Marie Lustigera.

Jak umierać? Jak reagować na swoje lęki? Za murami klasztorów ludzie Boga spędzają życie na przygotowywaniu wielkiego przejścia. Czy pomogą nam zrozumieć cierpienie, chorobę, trud i samotność ostatnich chwil?

Od Citeaux po Lagrasse, od Wielkiej Kartuzji po Solesmes, Nicolas Diat wysłuchał zwierzeń mnichów o końcu ich życia. W toku niezwykłych rozmów przeprowadzonych w ośmiu klasztorach, w bliskości „synów milczenia”, dostrzegamy, że każdy z nich umiera inaczej: bywają śmierci proste, szczęśliwe, piękne i jasne, bywają konania powolne czy bolesne.

Autor relacjonuje drogę krzyżową młodego zakonnika powalonego błyskawicznie postępującą chorobą czy kanonika wyniszczonego walką z białaczką; kreśli portret brata dotkniętego depresją, który sam zakończył swoje życie; opisuje łagodną i anielską śmierć eremitów. Każde doświadczenie jest jednostkowe, lecz cierpienia mnichów są nam dobrze znane: są to cierpienia wszystkich ludzi.

Mnich wstępuj e do opactwa po to, by szukać Boga. Postanawia poświęcić swoje dni na modlitwę dla zbawiania dusz. Choroba i perspektywa śmierci radykalnie zmieniają życie wszystkich ludzi. Chciałem wiedzieć, czy tak samo jest z zakonnikami. Czy brat Vincent bał się śmierci? Czy doznawał jakiegoś szczególnego lęku, gdy wielkie przejście stało się bardziej oczywiste? Czy walczył, by odeprzeć to, co nieuchronne? Kim był ten młody kanonik, zamurowany w małym pomieszczeniu infirmerii? – fragment książki –

NICOLAS DIAT, pisarz, autor monograficznej publikacji o pontyfikacie Benedykta XVI. Jego trzy pierwsze książki: L’Homme qui ne uoulait pas etre papę („Człowiek, który nie chciał być papieżem”, wyd. Albin Michel, 2014; Pluriel, 2018) oraz Bóg albo nic (Wydawnictwo Sióstr Loretanek, 2016) i Moc milczenia: przeciw dyktaturze hałasu (Wydawnictwo Sióstr Loretanek, 2017), napisane wspólnie z kardynałem Robertem Sarahem, odniosły sukces czytelniczy i spotkały się z niezwykle przychylnym przyjęciem krytyki. Wszystkie zostały przełożone na wiele języków.

Książka Czas umierania otrzymała w 2018 roku prestiżową nagrodę im. kardynała Jean-Marie Lustigera. Ta Wielka Nagroda Akademii Francuskiej jest przyznawana raz na dwa lata książce podejmującej filozoficzną refleksję nad wyzwaniami duchowymi, jakie niosą różne współczesne zjawiska kulturowe i społeczne. Trzej poprzedni laureaci otrzymali ją za cały dorobek; Nicolas Diat – za tę jedną książkę.

Główną bohaterką książki s. Marii Jadwigi Rorot FI jest Maryja, najbardziej wpływowa kobieta świata – jak Ją niegdyś nazwał „National Geographic” – i tajemnicza siła Jej oddziaływania, sprawiająca, że miliony mężczyzn i kobiet złożyło w Jej ręce swe życie z nadzieją na jak najszybsze osiągnięcie duchowej harmonii z Jej Boskim Synem, najpiękniejszym spośród synów ludzkich (por. Ps 45). Do roli interpretatora zjawiska owej dobrowolnej i chcianej zależności człowieka od Matki Boga został przez Autorkę wybrany subtelny Doktor, teolog epoki Średniowiecza, mędrzec w habicie franciszkańskim, na nowo dostrzeżony i wyniesiony do chwały ołtarzy przez św. Jana Pawła II bł. Jan Duns Szkot.

Czytelnik odnajdzie w tej książce sprawnie i precyzyjnie przygotowane wprowadzenie w myśl Dunsa Szkota. Dzięki wyjątkowemu teologicznemu talentowi Autorki poczuje się dobrze poprowadzony przez zakamarki metafizycznych i spekulatywnych sformułowań – na pierwszy rzut oka zawiłych – średniowiecznego mnicha, który, koncentrując się na wyjątkowym pięknie Niepokalanej Dziewicy, dostrzega w Niej dzieło sztuki Boga.

Wszystkie zdania użyte w tym opracowaniu przesiąknięte są zauroczeniem Osobą Chrystusa, któremu Autorka ostatecznie pragnie wyznać miłość, poświęcając sporo uwagi uzasadnieniu specjalnych ślubów składanych dodatkowo – poza przyrzeczeniem czystości, ubóstwa i posłuszeństwa – w jej franciszkańskiej wspólnocie zakonnej, ślubów maryjnych.

Fragment wstępu ks. prof. dr. hab. Roberta Skrzypczaka

Niniejsza książka jest efektem pracy badawczej ojca Armstronga. W oparciu o wnikliwą analizę dokumentów i pism św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, autor przedstawia znaczenie Najświętszej Maryi Panny w życiu świętej. Pozwala mówić Teresie, prezentując fakty oraz jej własne słowa, samemu usuwając się w cień. W ten sposób zwraca uwagę na faktyczne życie, formację i nauczanie Teresy; stopniowe poznawanie przez nią Maryi – a w efekcie gorącą, bezwarunkową, dziecięcą miłość do Matki Bożej. Czytelnik znajdzie odpowiedź na pytanie o to, co Teresa otrzymała jeśli chodzi o poznanie Maryi, bezpośrednio od Niej jak i przez inne osoby i środki, oraz co zrobiła z tym, co otrzymała, na jej – w istocie maryjnej – „Małej Drodze”. Czyta się łatwo, autor posługuje się prostym językiem.

Książka może pomóc poznawać Matkę Bożą i naszą oraz lepiej zrozumieć i praktykować codzienną współpracę z Pośredniczką wszystkich łask; „bardziej Matką niż Królową”.

Autor: Christopher R. Armstrong J.C.D., S.T.D.

Rok wydania: 2023 (z nową okładką luty 2024)

Stron: 280

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

Kuria Metropolitalna Warszawska

25.01.2023/Nr 196/D/2023

† Rafał Markowski

Bp Pomocniczy Archidiecezji Warszawskiej, Wikariusz Generalny

ks. dr Janusz Bodzon, Kanclerz

Ostatnie spisane słowa św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza podsumowują rolę Maryi w jej życiu. W dniu urodzin Maryi, 8 września 1897 r., Teresa drżącą ręką napisała na odwrocie obrazu Matki Bożej Zwycięskiej, na którym przykleiła kwiatek zerwany z muru ogrodu Les Buissonnets przez pana Martina, następujące słowa: „O Marie, si j’étais la Reine du Ciel et que vous soyez Thérese, je voudrais etre Thérèse afin que vous soyez la Reine du Ciel.” (O Maryjo, gdybym była Królową Nieba, a Ty małą Teresą, chciałabym być Teresą, abyś Ty mogła być Królową Nieba). [Fragment]

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie………………………………………………………………….5

Rozdział I Wybrana chronologia……………………………………….11

Rozdział II Co św. Teresa otrzymała, jeśli chodzi o Najświętszą Maryję Pannę?…………….43

Część I.

Dzieciństwo: przezwyciężenie miłości własnej…………………….45

Jej ojciec: rozróżnienie tatusia od „Tatusia-Boga”…………………47

Łaska nawrócenia w Boże Narodzenie………………………………..50

Dwie Matki Teresy: Pani Martin i Paulina…………………………..54

Paulina…………………………………………………………………………..59

Uśmiech Matki Bożej………………………………………………………..60

Dziwna choroba……………………………………………………………….62

Najświętsza Panna wydała mi się piękna……………………………..63

Na dnie duszy…………………………………………………………………..64

W Notre Dame des Victoires……………………………………………..65

Część II.

Znaczenie innych w formowaniu dusz………………………………..69

Niedziela z ojcem………………………………………………………………70

Paulina…………………………………………………………………………….70

Maria……………………………………………………………………………….73

Celina………………………………………………………………………………74

Towarzysze dzieciństwa……………………………………………………..75

Książki……………………………………………………………………………..76

Próby wstąpienia do Karmelu……………………………………………77

Karmel…………………………………………………………………………….79

Zewnetrzna pobożność Maryjna Teresy: cechy szczególne……81

Karmel: Totus marianus est……………………………………………….86

Pod Zasłoną Najświętszej Panny…………………………………………90

Ukryta……………………………………………………………………………..92

„Boska Róża”…………………………………………………………………..95

Rozdział III. Co św. Teresa zrobiła z tym, co otrzymała w odniesieniu do Maryi?……………99

Część I.

Mała Droga i Akt Ofiarowania Miłości Miłosiernej…………..101

Rekopis B: List Teresy do s. Marii od Najświętszego Serca….104

Elementy Małej Drogi zawarte w rekopisie B…………………….106

Mała Droga (dziecięctwa): cechy Maryjne…………………………110

Jego Miłosierdzie: Kontekst Małej Drogi………………………….111

Boska łaskawość……………………………………………………………..112

Dziecięctwo duchowe……………………………………………………..114

Zdanie się……………………………………………………………………….116

Cierpienie………………………………………………………………………118

Cnoty ukryte………………………………………………………………….121

Część II.

Życie Teresy: Rekopis C………………………………………………….123

Dojrzałość………………………………………………………………………124

Sakrament Jedności…………………………………………………………125

Modlitwa……………………………………………………………………….127

Wiara…………………………………………………………………………….127

Miłość……………………………………………………………………………128

Jej ostatni wiersz, o Maryi (maj, 1897)………………………………131

Strofa pierwsza i druga…………………………………………………….132

Strofy trzecia i czwarta…………………………………………………….140

Strofa piąta…………………………………………………………………….143

Strofy szósta, siódma i ósma…………………………………………….145

Strofa dziewiąta i dziesiąta……………………………………………….150

Strofy jedenasta, dwunasta i trzynasta……………………………….153

Strofa czternasta, pietnasta i szesnasta……………………………….158

Strofy siedemnasta i osiemnasta……………………………………….164

Strofy dziewiętnasta, dwudziesta, dwudziesta pierwsza i dwudziesta druga……….166

Strofa dwudziesta trzecia…………………………………………………173

Strofy dwudziesta czwarta i dwudziesta piąta…………………….175

Rozdział IV……………………………………………………………………181

Słowa i Pisma św. Teresy………………………………………………….183

Teresa a oczyszczająca, oświecająca i jednocząca droga życia duchowego…….186

Droga oczyszczająca Teresy………………………………………………187

Oświecająca droga Teresy…………………………………………………189

Ucząc się śpiewać…………………………………………………………….190

Wyśpiewując Magnificat…………………………………………………192

Jednocząca droga Teresy…………………………………………………..194

Oryginalność Teresy (powrót do źródeł)…………………………………………197

Tytuły nadane naszej Matce Maryi przez Leona XIII i Terriena…………………..198

Leon XIII………………………………………………………………………199

Jean-Baptiste Terrien……………………………………………………….201

Główne autorytety dot. pism Teresy…………………………………203

Pełnienie woli Bożej………………………………………………………..204

Przypisy……………………………………………………………………..207

Wykaz skrótów………………………………………………………………255

Wybrane pozycje literaturowe…………………………………………259

Fragment książki:

Nieskończenie drogie jest święte dziewictwo, dlatego ma przed Bogiem bardzo wysoką cenę. W innych ślubach — mówi kardynał Hugo — można uzyskać pewne zwolnienie lub zamianę, lecz w ślubie czystości żadne zwolnienie lub zamiana nie może mieć miejsca, bo tak wysoką, tak drogą jest ta cnota, że nic się z nią nie może równoważyć. Daje nam to zrozumieć sama Najświętsza Panna w słowach, które wyrzekła do Archanioła: Jakoż się to stanie, gdyż męża nie znam? (Łuk. 1), bo mówiąc to, zdaje się wyrażać, że gotowa była dla zachowania dziewictwa zrzec się onej najwyższej godności Macierzyństwa Bożego.

Opracowano na podstawie wydania z 1896 roku

Książka posiada aprobatę kościelną z 1894 roku

Autor: św. Alfons Maria Liguori

Oprawa: miękka

Format: A6 (kieszonkowy)

Liczba stron: 54

Z zapisanych i pilnie strzeżonych przed wojenną zawieruchą słów ojca Maksymiliana, które wygłosił do braci w Niepokalanowie i Mugenzai no Sono (Nagasaki) powstał zbiór „Konferencje św. Maksymiliana Marii Kolbego”. Książka obejmuje integralny tekst z przywróconymi usunięciami cenzury komunistycznej z 1976 roku.

Wznowione dzieło trafia do Czytelników w nowej, eleganckiej szacie graficznej.

opracowanie i redakcja: o. Jan Antoni Książek OFMConv,

br. Władysław Kornel Kaczmarek OFMConv

pod kierunkiem Joachim Roman Bar OFMConv

oprawa: twarda

papier: dziełowy

stron: 432

format: 168×243 mm