Niepokalana

Książka pełna prawdy, miłości, dobroci i słodyczy: Niepokalane Serce Maryi.

Ugruntowane w nauczaniu Doktora Anielskiego rozmyślania na miesiąc Maryi, poświęcone Jej Niepokalanemu Sercu, według wielkiego miłośnika Niepokalanej, św. Alfonsa. Obejmują zagadnienia: Stworzenie Serca Maryi, Uświęcenie Serca Maryi, oraz Współdziałanie Serca Maryi w tajemnicy Wcielenia; omówiono także szlachetność i dobroć Serca Maryi.

„Pan Bóg postanowił; iż Serce macierzyńskie będzie źródłem zbawienia; nie dla jednej duszy, lecz dla wszystkich.”

Autor: wg Św. Alfons M. Liguori

Rok wydania: 2024

Stron: 180

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

Dr. J. Tobiasiewicz

Cenzor

Kraków dnia 19 listopada 1913.

X. Adam Stefan.

L. 8302/3

L. S.

„Kościół św. do Maryi stosuje trzy następujące z księgi Ekleziastyka ustępy. W e m n i e w s z e l k a ł a s k a d r o g i i p r a w d y. W s z e l k a ł a s k a; więc, jeśli wszelka łaska znajduje się przy Maryi, choćbyśmy nie wiem jak szukali gdzie indziej, nie znajdziemy jej.”

„M a r y j a m n i e k o c h a. O! niewypowiedziane szczęście! Królowa nieba kocha mnie! Gdybym w sercu moim pomieścił miłość wszystkich matek dla swych dzieci, wszystkich oblubieńców dla swych oblubienic, wszystkich dzieci dla swych rodziców; gdybym kochał za wszystkich ludzi, miłość moja byłaby olbrzymią, prawie niezmierzoną; ale czymże byłaby w porównaniu miłości Maryi dla mnie? c i e n i e m.”

„Ta czuła matka zdaje się mówić do wszystkich: Dzieci moje, jeśli na rozdrożu między czasem a wiecznością od burz tego świata zginąć nie chcecie, pójdźcie do mnie; jestem bowiem 1) waszą Arką, 2) waszym Sternikiem i 3) Gwiazdą waszą. Pod opieką moją nie zginiecie. — Zastanówmy się nad tymi porównaniami tak często w pismach Ojców św. i Doktorów Kościoła św. używanymi.”

„Dla człowieka zawsze tu na ziemi nieszczęśliwego i cierpiącego, miłosierdzie tak jest pożądanym i słodkim, iż poganie nawet miłosierdziu ołtarze stawiali i czcili je jako bóstwo. My robić tego nie potrzebujemy; Maryja jest Matką miłosierdzia.

Maryja jest jakoby wcielonym w sercu matki miłosierdziem Boskim, iżby tym dostępniejszym było dla ludzi.”

„Święta Dziewico! nikt bez Ciebie Boga nie zna. Nikt bez Ciebie zbawionym być nie może. Nikt bez Ciebie, Matko i Panno, niebezpieczeństw tego życia nie ujdzie. Nikt bez Ciebie, łaski pełna, od Boga żadnego nie otrzyma daru.” (Św. German) [Fragmenty]

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznacznych zmian (końcówek – em – ym, je – i: swojemi – swoimi, Twojem – Twoim, w niektórych miejscach y-i), słów: Marya – Maryja, Maryi/Maryję, ona – ta, wiele – ile, z tamtąd/ z pod – stamtąd/ spod, fundamenta – fundamenty, kędy – gdzie, okrom – oprócz, dobiedz – dobiec, pomódz – pomóc, najprzód – najpierw, tłomaczy – tłumaczy oraz Jonatasa – Jonatana (być może błędy drukarskie), zeszedł – zszedł, nizko – nisko, będzież – będziesz, róść – rosnąć, znaleść – znaleźć, możebne – możliwe (w 1 miejscu), wyrozumiała – zrozumiała, przycisła/przyciągła – przycisnęła/przyciągnęła, udarował – obdarował, uwiniętym – owiniętym, siedm – siedem, dawam/stawam – daję/staję, oczów – oczu, uważajcie – rozważajcie (w 1 miejscu), przedobrażenie – wyobrażenie, napisano – napisane, trzechletnie – trzyletnie, większą połowę – więcej niż połowę (w 1 miejscu), jedno – tylko.

Uspójniono pisownię łączną i rozłączną, wielką i małą literą.

Pan Bóg od wieków postanowił, że Jego boski Syn dla odkupienia grzechów świata stanie się człowiekiem i równocześnie z tym postanowieniem przeznaczył dla Niego matkę.

W pierwszej części naszej pracy zobaczymy, jak Bóg przygotowywał wszystko do tego wielkiego dzieła swojej miłości, Bóg i Maryja wspólnie nad tym dziełem pracowali. Matka Boża musiała być najświętszą istotą. Pan Bóg ze względu na posłannictwo Maryi stworzył Ją bez grzechu i ozdobił swoimi łaskami. I o tym rozmyślać będziemy w rozdziale: Stworzenie Serca Maryi.

Najświętsza Panna godna się okazała tych darów Bożych, a przez swą niezachwianą wierność łasce Bożej, zupełne poświęcenie i heroiczne cnoty – na coraz większą u Boga zasługiwała łaskę, i to będzie przedmiotem drugiego rozdziału: Uświęcenie Serca Maryi.

Na koniec do takiej doszła doskonałości, iż Pan Bóg w nagrodę Jej zasług powołał Ją na matkę Zbawiciela i o tym będzie w trzecim rozdziale: Współdziałanie Serca Maryi w tajemnicy wcielenia.

Wznowiliśmy to dziełko na podstawie wydania z 1914 roku nakładem Księży Misjonarzy. W dawnym wydaniu, autor książki nie został podany, przypuszczamy, że rozmyślania te popełnił czciciel św. Alfonsa Marii Liguoriego, Jego brat w Chrystusie – o. Édouard Saint-Omer CSsR.

IMPRIMATUR L. 277/35

Kraków, 16.01.1935r.

Wikariusz generalny — Stanisław Bp.

Niniejsza książka zawiera klasyczne rozważania na temat wewnętrznych doskonałości Najświętszej Maryi Panny, które czynią Ją godną czci i miłości chrześcijan.

Autor: Giovanni Pietro Pinamonti

Rok wydania: 2020

Stron: 134

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur:

Kuria Metropolitalna Warszawska, 5 maja 2020.

† Rafał Markowski

Bp Pomocniczy Archidiecezji Warszawskiej, Wikariusz Generalny

Dzieło zostało opracowane przez włoskiego jezuitę, ojca Giovanniego Pietro Pinamontiego, pod koniec XVII wieku i od tego czasu było ulubioną książką do nabożeństwa zwłaszcza tych osób, które chciały, aby fundamentem ich religijności była – jak to określił św. Paweł – rozumna służba.

Znany ze swojej głębokiej pokory, pobożności i miłości do Maryi o. Pinamonti, zawarł w swoim dziele treści mogące posłużyć do kształtowania takiej właśnie wewnętrznej postawy. Dogłębne zrozumienie omawianych przymiotów Najświętszej Maryi Panny i zdolność autora do jasnego wyrażania się stanowią nieocenioną pomoc dla każdego czytelnika w jego dążeniu do poznawania Matki Bożej, praktykowania rozumnego do Niej nabożeństwa, a także umacniania czułego do Niej przywiązania.

Fragment Przedmowy tłumacza z j. włoskiego na j. angielski [Ralph S. Dewey SJ]:

Na stronach niniejszej książki odtworzone zostały, wiernie i bez merytorycznych zmian, klasyczne rozważania Ojca Pinamontiego na temat wewnętrznych doskonałości Najświętszej Maryi Panny, które czynią Ją godną szacunku i miłości chrześcijan.

Oryginalne włoskie dzieło zostało opublikowane dwa wieki wcześniej i pozostało ulubioną książką do nabożeństwa dla tych wszystkich, których religijność opiera się na tym, co nakreśla św. Paweł – na rozumnej służbie.

(…)

Fragment Wprowadzenia:

Ta niewielka książeczka została opracowana po to, aby rozpalić w nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny wszystkich tych, którzy zechcą ją przeczytać.

Nabożeństwo to jest dwojakiego rodzaju. Jeden ma charakter fundamentalny i trwały, i opiera się na wielkiej czci dla cnót i zasług tej wielkiej Królowej. Drugi, który nie jest aż tak zasadniczy, opiera się na zmysłach i polega na żywieniu pewnego czułego przywiązania do Niej. Powinniśmy dążyć do pozyskania obu rodzajów; pierwszego, poprzez rozważanie wszystkich rzeczy, które sprawiają, że nasza Błogosławiona Pani jest tak godna naszej najwyższej czci; drugiego, poprzez postawienie przed sobą dostępnego dla zmysłów przedmiotu nabożeństwa, a mianowicie Niepokalanego Serca tej Błogosławionej Panny.

Co rozumiemy tutaj przez „Serce”?

W Piśmie Świętym serce jest często utożsamiane z wolą, a niekiedy z całym wnętrzem duszy; jest także pojęciem stosowanym dla określenia moralności; stąd często będziemy używać go dla określenia woli i wewnętrznego usposobienia Najświętszej Maryi Panny.

Jednak w praktykowaniu najbardziej duchowego nabożeństwa, aby móc wzbudzić w sobie większą gorliwość, potrzebujemy czegoś materialnego i dostępnego dla zmysłów. Dlatego też użyjemy słowa „serce” także w jego znaczeniu materialnym; mianowicie dla tego, co – tak jak i w nas samych – w Najświętszej Maryi Pannie zostało ukształtowane jako pierwsze z całego Jej niepokalanego ciała; pierwsze, które zaistniało, i ostatnie, które umarło. To Serce jest godne naszej miłości i czci; jest bowiem pełne niebiańskiego żaru miłości, wobec Boga i wobec nas, ubogich stworzeń Bożych.

Naszym głównym celem będzie uzyskanie wielkiej czci dla Najświętszej Maryi Panny, a zmysłowym przedmiotem naszego nabożeństwa będzie Jej Niepokalane Serce. Ma ono zostać przez nas wyróżnione jako najcenniejsza część Jej dziewiczego ciała; ciała, które zostało uznane za godne przyobleczenia Przedwiecznego Słowa Bożego w ludzkie ciało i krew.

(…)

Dla setek tysięcy czytelników artykuły czasopisma były światłem, ostoją i pociechą w trudach i zawiłych okolicznościach życia.

Są one proste jak miłość matki i głębokie jak jej uczucie.

I tak być musiało, albowiem szerzą one cześć Najlepszej z Matek i Najlitościwszej ze wszystkich stworzeń.

[Z przedmowy]

Autor: Różni autorzy

Rok wydania: 2020

Stron: 154

Format: 13 x 19

Oprawa: miękka

Imprimatur

Rzym, 3 kwietnia 1946;

Bp Józef Gawlina

Główną bohaterką książki s. Marii Jadwigi Rorot FI jest Maryja, najbardziej wpływowa kobieta świata – jak Ją niegdyś nazwał „National Geographic” – i tajemnicza siła Jej oddziaływania, sprawiająca, że miliony mężczyzn i kobiet złożyło w Jej ręce swe życie z nadzieją na jak najszybsze osiągnięcie duchowej harmonii z Jej Boskim Synem, najpiękniejszym spośród synów ludzkich (por. Ps 45). Do roli interpretatora zjawiska owej dobrowolnej i chcianej zależności człowieka od Matki Boga został przez Autorkę wybrany subtelny Doktor, teolog epoki Średniowiecza, mędrzec w habicie franciszkańskim, na nowo dostrzeżony i wyniesiony do chwały ołtarzy przez św. Jana Pawła II bł. Jan Duns Szkot.

Czytelnik odnajdzie w tej książce sprawnie i precyzyjnie przygotowane wprowadzenie w myśl Dunsa Szkota. Dzięki wyjątkowemu teologicznemu talentowi Autorki poczuje się dobrze poprowadzony przez zakamarki metafizycznych i spekulatywnych sformułowań – na pierwszy rzut oka zawiłych – średniowiecznego mnicha, który, koncentrując się na wyjątkowym pięknie Niepokalanej Dziewicy, dostrzega w Niej dzieło sztuki Boga.

Wszystkie zdania użyte w tym opracowaniu przesiąknięte są zauroczeniem Osobą Chrystusa, któremu Autorka ostatecznie pragnie wyznać miłość, poświęcając sporo uwagi uzasadnieniu specjalnych ślubów składanych dodatkowo – poza przyrzeczeniem czystości, ubóstwa i posłuszeństwa – w jej franciszkańskiej wspólnocie zakonnej, ślubów maryjnych.

Fragment wstępu ks. prof. dr. hab. Roberta Skrzypczaka

Maksymilian Kolbe zajmuje znakomite miejsce wśród takich gigantów kultu maryjnego, jak św. Bernard z Clairvaux, św. Dominik, św. Bonawentura, św. Bernardyn ze Sieny, św. Ludwik Maria Grignion de Montfort, św. Alfons de Liguori, św. Stanisław Papczyński, bł. Alan de Rupe czy bł. Duns Szkot.

W służbie idei królowania Maryi był bezkompromisowy. Tej ogromnej miłości „maryjnego szaleńca” często świat nie rozumiał. I do dziś nie rozumie... Ale – niestety! – nie rozumiało jej też pokaźne grono ludzi Kościoła, ba, nawet braci zakonnych. A jednak absolutnie przekonany o słuszności swej drogi, o. Maksymilian nie zrażał się. Będąc pewny wstawiennictwa tak możnej Orędowniczki, angażował wszystkie swe siły, by Ona królowała.

I ta prawda wybrzmiewa tutaj, na kartach spisanych przez Konrada Czerskiego. Piękny to przewodnik, ukazujący – tak potrzebną w życiu chrześcijanina! – drogę duchowości maryjnej i jej mistrza – „szaleńca Niepokalanej”. Jakże potrzebujemy dziś takich szaleńców!

Bogusław Bajor

Redaktor naczelny "Przymierza z Maryją"

Świat potrzebuje zmartwychwstania, świat musi się podnieść w jaśniejącym świetle nadprzyrodzoności, świat potrzebuje pełni Ducha Świętego, którego tak bardzo mu brakuje. Przyjdź, o Maryjo, otoczona chwałą w niebie w Twym nieskalanym ciele, w blasku Twego dziewictwa; przyjdź, o Królowo nieba i ziemi, i uchroń nas przed grożącym nam upadkiem. Dałaś nam swój różaniec jako ostateczny ratunek, niech więc on nas wybawi. (…)

Ostatnie wezwanie, jakie Kościół kieruje w Litanii loretańskiej do Maryi, jest prośbą do Niej jako Królowej pokoju. Jest to wezwanie bardziej niż konieczne i pilne w obecnych czasach, gdy świat wstrząsany jest rewolucjami i wojnami i gdy wstrząsów doznaje sam Kościół. (…) Dlatego, o Maryjo, Królowo pokoju, módl się za nami. Zmiażdż raz jeszcze głowę piekielnemu wężowi, Smokowi, który zaatakował ziemię. Jesteśmy grzesznikami, to prawda, lecz Ty, Ucieczko grzeszników, módl się za nami i nawróć nas; módl się za nami i przywróć nam pokój, przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego – Baranka Bożego, aby przez Ciebie nam przebaczył; Baranka Bożego, aby przez Ciebie nas wysłuchał; Baranka Bożego, aby przez Ciebie zmiłował się nad nami.

Chcesz, by w duszy twojej Niepokalana zamieszkała na stałe?

Pragniesz, by Ona i tylko Ona kierowała twoimi myślami, by Ona całe twoje serce opanowała, byś cały żył dla Niej?

Jeśli tylko naprawdę tego pragniesz, otwórz przed Nią swoje serce i oddaj się Jej bez granic i na zawsze, choćby tylko jednym westchnieniem duszy. Oddać się Niepokalanej możemy w różnoraki sposób, a oddanie to możemy wyrazić różnymi słowami, a nawet wystarczy jedynie wewnętrzny akt woli, bo ten właściwie zawiera istotę naszego oddania się Niepokalanej. Można na przykład klęknąć przed obrazem czy figurą Matki Najświętszej i z całą gorliwością oddać się Jej na własność, jako narzędzie w Jej niepokalanych rękach. Do tego może posłużyć akt poświęcenia Niepokalanej...?

św. Maksymilian

autor: św. Maksymilian

oprawa: miękka

stron: 96

format: 120×165 mm