Nabożeństwo do Matki Bożej

Całym sercem kochajmy, służmy Maryi, a Jej Serce, piękne Niebo jest nasze.

Wielbiąc, kochając Maryję, wielbię, kocham zarazem całą Trójcę Świętą.

Autor: Stanisław Ulanecki

Rok wydania: 2024

Stron: 162

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

Warszawa d. V 13 Lut. 1835 r.

Ks Franciszek Sławianowski,

Cenzor ksiąg duchownych

Prałat. Kustosz Metropolitany.

Załatwiający Interessa Archidyecezyi Warszawskiej.

X. Zwolinski

p.o. Regensa, Janczarski.

Pięknej miłości jest Matką Maryja, bo wydała nam Boga, o Którym Jan św. powiada: Bóg jest miłością.

Jeśli chcemy, aby i w sercach naszych pię­kna, nieskażona, płonęła miłość, biegnijmy do Serca Niepokalanego Maryi, w Nie najpilniej wglądajmy, nasze serca według Serca Maryi upiękniajmy, Jej cnoty w naszym sercu wyra­żajmy.

W tym celu przedstawiam wam dzieci Serca Maryi, ku rozważaniu, rozmyślaniu, uwa­gi o Pięknej Miłości, czyli o Niepokalanym Sercu naszej Matki Maryi. [fragment wstępu]

W Najświętszej Komunii doświadczam szczególniej tych skutków zbawiennych. Tu Ciało, Krew Najdroższa Jezusa, ukształtowa­ne z Niepokalanego Serca Maryi, stają się du­chowym mej duszy pokarmem; tu Jezus w pewnym względzie, stanowi już ze mną jedno… Dając mi Zbawca to, co wziął z Maryi, spra­wia, iż wchodzę z Przeczystą Dziewicą w przy­mierze, w zespolenie najściślejsze, niewymo­wne, albowiem karmię się Jej własną Istotą!

Skutkiem tego przymierza, zespo­lenia, staję się na nowo dziecięciem Maryi. Byłem już Jej dziecięciem, Ona mnie przy­sposobiła za Syna na Kalwarii: lecz obecnie jeszcze bardziej nim jestem; albowiem Krew Jezusa wzięta z Krwi, Serca Maryi, przez Naj­świętszą Komunię, płynie w żyłach moich, ze­spala mnie z Jezusem, i Maryją. [fragment]

Nieraz występek i zła namiętność pokrywa się pozorem cnoty. Tak łakomstwo często osłania się pozorem roztropnej oszczę­dności lub świętego ubóstwa. Rozrzutność, przybiera nazwę szczodrobliwości, hojności, bezinteresowności. Duma, nieufność, cierpkość, zuchwałość, poważa nieraz mianować się sta­łością charakteru, sprawiedliwością, zamiło­waniem porządku, gorliwością w czynieniu dobrze. Lenistwo, niedbalstwo, dogadzanie sobie, lękliwość, opuszczanie się, zaniedbanie napomnień i poprawę tych, nad którymi mamy zwierzchnictwo i tym podobna pobłażli­wość, uważaną często bywa za łagodność, cierpliwość, roztropność, słodycz, dobroć ser­ca. A tak, mamy wiele innych cnót udanych, pozornych, pod którymi rzeczywisty błąd, usterki się kryją, a które łudzą wiele osób, na pozór cnotliwych.

Te osoby, skłonnościom zwyczajnym, naturalnym, nadają połysk cno­ty; tworzą z przyrody i łaski, pewną nie­kształtną mieszaninę, która ich mami; lecz zwykle już i sami ludzie na niej się poznają, przed Bogiem zaś nie ma ona żadnego do za­sługi prawa. O jak rzadkie są cnoty, wolne zupełnie od tych przywar.

Strzec się będę śledzenia, przesądzania, przyganiania cnotom innych; lecz co do mnie, dla uniknienia wszelkiej złudy, pilnie nad sobą czuwać będę. Nie przestanę badać troskliwie, jakie pobudki do działania mnie skłaniają; jaki cel w mych sprawach zakładam sobie, jaki mnie duch ożywia. Oczyszczać będę mą inten­cję, jednocząc się z intencją Niepokalanego Serca Maryi i we wszystkim upatrując chwały Bożej. Tym usposobię me serce i wolę do spełnienia cnót wszystkich, unikając w nich wszelkiego niebezpieczeństwa, błędu i złudy. [fragment]

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznacznych poprawek, tj. poprawy błędów ortograficznych, pisowni łącznej i rozłącznej, a także uwspółcześnień niektórych słów. Lista uwspółcześnionych słów znajduje się tutaj.

Witaj Królowo Matko Miłosierdzia! Nowenna do Najświętszej Panny Maryi na uproszenie pomocy we wszelkich potrzebach duszy i ciała. Nieoceniona pomoc w nabywaniu bezgranicznej ufności względem Niepokalanej.

Autor: Św. Alfons Maria Liguori

Rok wydania: 2023

Format: 10,2 x 14

Stron: 68

Oprawa: miękka

Approbatur

Wladislaviae, die 26 Octobru 1897 a.

Judex Surrogatus,

Protonotarius Apostolieus

St. Chodyński.

Regens Caneellariae

C. Puacz.

No 3344

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznacznych poprawek wg zasad współczesnej ortografii (Marya – Maryja, dopokąd – dopóki, wyjednywa – wyjednuje, przyrównywa – przyrównuje, z poza – spoza, z tąd – stąd, niemo-żebne – niemożliwe, czyścu – czyśćcu, dobrodziejstwy – dobrodziejstwami, jedno – tylko, lubo – choć, czyichże – czyich, czem – czym). Uspójniono pisownię łączną i rozłączną oraz dużą i małą literą.

W ręce czytelników oddajemy praktyczny przewodnik oddania się Niepokalanej i życia tym oddaniem na co dzień.

Autor: Św. Maksymilian Kolbe i współbracia

Rok wydania: 2020

Stron: 108

Format: 10,2 x 14

Oprawa: miękka

Imprimatur

Za pozwoleniem Władzy Duchownej

Wyd. i druk „Rycerza Niepokalanej” – S. Severa Rzym 1977 r.

Fragmenty:

I postanawiasz, o miłujący nas Boże, by Ona wszystkich łask Twoich Szafarką wszechwładną i Pośredniczką była — Jej niczego nie odmówisz, jako i Ona również nic nikomu odmówić nie zdolna. Ona najbardziej zbliżona do Boga, a my najbardziej zbliżeni do Niej, a więc przez Nią do samego Boga. Bóg nam dał tę drabinę białą i chce, byśmy po niej do Niego aż doszli, a raczej by Ona przytuliwszy nas do Swej matczynej piersi, aż do Boga nas przyniosła.

N i e p o k a l a n a — oto nasz ideał. Samemu do Niej się zbliżyć, do Niej się upodobnić, pozwolić, by Ona opanowała nasze serca i całą naszą istotę, by Ona żyła i działała w nas i przez nas, by Ona miłowała Boga naszym sercem, byśmy do Niej należeli bezgranicznie — oto nasz ideał.

(…)

Najdroższe Dzieci, jakbym pragnął powiedzieć Wam, powtarzać Wam, jak dobra jest Niepokalana, by na zawsze odsunąć ze serduszek Waszych smutek, upadek ducha lub zniechęcenie. Jedno „Maryja”, wypowiedziane choćby z duszy pogrążonej w ciemnościach, oschłościach, a nawet nieszczęściu grzechowym, jakież echo wywołuje w Jej Sercu tak bardzo nas kochającym.

(…)

Przede wszystkim nie możemy dopuścić do tego, by w praktycznym naszym życiu wytworzył się pogląd, że pomiędzy nami a Niepokalaną istnieje dzieląca nas przestrzeń. Musimy być przekonani, że Niepokalana nie tylko króluje w niebie, nie tylko objawia się w Lourdes, lecz że przebywa pośród nas. Ona widzi nas, przenika tajniki naszego serca, nie obce są Jej nasze myśli. Niepokalana żyje i króluje w naszej duszy.

Zmysłami trudno zbadać tę sprawę. To jest świat ducha, dający się ująć jedynie wiarą.

(…)

Inna rzecz, że powinniśmy się starać często zwracać się do Niepokalanej, chociażby tym imieniem Maryja. Matka Najświętsza jest naszą Matką. Należy się przyzwyczaić do tego oddania i stale żyć też aktem poświęcenia się Niepokalanej. Jak dziecko, gdy psa zobaczy, to pierwsze jego słowo będzie: „Mamo”. I kiedy dusza taka wprost instynktownie, wprost odruchowo zwraca się do Niepokalanej, to świadczy o tym, że ona żyje tym nabożeństwem. A wtedy każdy czyn jest bez zmazy, nieskalany. Szatan wie, że dusza, która szukałaby Pana Boga inną drogą, to praktycznie na pewno Go nie znajdzie, dlatego też stara się wszelkimi środkami odwieść ją od Matki Najświętszej, nawet pod pozorem nabożeństwa do Serca Pana Jezusa. Jakby co innego było nabożeństwo do Serca Jezusowego, a co innego do Niepokalanej.

(…)

Wszystko co nas spotyka w życiu, od Niej zależy. Jak bardzo ta prawda uspokajająco działa na duszę. Wola Niepokalanej. Co Niepokalana na nas dopuszcza, to tylko dla dobra naszego i dla większej chwały Bożej.

Nowa okładka!

W środku czarno-białe ryciny braci Klauberów.

Oddaję do rąk pobożnego Czytelnika tę książeczkę, a zarazem dziękuję Bogu, iż dał mi szczególną łaskę i możliwość przetłumaczenia z łaciny tego dzieła poświęconego Bogurodzicy.

Postanowiłem na nowo znanym uczynić dzieło, które od prawie trzech wieków w różnych językach z zadowoleniem i zbudowaniem było przyjmowane – i z całą pewnością w swoim czasie niejeden zbawienny przyniosło owoc. Jeśli choć tylko jedno zdanie czy akapit obudzi w kimś chęć okazywania gorliwszej czci Maryi, Matce Boga, jeśli ręka pobożnego rodzica, chcącego wyjaśnić swemu dziecku znaczenie symboliki maryjnej ukrytej w Litanii, zasieje w nim ziarno wiary i pobożności, to chyba dostatecznie za ten wysiłek tłumacza będę wynagrodzony.

Bogu, który jest cząstką dziedzictwa mego – śmiało ten pierwszy krok jako tłumacz czynię.

A Tej, o której to dzieło opowiada i którą sławi, dziękuję za wezwanie mnie niegodnego i nieumiejętnego do swojej służby.

Fragment wstępu tłumacza

IMPRIMATUR

Varsoviae, die 18 (30) Januarii 1893 a.

Judex Surrogatus

Canonicus Metropolitanus R. Filochowski

Pro Secretario J. Podbielski

W tekście korzystano z wydania z 1894 roku, tytuł oryginalny „Majowe wielbienia Maryi”. Dokonano niezbędnych korekt w zakresie ortografii, pisowni łącznej i rozłącznej, pisowni małą i wielką literą. Nieliczne wyrazy, obecnie nieużywane, uwspółcześniono.

IMPRIMATUR

Bp Jan Wątroba – Biskup Rzeszowski

Ks. dr Tomasz Bać – Cenzor

Rzeszów, dn. 25.01.2023 r. (L. Dz. 128/2023)

I Droga Krzyżowa powstała w oparciu o rozważania z książki Najboleśniejsza o. Bernarda od Matki Bożej

II Droga Krzyżowa powstała na podstawie Listu do Hebrajczyków i książki W szkole św. Ignacego o. Hardy-ego Schilgena

III Droga Krzyżowa powstała na podstawie książki Obrazki z życia Zbawiciela ks. Jana Rostworowskiego

Na okładce zamieszczono obraz autorstwa Piotra Stachiewicza Śpiewak Matki Bożej.

Opracowana w formie rozmyślań majowych książka zawiera wnikliwą analizę hymnu Salve Regina. Autor, rozmiłowany w Maryi o. Żukiewicz wprowadza czytelnika w głąb Jej miłosiernego, Niepokalanego Serca, aby dzięki temu mógł się „do Niepokalanej dostroić” i znaleźć w Niej prawdziwe oparcie i źródło harmonii w życiu.

Autor: Konstanty Maria Żukiewicz OP

Rok wydania: 2022

Stron: 172

Format: 130 x 190

Oprawa: miękka

Imprimatur

Lwów, dnia 11 kwietnia 1932.

Kuria Metropolitalna

† Bolesław Abp.

Ks. Z. Hałuniewicz

kanclerz

W żywocie św. Bernarda jest zapisany szczegół, że kiedy często pozdrawiał Bogarodzicę tymi słowami: „Salve Regina” usłyszał odpowiedź: „Salve Bernarde”.

Ale na taką odpowiedź potrzeba sobie zasłużyć przez wprowadzenie ładu i harmonii w życiu, przez rzetelną pracę nad duszą, przez unikanie słodkich nawet omamień.

(…)

Serce, Jej oddane; i ofiarowane, Jej własnością się stanie, więc jak nad własnością czuwać będzie, serca się swego wyrzec nie może, więc własnością Jej być nie przestanie, więc z Nią wspólnie czuwać będziesz. Tym czuwaniem, które nie godzi się, nie tylko na zły czyn, czy słowo, ale nawet dobrowolną myśl złą, uważa — za sprzeniewierzenie się Dziewicy Niepokalanej i Matce najlepszej…

Wołaj Matko — wołaj, ponad ponęty tej ziemi, ponad głosy, co wróżą szczęście a gotują zgubę — i niech serce przechodzi i mija, żadnej z tych ułud nie wita, każdą żegna od razu, aż Twoje wołanie posłyszy i Tobie powie, tylko Tobie: Witaj!

(…)

Przyszło ich dwoje, Maryja z Jezusem, z domu Ojca i przyniosło bogactwo Ojczyzny. Wygnańcy mają przystań gdzie mogą odetchnąć: Krzyż, a u stóp krzyża stojąca Maryja.

(…)

Im jaśniej błyszczą nam ideały Chrystusa i Maryi, tym straszniejszą nasza nędza, tym dotkliwiej szaleje dokoła nas nienawiść narodów, namiętności, zbrodnie, obojętność bliźnich, pokusy, niebezpieczeństwa, zguby! Więc nic dziwnego, że w okrzyku apostoła, rozpoznajemy siebie: „chcę rozwiązanym być i być razem w górze z Panem” (Filip. 1, 23).

A tymczasem odetchnąć, wzmocnić się i dalej walczyć, jeśli siły opadają, przywołać nie na usta tylko — ale do serca pieśń: Do Ciebie wołamy wygnańcy…

(…)

Modlimy się do Matki Boskiej, i my Polacy najwięcej się do Niej modlimy, więc nie za mało jest u nas modlitw! Lecz te modlitwy nazwałbym urzędowymi, w pewnych chwilach i warunkach są one do Niej zaniesione, prócz nich potrzeba nam modlitw krótkich, serdecznych, natychmiastowych, strzelistych, a one wszystkie w westchnieniach się mieszczą.

I tych westchnień do Matki Boskiej jest u nas za mało.

Więc gdy ból dojmuje, — wspomnij o Niej!

Gdy rozpacz się wciska, — wezwij Ją!

Gdy pokusa nęci, — zwróć się do Niej!

A wtedy przekonasz się, westchnieniem cudów i miłości będzie dla ciebie — Maryja.

(…)

Maryja jest łaskawą dla potrzebujących, litościwą dla grzesznych, ale słodką dla ustawicznie wpatrujących się w Nią.

(…)

Potrzeba umieć bronić. Adwokat ma skarbnicę, z której czerpie, paragrafów, ustaw, gra na nerwach sędziów i często wygrywa. W ręku Maryi skarbnica, ale nie ziemska skarbnica, spłynęła w Nią krew Syna, męka Jej serca, zasługi Świętych, z tego czerpie. Maryja wszechpośredniczka łask, okazuje Bogu krzyż, zaklina prośbą Matki! Dwie czary w Jej ręku, zasług Chrystusa i naszej nędzy. [fragmenty]

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznacznych zmian: korekty w zakresie ortografii i gramatyki. Niektóre wyrażenia uwspółcześniono, z dbałością o to, aby nie ingerować w warstwę merytoryczną.

Wspo­mnie­nia o Je­zu­sie, wy­ry­te w du­szy Ma­ryi, to­wa­rzy­szy­ły Jej w każ­dej oko­licz­no­ści, spra­wia­jąc, że po­wra­ca­ła my­ślą do róż­nych chwil swe­go ży­cia obok Sy­na” – pi­sał św. Jan Pa­weł II. Gdy w pierw­sze so­bo­ty mie­sią­ca za­cznie­my do­trzy­my­wać to­wa­rzy­stwa Bo­żej Mat­ce w roz­wa­ża­niu ta­jem­nic ró­żań­ca, wej­dzie­my na dro­gę du­cho­wo­ści Jej Nie­po­ka­la­ne­go Ser­ca. Za­war­te w tej książ­ce roz­my­śla­nia o. Sta­ni­sła­wa Prze­pier­skie­go OP mo­gą spra­wić, że kwa­drans przy Nie­po­ka­la­nym Ser­cu Ma­ryi sta­nie się dla nas głę­bo­kim mo­dli­tew­nym prze­ży­ciem.

Podczas objawienia 13 lipca 1917 r. w Fatimie Matka Boża powiedziała dzieciom – Łucji, Franciszkowi i Hiacyncie: „Widzieliście piekło, do którego idą dusze biednych grzeszników. Żeby je ratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca”.

10 grudnia 1925 r. w Pontevedra w Hiszpanii objawiła się siostrze Łucji Maryja z Dzieciątkiem i pokazała jej cierniem otoczone serce. Dzieciątko powiedziało:

Miej współczucie z Sercem twej Najświętszej Matki, otoczonym cierniami, którymi niewdzięczni ludzie wciąż je na nowo ranią, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyciągał.

Potem Maryja powiedziała:

Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jeden różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia.

W folderze „Nabożeństwo Pięciu Pierwszych Sobót Miesiąca” znajdziesz praktyczne wskazówki które z pewnością pomogą Ci w owocniejszym jego odprawieniu.

Gdy Lucia zobaczyła oblicze Naszej Kochanej Pani, które według jej dokładnych wskazówek odtworzył młody artysta, potrząsnęła tylko głową i powiedziała: „Ona była taka, a przecież nie taka! Ona była światłem, światłem, światłem!”.

Gdy wiele lat później w swej cichej celi spisywała te wizje, czuła się śmiertelnie nieszczęśliwa, gdyż niewypowiedzialnego, po prostu, nie da się powiedzieć. To, co się wydarzyło w Fatimie, pozostaje w niedostępnym świetle Nieba.

Niemoc wypowiedzenia niewypowiedzialnego towarzyszyła mi przy pisaniu tej książki. Może jednak, drogi Czytelniku, uda ci się duszą pojąć cud łaski, która także dla ciebie spłynęła ze złotego nieba Portugalii.

Książka Dar Fatimy Odczytać na nowo orędzie Marki Bożej – to zapis spotkania z ks. prof. Tadeuszem Guzem podczas promocji książki: ,,Niebo jest silniejsze od nas”. Płyta zawiera pełny tekst książki „Niebo jest silniejsze od nas. Opowieść fatimska”. Czyta: Halina Łabonarska Format nagrania: mp3 Czas całkowity: 7 godzin i 38 minut Muzyka, realizacja nagrania i montaż dźwiękowy: Piotr Łabonarski.

Gdy Lucia zobaczyła oblicze Naszej Kochanej Pani, które według jej dokładnych wskazówek odtworzył młody artysta, potrząsnęła tylko głową i powiedziała: ,,Ona była taka, a przecież nie taka! Ona była światłem, światłem, światłem!”. Gdy wiele lat później w swej cichej celi spisywała te wizje, czuła się śmiertelnie nieszczęśliwa, gdyż niewypowiedzialnego, po prostu, nie da się powiedzieć. To, co się wydarzyło w Fatimie, pozostaje w niedostępnym świetle Nieba. – fragment ze wstępu –

Rozważając starożytne określenia Maryi, zaczerpnięte z Biblii i z liturgii, odnajdujemy w nich nasze własne powołanie do świętości. Każde z tych wezwań kończymy ufną prośbą, zwracając się do Maryi: „Módl się za nami!”. Ona jest bowiem najpewniejszą Przewodniczką na drodze do świętości i Orędowniczką u Syna. Taka sama jest rola Kościoła, jako wspólnoty zbawienia. (…)

Litania loretańska jest nie tylko szkołą pobożności maryjnej, lecz także prawdziwym traktatem o misterium Kościoła. (…) Prosząc: „Módl się za nami”, pozwalamy im – Maryi i Kościołowi – zanosić nasze modlitwy wprost do Zbawiciela. Dzięki temu pośrednictwu modlitwa warg staje się kontemplacją tajemnic zbawczych.

Oddajemy do rąk Czytelników modlitewnik różańcowy, z którego można korzystać podczas wspólnego odmawiania różańca w kościołach i na spotkaniach modlitewnych, a także w czasie modlitwy osobistej. Rozważania zamieszczone są w układzie tygodniowym. Na każdy dzień przypada jedna część różańca zgodnie z zaleceniami Kościoła. I tak w poniedziałki i soboty odmawiamy tajemnice radosne (I), w czwartki – tajemnice światła (II), we wtorki i piątki – tajemnice bolesne (III), a w środy i niedziele – tajemnice chwalebne (IV). Przygotowaliśmy rozważania na wszystkie tygodnie roku. Proponowany układ nie uwzględnia jednak podziału na miesiące ani okresy roku liturgicznego, dlatego mogą być one wykorzystywane dowolnie, w zależności od indywidualnych potrzeb.

Naszą intencją było ukazanie wielkiego bogactwa rozważań tajemnic różańcowych na przestrzeni dziejów Kościoła. Ich autorami są zarówno święci, błogosławieni i słudzy Boży, jak i osoby żyjące współcześnie – kapłani, osoby zakonne, a także wierni świeccy (na końcu książki można znaleźć spis wszystkich autorów z krótkimi notami informacyjnymi oraz numery stron, na których znajdują się ich rozważania).

Oprócz krótkich rozmyślań na każdy dzień roku, książka zawiera również dłuższe rozważania wszystkich dwudziestu tajemnic różańca autorstwa o. Łukasza Przybyło CMF. Polecamy je na święta i uroczystości kościelne. Życzymy owocnej modlitwy w głębokiej kontemplacji Chrystusa oczami Jego Matki Maryi.

Różaniec jest modlitwą tajemniczą. Iluż papieży przypisywało jej skuteczną obronę przed zagrożeniem ze strony innowierców czy możliwością utraty suwerenności Europy. Iluż świętych nie rozstawało się z nią, korzystając z jej duchowych bogactw. Chciałoby się już dziś widzieć niezliczone rzesze zbawionych grzeszników, którzy dotarli do nieba dzięki tej modlitwie odmawianej osobiście przez nich lub w ich intencji. Czymże jest więc różaniec, ta potężna broń i duchowa siła, do której codziennego używania wzywa nas Maryja w tylu miejscach świata i w tylu okresach życia Kościoła? – o. Stanisław Przepierski OP –

W skład pakietu wchodzą książki:

Rozważania Różańcowe na Każdy Dzień Tom 1 Tydzień 1-26

Rozważania Różańcowe na Każdy Dzień Tom 2 Tydzień 27-52

Różaniec, podobnie jak modlitwa brewiarzowa, uświęca różne pory dnia i roku. Jest odmawiany w każdym niemal miejscu, w każdym czasie, przy okazji zwyczajnych czynności i podniosłych uroczystości. Stąd pomysł, aby – na wzór brewiarza – rozważania poszczególnych części Różańca podzielić na okresy roku liturgicznego: Tomy I i II zawierają czas zwykły w ciągu roku. Tom III obejmuje okres Adwentu i Bożego Narodzenia. Tom IV to czas Wielkiego Postu i Wielkanocy. Tom V odwołuje się do wspomnień świętych i błogosławionych.

Zawarte w poszczególnych tomach teksty są owocem modlitwy i kontemplacji tajemnic życia Jezusa i Maryi. Znajdziemy tu rozważania napisane przez ludzi świętych i znanych, uczonych i prostych, dojrzałych i młodych, duchownych i świeckich, wiernych różnych stanów i zawodów. W ten sposób możemy doświadczyć, że – jak pisze św. Jan Paweł II w liście o Różańcu – „ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim” (Rosarium Virginis Mariae, 25).

Śmiało i bez zbytniej przesady mogę powiedzieć, że jeżeli chodzi o tematykę różańcową, jest to bestseller na światową skalę, z którego mogą korzystać dosłownie wszyscy. Jest to duchowy przewodnik dla tych, którzy odmawiają codziennie jedną lub wszystkie części Różańca. Tym, którzy dopiero uczą się tej modlitwy, Rozważania pozwolą zanurzyć się w głębię Ewangelii, którą zawiera każda tajemnica różańcowa. Dla członków wspólnot i ruchów to kopalnia skarbów ducha i spotkanie z żywym Bogiem, a także pomoc we wzrastaniu w wierze i modlitwie. Dla członków Stowarzyszenia Żywy Różaniec to możliwość medytacji przez cały miesiąc jednej wyznaczonej tajemnicy bez niebezpieczeństwa „znudzenia się” nią. Dla kapłanów i animatorów – niesamowita pomoc w prowadzeniu i nauczaniu innych modlitwy kontemplacyjnej. Dla zabieganych i niemających czasu to wyjątkowa okazja, aby zatrzymać się choć na chwilę na jedną „tajemniczkę” i zasmakować, czym jest Różaniec.

Rozważania różańcowe w układzie brewiarzowym, które weźmiecie do ręki, mają za zadanie uruchomić wyobraźnię i wprowadzić w kontemplację, dzięki której człowiek zanurza się w tym, co jest jej przedmiotem. Dzisiaj, kiedy widzimy u wielu ludzi ochrzczonych ubóstwo ducha, brak czasu na modlitwę, Różaniec staje się szkolą modlitwy, w której przechodzimy z Maryją przez sceny z Ewangelii, „by czytać Chrystusa, by wnikać w Jego tajemnice, by zrozumieć Jego przesianie” (RVM, 14).

Przyjmij więc ten „brewiarz różańcowy”, zanurz się w medytacji i Różańcem opleć cały świat – sprawy Kościoła i Ojczyzny, parafii i rodziny. Rozbudzaj w sobie pragnienie, aby Maryja była „coraz bardziej znana i kochana” i aby zatriumfowało Jej Niepokalane Serce.

Dzieło to składamy w ręce Maryi, Królowej Różańca świętego, spełniając to, o co prosiła w Fatimie: „Odmawiajcie codziennie Różaniec”.

Tajemnica oczekiwania często łączy się z tajemnicą cierpienia. Jezus modli się w Ogrójcu, a modlitwa ta jest pełna oczekiwania na to, co musi nastąpić. Jezus czeka na kielich, który musi wychylić. Zaskakujące jest to, że męka przyjęta przez Zbawiciela – której się bał, konając w Ogrodzie Oliwnym – miała pierwotnie przypaść w udziale nam jako konsekwencja naszych grzechów. Jego konanie jest zatem naszym konaniem. I tylko dzięki dobrowolnemu cierpieniu Jezusa możemy oczekiwać z wdzięcznością i nadzieją Jego ponownego przyjścia. – o. Jan Paweł Strumiłowski OCist –

Okres Wielkiego Postu, podobnie jak czas Adwentu, nadając tym kilku tygodniom specyficzny charakter pokuty i nawrócenia, wyraża i pomaga przeżyć prawdę ważną dla nas w każdym dniu roku. W okresie czterdziestodniowego przygotowania do Świąt Paschalnych poznajemy głębiej naturę grzechu, potrzebę przemiany własnego życia i konieczność zadośćuczynienia za popełnione zło. Wchodzimy odważniej i bardziej radykalnie na drogę nawrócenia. Duch Święty przygotowuje nasze serca do udziału w paschalnej tajemnicy Chrystusa. On, Duch Prawdy, ukazuje nam w krzyżu Chrystusa zło grzechu, a przez zmartwychwstanie Zbawiciela daje nam udział w zwycięstwie nad grzechem. Umieranie dla grzechu, aby żyć w zjednoczeniu z Chrystusem – to paschalne zadanie dla każdego chrześcijanina. To również podstawowa prawda o całym życiu uczniów Chrystusa.

Klimat Wielkiego Postu ma wpływ także na sposób przeżywania Różańca. Kto odmawia kolejne jego części, ten przeżywa głębiej zawarte w nim prawdy. Zbawiciel bowiem narodził się, aby człowieka wyrwać z grzechu. Naucza! i uzdrawiał, aby objawić nam tajemnicę nieprawości i tajemnicę prawdziwego życia, czyli życia z Bogiem. Cierpiał męki i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia. Wreszcie zmartwychwstał, pokonując szatana, śmierć i grzech, a także otwierając dla nas perspektywę życia wiecznego. To misterium pomaga nam przeżywać Maryja. Ona umacnia naszą wiarę, nadzieję i miłość, aby nasze nawrócenie było prawdziwe, a nasze przylgnięcie do Jezusa – pełne.

Różaniec, podobnie jak modlitwa brewiarzowa, uświęca różne pory dnia i roku. Jest odmawiany w każdym niemal miejscu, w każdym czasie, przy okazji zwyczajnych czynności i podniosłych uroczystości. Stąd pomysł, aby – na wzór brewiarza – rozważania poszczególnych części Różańca podzielić na okresy roku liturgicznego: Tomy I i II zawierają czas zwykły w ciągu roku. Tom III obejmuje okres Adwentu i Bożego Narodzenia. Tom IV to czas Wielkiego Postu i Wielkanocy. Tom V odwołuje się do wspomnień świętych i błogosławionych.

Zawarte w poszczególnych tomach teksty są owocem modlitwy i kontemplacji tajemnic życia Jezusa i Maryi. Znajdziemy tu rozważania napisane przez ludzi świętych i znanych, uczonych i prostych, dojrzałych i młodych, duchownych i świeckich, wiernych różnych stanów i zawodów. W ten sposób możemy doświadczyć, że – jak pisze św. Jan Paweł II w liście o Różańcu – „ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim” (Rosarium Virginis Mariae, 25).

Konstytucja o Liturgii Soboru Watykańskiego II uczy, że „Kościół rozmieścił także w ciągu roku wspomnienia męczenników oraz innych świętych, którzy dzięki wielorakiej łasce Bożej doszli do doskonałości, a osiągnąwszy już wieczne zbawienie wyśpiewują Bogu w niebie doskonałą chwalę i wstawiają się za nami. W dniu ich narodzin dla nieba Kościół głosi misterium paschalne w świętych, którzy z Chrystusem wspólcierpieli i zostali z Nim wspóluwielbieni, przedstawia ich wiernym jako przykład, pociągający wszystkich przez Chrystusa do Ojca, a przez ich zasługi wyjednywa Boże dobrodziejstwa” (KL 104).

Wskazane jest przez rozpoczęciem modlitwy różańcowej wezwać wstawiennictwa świętych. Oni są mistrzami modlitwy. Od wielu z nich uczyliśmy się również modlitwy różańcowej. Dziś prosimy ich, aby każdy dziesiątek różańca, przeżywany indywidualnie lub wspólnie, był pełnym wiary, nadziei i miłości spotkaniem z Jezusem i Jego Matką Maryją.

Różaniec, podobnie jak modlitwa brewiarzowa, uświęca różne pory dnia i roku. Jest odmawiany w każdym niemal miejscu, w każdym czasie, przy okazji zwyczajnych czynności i podniosłych uroczystości. Stąd pomysł, aby – na wzór brewiarza – rozważania poszczególnych części Różańca podzielić na okresy roku liturgicznego: Tomy I i II zawierają czas zwykły w ciągu roku. Tom III obejmuje okres Adwentu i Bożego Narodzenia. Tom IV to czas Wielkiego Postu i Wielkanocy. Tom V odwołuje się do wspomnień świętych i błogosławionych.

Zawarte w poszczególnych tomach teksty są owocem modlitwy i kontemplacji tajemnic życia Jezusa i Maryi. Znajdziemy tu rozważania napisane przez ludzi świętych i znanych, uczonych i prostych, dojrzałych i młodych, duchownych i świeckich, wiernych różnych stanów i zawodów. W ten sposób możemy doświadczyć, że – jak pisze św. Jan Paweł II w liście o Różańcu – „ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim” (Rosarium Virginis Mariae, 25).

Zeszyt zelatora Żywego Różańca to propozycja dla osób opiekujących się różami różańcowymi, aby jeszcze lepiej wypełniały powierzone im zadania. Zawiera m.in.:

zadania i obowiązki zelatora (zelatorki)

dane kontaktowe członków róży (koła)

przydział tajemnic rozpisanych na 15 lat dla członków Żywego Różańca

miejsce na wpisanie zmarłych członków Żywego Różańca, by pamiętać o nich w modlitwie

tabelki na składki członków Żywego Różańca

miejsce na opis spotkań i ważnych wydarzeń z działalności róży (koła) Żywego Różańca

modlitwę zelatora za członków róży (koła)

Mamy nadzieję, że będzie on pomocą dla każdego zelatora (zelatorki) w codziennej posłudze.

Liturgia Godzin pozwala stworzeniu włączyć się w życie Boga. Małe Oficjum ku czci Najświętszej Maryi Panny jest w istocie tą samą, natchnioną przez Ducha Świętego, modlitwą, choć dużo prostszą w swej formie niż Brewiarz. Towarzyszy Kościołowi już od ponad dziesięciu wieków. Modlitwa ukochana przez dzieci Maryi i znienawidzona przez wrogów Kościoła. Ułożona i rozpowszechniana przez św. Piotra Damianiego, odmawiana przez św. Ludwika Francuskiego, św. Brygidę Szwedzką, św. Jadwigę.

Pierwsze od przeszło pół wieku wydanie Małego Oficjum w Polsce. Cytaty z Pisma Świętego zostały zaczerpnięte z poprawionego przekładu Biblii ks. Jakuba Wujka SJ z 1962 r. Dokonano także uwspółcześnienia interpunkcji, składni i ortografii, a dla przejrzystości użyto czarnego i czerwonego druku. Egzemplarz wyposażony jest w 3 zakładki. Załączono także tekst Mszy św. wg Mszału Rzymskiego w języku polskim i łacińskim oraz litanie i modlitwy.

Wydanie: trzecie

Rok wydania: 2018

Oprawa: twarda

Liczba stron: 236

Wymiary: 115×165 mm

Waga: 0.33 kg

ISBN: 978-83-945166-5-9

Édouard Hugon

„Nawet sama kwestia społeczna została rozwiązana poprzez Różaniec, czego tak wymownie dowiódł Leon XIII. Dlaczego narody boją się i drżą? Skąd te wstrząsy, które zakłócają spokój społeczeństw? Odpowiedź jest trojaka, powiada papież. Pierwszą przyczyną jest rosnąca niechęć do skromnego i pracowitego życia. Lekarstwo na to zło znajdujemy w tajemnicach radosnych. Drugą przyczyną jest odraza do wszelkiego rodzaju cierpienia. Lekarstwo na to zło odnajdujemy w tajemnicach bolesnych. Trzecią przyczyną jest zapomnienie o dobrach przyszłych, które stanowią przedmiot nadziei. Lekarstwo na to zło pojawia się w tajemnicach chwalebnych. Tak, Różaniec daje nam odpowiedź na problem społeczny w zwycięskim okrzyku: Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat!; „Chrystus zwycięża, Chrystus króluje, Chrystus rządzi!” (Z przedmowy Autora)

Édouard Hugon OP (1867-1929) – francuski duchowny rzymskokatolicki, dominikanin, teolog i filozof tomistyczny, wieloletni profesor Angelicum w Rzymie, autor wielu podręczników do teologii i filozofii w duchu tradycyjnego tomizmu. Współpracował z Pietro kard. Gasparrim przy tworzeniu jego słynnego katechizmu. Réginald Garrigou-Lagrange OP porównał go do św. Tomasza z Akwinu. W niniejszej książce ojciec Hugon tłumaczy, dlaczego Różaniec jest w dzisiejszych czasach najprostszą i najszybszą drogą do świętości. Korzysta przy tym z aparatu intelektualnego św. Tomasza z Akwinu, dzięki czemu jego nauczanie staje się przystępne dla osób, które poszukują zrozumienia tego cudownie skutecznego nabożeństwa. 

rok wydania: 2022

liczba stron: 152

oprawa: miękka

format: 10,5 cm x 16,5 cm

Kiedy Ojciec zamierzał wysłać Syna na ziemię, postanowił, że będzie miał Matkę, musiał więc stworzyć istotę godną takiego macierzyństwa. Zebrał wszelkie piękno, jakie tylko Wszechmoc Boża mogła stworzyć, zebrał wszelką świętość i wszelką cnotę, i miłość przewyższającą śpiew Serafinów, nadto tkliwość najdoskonalszej z matek – i te skarby bezcenne zamknął w jednym sercu, Sercu Jego Matki.

Zdumiał się świat, a z nim wszelkie stworzenie, bo czegoś tak świętego i doskonałego nie było od początku istnienia świata.

Chcesz doświadczyć tego zdumienia?

Jeśli tak, weź do ręki różaniec i wyrusz w Drogę.

Maryja – pisał św. Augustyn – zanim poczęła Chrystusa w łonie w sposób cielesny, najpierw poczęła Go sercem i umysłem na drodze wiary. Stając się uczennicą Chrystusa, „bardziej strzegła prawdy w sercu niż ciała w łonie. Być w sercu – dodawał ten wielki święty – znaczy więcej niż być w łonie.” Znów Izaak ze Stella pisał: „W tabernakulum łona Maryi Chrystus przebywał dziewięć miesięcy, w tabernakulum wiary Kościoła – aż do końca świata, w wiedzy i miłości wiernej duszy – przez wieczność”.

Ojciec Gabriel Jacquier ukazuje mistyczną rolę „Serca Maryi” jako „łona wiary”, w którym dojrzewamy do pełni Chrystusa. Autor opisuje drogę stawania się dzieckiem Maryi, by żyć w komunii z Głową Kościoła, „który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami” (Ef 1, 23)

O początkach i rozwoju niektórych nabożeństw warto niekiedy pisać – po to, by w końcu zebrać nagromadzone o nich wiadomości i poszczyć o nowe, w międzyczasie odkryte, źródła, tak żeby dotyczący ich materiał ukazać w nowym świetle. Taki właśnie cel przyświeca niniejszemu przedstawieniu pewnego etapu historii modlitwy różańcowej. Składające się na to opracowanie różne studia nad nabożeństwem różańcowym – obejmujące okres od roku 1475 do roku 1572 – stanowią, każde na swój sposób, przyczynki do lepszego poznania owego nabożeństwa, chociaż – co jest oczywiste – nie zamierzają ani nie mogą dać pełnej o nim wiedzy, a przy tym nie wyczerpują też tego tematu.

Niezliczone są łaski z nieba, które otrzymano wskutek modlitwy. Za pomocą Różańca świętego zwyciężone zostały herezje, naprawione obyczaje, oddalone zarazy, zakończenie wojny, odzyskane oraz zachowane cnoty czystości, a ponadto obronione dusze przed wszelkimi zasadzkami szatana. – św. Jan Bosko –