Różaniec

W hołdzie dla Maryi. Studium historyczno-ascetyczne o Różańcu.

Książka, w której można znaleźć wyjaśnienie historii, znaczenia, istoty, treści Różańca św., zarazem będąca praktycznym przewodnikiem w tej modlitwie.

Autor: Bronisław Maryański

Rok wydania: 2020 (dodruk z nową okładką 02.2024)

Format: 13 x 19

Stron: 140

Oprawa: miękka

Imprimatur

Canonicus Cathedralis Szelążek, 1904 r.

Różaniec nie jest dla Maryańskiego modlitwą właściwą jednemu jakiemuś usposobieniu duszy, ale modlitwą, którą można odmawiać w każdej potrzebie. Jest to bowiem obszerna rama, zawierająca wszystkie rodzaje modlitwy: dziękczynnej, błagalnej i uwielbiającej. Dla czytelnika zaś ta wielość serca włożonego w napisanie tego dzieła wyrażona w każdym słowie ks. Maryańskiego, a także troska o prostotę języka, a zarazem oddanie nim wszystkiego, co ważne i niezbędne w odmawianiu tej modlitwy, jest doskonałym przykładem, iż autor dzieła – ks. B. Maryański to bogaty wewnętrznie intelektualista.

[źródło: Szada Borzyszkowska K. „Bronisław Maryański. Biograficzny portret kapłana.” Filologiczne Studium Doktoranckie, Wydział Filologiczny, Uniwersytet Gdański]

„Pozdrowienie Anielskie zawiera wszystkie łaski i godności Maryi. Ono jest Jej odzwierciadleniem, sobowtórem; w nim tyle tajemnic, ile w Niej, i ono jest więc Rosa Mistica.

Sto pięćdziesiąt tych woniejących róż, tj. tyle, ile według Alberta Wielkiego miała mieć róża Jerychońska listków, splatamy w psałterzu Maryi dla Niej w koronę.

Aby zaś ta korona była piękniejszą, aby stanowiła godniejszy strój na Jej Głowę, zwijamy ją potrójnie około złotej obręczy życia Jej Boskiego Syna, a Naszego Zbawiciela, Przez to łączymy Ją najściślej z Jej Boskim Synem, gdyż w Jego życiu zawiera się Jej życie, Jej zasługi, Jej udział w naszym odkupieniu. Przez podłożenie tych tajemnic róże Pozdrowienia Anielskiego przybierają rozmaite barwy. W związku z radosnymi niewinnymi tajemnicami dzieciństwa Jezusowego i radościami macierzyńskiego Serca Maryi ukazują się nam jako błyszczące białe róże. Od pełnych boleści tajemnic gorzkiej męki Jezusa i współboleści Maryi, co mieczem Jej serce przeszyła, przybierają jakoby barwę krwi i ukazują się nam czerwonymi. Blask uwielbienia i zjednoczenia z Bogiem w najdoskonalszej miłości zapala je blaskiem złota; — stąd widzimy je jako żółte róże. Tym sposobem ten potrójnie pleciony we wspaniałe barwy wieniec róż najpiękniej odpowiada godnościom, jakie zdobiły życie Maryi.”

„Gdy więc odmawiamy ustami Różaniec, powinniśmy koniecznie rozważać w sercu jego tajemnice. Jedno bowiem z drugim jest w istotnej łączności. Jak istotę człowieka stanowi dusza i ciało, tak istotę Różańca stanowi ustna modlitwa i rozważanie. Czym dla ciała serce, tym dla Różańca rozmyślanie. Odbierzmy człowiekowi serce, a pozbawimy go życia, usuńmy z Różańca rozmyślanie, a zrujnujemy jego istotę. Modlitwy różańcowe, odmówione bez rozważania tajemnic, są dobrą modlitwą, ale nie są Różańcem. Są one tylko materią, a rozmyślanie — życiem, formą.”

„— Dawniej,— mówi święty Tomasz,— zjawienie się anioła wobec człowieka uważano za nadzwyczajną łaskę i poczytano za wielką zasługę, gdy ludzie oddawali tym posłańcom należną cześć. Np. Abrahamowi napisano na pochwałę, że przyjął aniołów w gościnę i uczcił ich. Ale żeby anioł okazał człowiekowi cześć, to było rzeczą niesłychaną przedtem, nim Archanioł Gabriel pozdrowił Najświętszą Maryję Pannę i z czcią powiedział: Ave! Aniołowie bowiem znacznie przewyższają ludzi godnością i obcowaniem z Bogiem i pełnością łaski. Dlatego nie wypadało, ażeby anioł korzył się w czci przed człowiekiem. Ale we wszystkich tych przymiotach Maryja — ów ideał człowieka, przewyższała aniołów.

Przewyższała w pełności łask: Łaskiś pełna; przewyższała w zażyłości z Bogiem: Pan z Tobą; owszem Pan wybrał ją za matkę swoją: co się z Ciebie narodzi święte będzie nazwane Synem Bożym; i przewyższała aniołów w jaśniejącej czystości. Do Maryi więc posłany był poseł niebieski od Trójcy Przenajświętszej, który Ją z czcią najgłębszą pozdrawia. Zwiastuje Jej wolę Bożą, Jej wysokie przeznaczenie: Maryja je przyjmuje z pokorą i Słowo Ciałem się stało. Jak więc ścisłe jest obcowanie człowieka bez grzechu z Bogiem!”

Spis treści:

WSTĘP………………………………………………………………………………………….5

HISTORIA RÓŻAŃCA………………………………………………………………11

NAZWA RÓŻAŃCA………………………………………………………………….25

NARZĘDZIE RÓŻAŃCA…………………………………………………………..45

ISTOTA RÓŻAŃCA…………………………………………………………………..55

UZASADNIENIE TREŚCI RÓŻAŃCA……………………………………67

OBRONA RÓŻAŃCA………………………………………………………………..81

ZNACZENIE RÓŻAŃCA w codziennym życiu człowieka……………………………………101

JAK ODMAWIAĆ RÓŻANIEC……………………………………………….125

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznacznych zmian: korekty ortograficznej, pisowni wielką/małą literą i uwspółcześnienia wyrazów (podług – według, onych – tych, tedy, przeto – więc, oraz końcówek em – ym; emi – ymi).

O Różańcu św. dla dzieci, wraz z rozważaniami Tajemnic Różańcowych.

Autor: SS Dominikanki Misjonarki

Rok wydania: 2020

Format: 10,2 x 14

Stron: 60

Oprawa: miękka

Imprimatur

Warszawa, 15 września 1948 r.

Bp W. Majewski

W pięknym, kraju nad morzem Śródziemnym, który nazywa się Portugalia, w małej wiosce górskiej, Fatimie, mieszkało troje dzieci; Franciszek i Hiacynta — rodzeństwo, oraz ich krewna — Łucja. Byli pastuszkami. Gdy owieczki pasły się w zielonych dolinach, dzieci odmawiały pobożnie różaniec. Było to ich ulubione zajęcie, gdyż serdecznie kochały Najświętszą Maryję Pannę.

Ich czyste serca i to gorące umiłowanie różańca podobały się Matce Boskiej.

Pewnego dnia przyszła do nich z nieba.

Pewno chcecie wiedzieć, jak wyglądała? Była cudownie piękna…

Śnieżnobiały płaszcz ze złotym brzegiem okrywał Jej wysmukłą postać. Ręce miała złożone, jak do modlitwy. Zwisał z nich długi, biały różaniec, zakończony złotym krzyżem.

Zatrzymywała się nad niskim dębczakiem, jakie rosną w górach. Otaczał Ją blask jaśniejszy od słońca.

Matka Boska bardzo łaskawie rozmawiała z dziećmi. Powiedziała im, że jest Matką Boską Różańcową. Kilka razy dzieci miały szczęście Ją widzieć.

A czy wiecie, co powiedziała Najświętsza Panienka do pastuszków?

Otóż prosiła ich, żeby odmawiali różaniec… Za każdym razem powtarzała Maryja tę zachętę.

[fragment]

Pierwsze słowa, jakie Matka Boża wypowiedziała do swych wybranych, ukazując się im w Gietrzwałdzie, brzmiały: „Żądam abyście codziennie odmawiali Różaniec“. Ostatnie Jej słowa: „Odmawiajcie gorliwie Różaniec“.

Książka o. Konstantego kierowana jest do każdej osoby, pragnącej lepiej poznać i jak najdoskonalej odmawiać Różaniec, sprawiając tym przyjemność Matce Bożej i naszej, a także wypraszając sobie dziecięcą do Niej miłość.

Autor: Konstanty Maria Żukiewicz OP

Rok wydania: 2023

Stron: 110

Format: 12 x 17

Oprawa: miękka

Imprimatur

Lwów, 1936 r.

Za pozwoleniem Władzy Duchownej

Wyd. OO Dominikanów

Inne nabożeństwa do Matki Boskiej, są jak zaciszne kaplice — to jak świątynia gotycka, rwąca dusze ku niebu, gdzie króluje Ona i na nas czeka.

(…) przez lepsze poznanie Niepokalanej, a znowu nie odnajdziemy sposobu łatwiejszego, jak wpatrywanie się w Nią, choćby zrazu i pobieżne w tajemnicach różańcowych. Z pobieżnego stanie się ono głębszym i wszechstronniejszym i doprowadzi do ż y c i o w e g o   n a- b o ż e ń s t w a do Matki Boskiej. Polega ono na tym, że nie tyle jest jakąś długą do Niej modlitwą a nawet szczytną jednorazową ofiarą, ale   b e z u s t a n n ą   z a l e ż n o ś c i ą  o d  M a t k i  B o s k i e j.

Maryja na krzyżowej drodze niosła Panu Jezusowi p o c i e c h ę  u m o c n i e n i a. Musimy to jednakże dobrze zrozumieć, w jakim sensie. Chrystus, jako Jednorodzony Syn Boży, miał w sobie najwyższą, bo Boską Moc, ale Pan Jezus był i „synem człowieczym” i jako taki znał „wszelką nędzę ludzką” (Is. 53, 3) prócz grzechu. Wiemy, jak w Ogrojcu „zstąpił do Niego anioł z nieba, posilając Go” (Łuk. 22, 43). A, kiedy nie odrzucił posilenia anielskiego, tym bardziej nie odrzuci umocnienia, płynącego od Najczulszej Matki, której powierzył swoją niemoc dziecięcą, więc o ile więcej swoje omdlenia na drodze Golgoty. Domagała się tego Jego natura ludzka, jak też troskliwość Najlepszej z matek. Jakbyśmy słyszeli głos Jej, tyle razy płynący z ust naszych ziemskich matek: Dźwigaj się i dotrwaj, dziecko moje, wycierpisz jeszcze bardzo wiele, ale oto już w tej ciemnej nocy, biały dzień stacza się nad Golgotą, drzemie promień Zmartwychwstania! Tak więc p e- w n o ś ć   z w y c i ę s t w a, oto pociecha, jaką Synowi niosła Matka na krzyżowej drodze. [Fragmenty]

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznacznych zmian: korekty w zakresie ortografii i interpunkcji.

Książka zawiera pełną, pierwotną wersję tekstu Nowenny do Matki Bożej Różańcowej z Pompejów (tzw. nowenny pompejańskiej) w języku polskim wraz z włoskim oryginałem.

Modlitwy napisał bł. Bartolo Longo (1841-1926) – nawrócony okultysta, wierny czciciel Maryi, niestrudzony krzewiciel Różańca.

Ponadto publikacja obejmuje zachętę do modlitwy różańcowej oraz dodatki, m.in. krótki życiorys bł. Bartola, fragmenty Biblii do rozważań oraz historie – nowenny, cudownego obrazu i sanktuarium w Pompejach. Ponadto: modlitwę do św. Józefa na zakończenie Różańca, suplikę do NMP z Pompejów, modlitwę o kanonizację bł. Bartola Longa oraz tajemnice światła wprowadzone przez Jana Pawła II.

Paulina Jaricot urodziła się w bogatej rodzinie przemysłowców lyońskich. Rozpościerały się przed nią wielkie możliwości i szerokie perspektywy. W młodości założyła dzieło wspierania misji – dzisiejsze Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary – oraz popularne na całym świecie stowarzyszenie modlitewne – Żywy Różaniec. Stopniowo ścieżka jej życia stawała się coraz węższa. Umarła w nędzy, odarta ze znaczenia, wpływów, poparcia, przyjaźni, zapomniana i ogołocona. Dotarła jednak do ciasnej bramy życia z zapaloną lampą oliwną – rozpalonym miłością sercem, które całe tęskniło do Boga.

Dorota Krawczyk jest doktorem nauk humanistycznych w specjalności nauk o sztuce, autorką licznych publikacji naukowych i popularno-naukowych z dziedziny muzyki i religii oraz powieści biograficznych, m.in. o św. Janie od Krzyża (Jesień w Ubedzie) i bł. ks. Ignacym Kłopotowskim (Bez wytchnienia).

Czy można wygrać bitwę, modląc się na różańcu? – to pytanie Autorka kieruje do każdego z nas, a szczególnie do najmłodszych. – Przeczytaj tę książkę, a przekonasz się, że wielkie zwycięstwa pod Lepanto, Chocimiem, Lwowem, Wiedniem, pod Warszawą w 1920 roku i inne zostały odniesione dzięki szczególnej interwencji Królowej Różańca Świętego. Zobaczysz, że różaniec jest potężną bronią w walce z każdego rodzaju złem. (…)

Drodzy młodzi Przyjaciele! Chciałabym poprzez te opowiadania zachęcić was, abyście wstąpili do armii Zwycięskiej Królowej. Życzę wam i sobie takiej wiary i ufności, byśmy mogli doświadczać wciąż na nowo, że nie ma problemu, którego nie dałoby się rozwiązać przez różaniec.

Publikację wzbogacają ilustracje Jana Molgi i Tadeusza Molgi.

Do książki dołączona jest płyta CD (audiobook mp3) zawierająca utwory;

1. Najpotężniejsza broń (12:54 min)

2. Jak zostać rycerzem Maryi? (11:38 min)

3. Ważny rozkaz Królowej (12:51 min)

4. Czy dzisiaj Polska jest „przedmurzem chrześcijaństwa”? (9:34 min)

5. Cud nad Wisłą (10:53 min)

6. Odpowiedź Królowej (10:20 min)

7. Największe zwycięstwo różańcowe (11:25 min)

Czyta Maciej Rayzacher.

Gdy Lucia zobaczyła oblicze Naszej Kochanej Pani, które według jej dokładnych wskazówek odtworzył młody artysta, potrząsnęła tylko głową i powiedziała: „Ona była taka, a przecież nie taka! Ona była światłem, światłem, światłem!”.

Gdy wiele lat później w swej cichej celi spisywała te wizje, czuła się śmiertelnie nieszczęśliwa, gdyż niewypowiedzialnego, po prostu, nie da się powiedzieć. To, co się wydarzyło w Fatimie, pozostaje w niedostępnym świetle Nieba.

Niemoc wypowiedzenia niewypowiedzialnego towarzyszyła mi przy pisaniu tej książki. Może jednak, drogi Czytelniku, uda ci się duszą pojąć cud łaski, która także dla ciebie spłynęła ze złotego nieba Portugalii.

Książka Dar Fatimy Odczytać na nowo orędzie Marki Bożej – to zapis spotkania z ks. prof. Tadeuszem Guzem podczas promocji książki: ,,Niebo jest silniejsze od nas”. Płyta zawiera pełny tekst książki „Niebo jest silniejsze od nas. Opowieść fatimska”. Czyta: Halina Łabonarska Format nagrania: mp3 Czas całkowity: 7 godzin i 38 minut Muzyka, realizacja nagrania i montaż dźwiękowy: Piotr Łabonarski.

Gdy Lucia zobaczyła oblicze Naszej Kochanej Pani, które według jej dokładnych wskazówek odtworzył młody artysta, potrząsnęła tylko głową i powiedziała: ,,Ona była taka, a przecież nie taka! Ona była światłem, światłem, światłem!”. Gdy wiele lat później w swej cichej celi spisywała te wizje, czuła się śmiertelnie nieszczęśliwa, gdyż niewypowiedzialnego, po prostu, nie da się powiedzieć. To, co się wydarzyło w Fatimie, pozostaje w niedostępnym świetle Nieba. – fragment ze wstępu –

Oddajemy do rąk Czytelników modlitewnik różańcowy, z którego można korzystać podczas wspólnego odmawiania różańca w kościołach i na spotkaniach modlitewnych, a także w czasie modlitwy osobistej. Rozważania zamieszczone są w układzie tygodniowym. Na każdy dzień przypada jedna część różańca zgodnie z zaleceniami Kościoła. I tak w poniedziałki i soboty odmawiamy tajemnice radosne (I), w czwartki – tajemnice światła (II), we wtorki i piątki – tajemnice bolesne (III), a w środy i niedziele – tajemnice chwalebne (IV). Przygotowaliśmy rozważania na wszystkie tygodnie roku. Proponowany układ nie uwzględnia jednak podziału na miesiące ani okresy roku liturgicznego, dlatego mogą być one wykorzystywane dowolnie, w zależności od indywidualnych potrzeb.

Naszą intencją było ukazanie wielkiego bogactwa rozważań tajemnic różańcowych na przestrzeni dziejów Kościoła. Ich autorami są zarówno święci, błogosławieni i słudzy Boży, jak i osoby żyjące współcześnie – kapłani, osoby zakonne, a także wierni świeccy (na końcu książki można znaleźć spis wszystkich autorów z krótkimi notami informacyjnymi oraz numery stron, na których znajdują się ich rozważania).

Oprócz krótkich rozmyślań na każdy dzień roku, książka zawiera również dłuższe rozważania wszystkich dwudziestu tajemnic różańca autorstwa o. Łukasza Przybyło CMF. Polecamy je na święta i uroczystości kościelne. Życzymy owocnej modlitwy w głębokiej kontemplacji Chrystusa oczami Jego Matki Maryi.

Różaniec jest modlitwą tajemniczą. Iluż papieży przypisywało jej skuteczną obronę przed zagrożeniem ze strony innowierców czy możliwością utraty suwerenności Europy. Iluż świętych nie rozstawało się z nią, korzystając z jej duchowych bogactw. Chciałoby się już dziś widzieć niezliczone rzesze zbawionych grzeszników, którzy dotarli do nieba dzięki tej modlitwie odmawianej osobiście przez nich lub w ich intencji. Czymże jest więc różaniec, ta potężna broń i duchowa siła, do której codziennego używania wzywa nas Maryja w tylu miejscach świata i w tylu okresach życia Kościoła? – o. Stanisław Przepierski OP –

W skład pakietu wchodzą książki:

Rozważania Różańcowe na Każdy Dzień Tom 1 Tydzień 1-26

Rozważania Różańcowe na Każdy Dzień Tom 2 Tydzień 27-52

Różaniec, podobnie jak modlitwa brewiarzowa, uświęca różne pory dnia i roku. Jest odmawiany w każdym niemal miejscu, w każdym czasie, przy okazji zwyczajnych czynności i podniosłych uroczystości. Stąd pomysł, aby – na wzór brewiarza – rozważania poszczególnych części Różańca podzielić na okresy roku liturgicznego: Tomy I i II zawierają czas zwykły w ciągu roku. Tom III obejmuje okres Adwentu i Bożego Narodzenia. Tom IV to czas Wielkiego Postu i Wielkanocy. Tom V odwołuje się do wspomnień świętych i błogosławionych.

Zawarte w poszczególnych tomach teksty są owocem modlitwy i kontemplacji tajemnic życia Jezusa i Maryi. Znajdziemy tu rozważania napisane przez ludzi świętych i znanych, uczonych i prostych, dojrzałych i młodych, duchownych i świeckich, wiernych różnych stanów i zawodów. W ten sposób możemy doświadczyć, że – jak pisze św. Jan Paweł II w liście o Różańcu – „ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim” (Rosarium Virginis Mariae, 25).

Śmiało i bez zbytniej przesady mogę powiedzieć, że jeżeli chodzi o tematykę różańcową, jest to bestseller na światową skalę, z którego mogą korzystać dosłownie wszyscy. Jest to duchowy przewodnik dla tych, którzy odmawiają codziennie jedną lub wszystkie części Różańca. Tym, którzy dopiero uczą się tej modlitwy, Rozważania pozwolą zanurzyć się w głębię Ewangelii, którą zawiera każda tajemnica różańcowa. Dla członków wspólnot i ruchów to kopalnia skarbów ducha i spotkanie z żywym Bogiem, a także pomoc we wzrastaniu w wierze i modlitwie. Dla członków Stowarzyszenia Żywy Różaniec to możliwość medytacji przez cały miesiąc jednej wyznaczonej tajemnicy bez niebezpieczeństwa „znudzenia się” nią. Dla kapłanów i animatorów – niesamowita pomoc w prowadzeniu i nauczaniu innych modlitwy kontemplacyjnej. Dla zabieganych i niemających czasu to wyjątkowa okazja, aby zatrzymać się choć na chwilę na jedną „tajemniczkę” i zasmakować, czym jest Różaniec.

Rozważania różańcowe w układzie brewiarzowym, które weźmiecie do ręki, mają za zadanie uruchomić wyobraźnię i wprowadzić w kontemplację, dzięki której człowiek zanurza się w tym, co jest jej przedmiotem. Dzisiaj, kiedy widzimy u wielu ludzi ochrzczonych ubóstwo ducha, brak czasu na modlitwę, Różaniec staje się szkolą modlitwy, w której przechodzimy z Maryją przez sceny z Ewangelii, „by czytać Chrystusa, by wnikać w Jego tajemnice, by zrozumieć Jego przesianie” (RVM, 14).

Przyjmij więc ten „brewiarz różańcowy”, zanurz się w medytacji i Różańcem opleć cały świat – sprawy Kościoła i Ojczyzny, parafii i rodziny. Rozbudzaj w sobie pragnienie, aby Maryja była „coraz bardziej znana i kochana” i aby zatriumfowało Jej Niepokalane Serce.

Dzieło to składamy w ręce Maryi, Królowej Różańca świętego, spełniając to, o co prosiła w Fatimie: „Odmawiajcie codziennie Różaniec”.

Tajemnica oczekiwania często łączy się z tajemnicą cierpienia. Jezus modli się w Ogrójcu, a modlitwa ta jest pełna oczekiwania na to, co musi nastąpić. Jezus czeka na kielich, który musi wychylić. Zaskakujące jest to, że męka przyjęta przez Zbawiciela – której się bał, konając w Ogrodzie Oliwnym – miała pierwotnie przypaść w udziale nam jako konsekwencja naszych grzechów. Jego konanie jest zatem naszym konaniem. I tylko dzięki dobrowolnemu cierpieniu Jezusa możemy oczekiwać z wdzięcznością i nadzieją Jego ponownego przyjścia. – o. Jan Paweł Strumiłowski OCist –

Okres Wielkiego Postu, podobnie jak czas Adwentu, nadając tym kilku tygodniom specyficzny charakter pokuty i nawrócenia, wyraża i pomaga przeżyć prawdę ważną dla nas w każdym dniu roku. W okresie czterdziestodniowego przygotowania do Świąt Paschalnych poznajemy głębiej naturę grzechu, potrzebę przemiany własnego życia i konieczność zadośćuczynienia za popełnione zło. Wchodzimy odważniej i bardziej radykalnie na drogę nawrócenia. Duch Święty przygotowuje nasze serca do udziału w paschalnej tajemnicy Chrystusa. On, Duch Prawdy, ukazuje nam w krzyżu Chrystusa zło grzechu, a przez zmartwychwstanie Zbawiciela daje nam udział w zwycięstwie nad grzechem. Umieranie dla grzechu, aby żyć w zjednoczeniu z Chrystusem – to paschalne zadanie dla każdego chrześcijanina. To również podstawowa prawda o całym życiu uczniów Chrystusa.

Klimat Wielkiego Postu ma wpływ także na sposób przeżywania Różańca. Kto odmawia kolejne jego części, ten przeżywa głębiej zawarte w nim prawdy. Zbawiciel bowiem narodził się, aby człowieka wyrwać z grzechu. Naucza! i uzdrawiał, aby objawić nam tajemnicę nieprawości i tajemnicę prawdziwego życia, czyli życia z Bogiem. Cierpiał męki i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia. Wreszcie zmartwychwstał, pokonując szatana, śmierć i grzech, a także otwierając dla nas perspektywę życia wiecznego. To misterium pomaga nam przeżywać Maryja. Ona umacnia naszą wiarę, nadzieję i miłość, aby nasze nawrócenie było prawdziwe, a nasze przylgnięcie do Jezusa – pełne.

Różaniec, podobnie jak modlitwa brewiarzowa, uświęca różne pory dnia i roku. Jest odmawiany w każdym niemal miejscu, w każdym czasie, przy okazji zwyczajnych czynności i podniosłych uroczystości. Stąd pomysł, aby – na wzór brewiarza – rozważania poszczególnych części Różańca podzielić na okresy roku liturgicznego: Tomy I i II zawierają czas zwykły w ciągu roku. Tom III obejmuje okres Adwentu i Bożego Narodzenia. Tom IV to czas Wielkiego Postu i Wielkanocy. Tom V odwołuje się do wspomnień świętych i błogosławionych.

Zawarte w poszczególnych tomach teksty są owocem modlitwy i kontemplacji tajemnic życia Jezusa i Maryi. Znajdziemy tu rozważania napisane przez ludzi świętych i znanych, uczonych i prostych, dojrzałych i młodych, duchownych i świeckich, wiernych różnych stanów i zawodów. W ten sposób możemy doświadczyć, że – jak pisze św. Jan Paweł II w liście o Różańcu – „ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim” (Rosarium Virginis Mariae, 25).

Konstytucja o Liturgii Soboru Watykańskiego II uczy, że „Kościół rozmieścił także w ciągu roku wspomnienia męczenników oraz innych świętych, którzy dzięki wielorakiej łasce Bożej doszli do doskonałości, a osiągnąwszy już wieczne zbawienie wyśpiewują Bogu w niebie doskonałą chwalę i wstawiają się za nami. W dniu ich narodzin dla nieba Kościół głosi misterium paschalne w świętych, którzy z Chrystusem wspólcierpieli i zostali z Nim wspóluwielbieni, przedstawia ich wiernym jako przykład, pociągający wszystkich przez Chrystusa do Ojca, a przez ich zasługi wyjednywa Boże dobrodziejstwa” (KL 104).

Wskazane jest przez rozpoczęciem modlitwy różańcowej wezwać wstawiennictwa świętych. Oni są mistrzami modlitwy. Od wielu z nich uczyliśmy się również modlitwy różańcowej. Dziś prosimy ich, aby każdy dziesiątek różańca, przeżywany indywidualnie lub wspólnie, był pełnym wiary, nadziei i miłości spotkaniem z Jezusem i Jego Matką Maryją.

Różaniec, podobnie jak modlitwa brewiarzowa, uświęca różne pory dnia i roku. Jest odmawiany w każdym niemal miejscu, w każdym czasie, przy okazji zwyczajnych czynności i podniosłych uroczystości. Stąd pomysł, aby – na wzór brewiarza – rozważania poszczególnych części Różańca podzielić na okresy roku liturgicznego: Tomy I i II zawierają czas zwykły w ciągu roku. Tom III obejmuje okres Adwentu i Bożego Narodzenia. Tom IV to czas Wielkiego Postu i Wielkanocy. Tom V odwołuje się do wspomnień świętych i błogosławionych.

Zawarte w poszczególnych tomach teksty są owocem modlitwy i kontemplacji tajemnic życia Jezusa i Maryi. Znajdziemy tu rozważania napisane przez ludzi świętych i znanych, uczonych i prostych, dojrzałych i młodych, duchownych i świeckich, wiernych różnych stanów i zawodów. W ten sposób możemy doświadczyć, że – jak pisze św. Jan Paweł II w liście o Różańcu – „ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim” (Rosarium Virginis Mariae, 25).

Zeszyt zelatora Żywego Różańca to propozycja dla osób opiekujących się różami różańcowymi, aby jeszcze lepiej wypełniały powierzone im zadania. Zawiera m.in.:

zadania i obowiązki zelatora (zelatorki)

dane kontaktowe członków róży (koła)

przydział tajemnic rozpisanych na 15 lat dla członków Żywego Różańca

miejsce na wpisanie zmarłych członków Żywego Różańca, by pamiętać o nich w modlitwie

tabelki na składki członków Żywego Różańca

miejsce na opis spotkań i ważnych wydarzeń z działalności róży (koła) Żywego Różańca

modlitwę zelatora za członków róży (koła)

Mamy nadzieję, że będzie on pomocą dla każdego zelatora (zelatorki) w codziennej posłudze.

Édouard Hugon

„Nawet sama kwestia społeczna została rozwiązana poprzez Różaniec, czego tak wymownie dowiódł Leon XIII. Dlaczego narody boją się i drżą? Skąd te wstrząsy, które zakłócają spokój społeczeństw? Odpowiedź jest trojaka, powiada papież. Pierwszą przyczyną jest rosnąca niechęć do skromnego i pracowitego życia. Lekarstwo na to zło znajdujemy w tajemnicach radosnych. Drugą przyczyną jest odraza do wszelkiego rodzaju cierpienia. Lekarstwo na to zło odnajdujemy w tajemnicach bolesnych. Trzecią przyczyną jest zapomnienie o dobrach przyszłych, które stanowią przedmiot nadziei. Lekarstwo na to zło pojawia się w tajemnicach chwalebnych. Tak, Różaniec daje nam odpowiedź na problem społeczny w zwycięskim okrzyku: Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat!; „Chrystus zwycięża, Chrystus króluje, Chrystus rządzi!” (Z przedmowy Autora)

Édouard Hugon OP (1867-1929) – francuski duchowny rzymskokatolicki, dominikanin, teolog i filozof tomistyczny, wieloletni profesor Angelicum w Rzymie, autor wielu podręczników do teologii i filozofii w duchu tradycyjnego tomizmu. Współpracował z Pietro kard. Gasparrim przy tworzeniu jego słynnego katechizmu. Réginald Garrigou-Lagrange OP porównał go do św. Tomasza z Akwinu. W niniejszej książce ojciec Hugon tłumaczy, dlaczego Różaniec jest w dzisiejszych czasach najprostszą i najszybszą drogą do świętości. Korzysta przy tym z aparatu intelektualnego św. Tomasza z Akwinu, dzięki czemu jego nauczanie staje się przystępne dla osób, które poszukują zrozumienia tego cudownie skutecznego nabożeństwa. 

rok wydania: 2022

liczba stron: 152

oprawa: miękka

format: 10,5 cm x 16,5 cm

Księga Żywego Różańca jest przeznaczona dla księży proboszczów i opiekunów wspólnot Żywego Różańca. Pozwala prowadzić uporządkowaną dokumentację, dającą rzetelny obraz Żywego Różańca działającego na terenie parafii. Jest w niej miejsce na wpisanie aż 50 parafialnych kół różańcowych z podaniem informacji według wzoru: nazwa róży (patron), miejscowość, data powstania, nazwa parafii, ksiądz opiekun, zelator, dane osobowe i kontaktowe członków, z wyszczególnieniem członków nowych, zmiany osób odpowiedzialnych, informacje dodatkowe. Księga została wzbogacona o Statut Stowarzyszenia „Żywy Różaniec” i obietnice związane z odmawianiem różańca, które otrzymał od Matki Bożej bł. Alan de Rupe (celem rozpowszechnienia ich wśród wszystkich wierzących).

Prowadzona metodycznie i umiejętnie – kronika jest niezastąpionym źródłem informacji oraz służy budowaniu jedności wspólnoty. Dokumentuje wydarzenia z życia róży/koła Żywego Różańca. Fakty dotyczące wspólnych wyjazdów, rekolekcji, zmianek, uroczystości parafialnych przeplatają się z ciekawostkami i twórczością poszczególnych członków. Do kroniki dołączona jest zakładka informująca: „Co warto zamieścić w kronice?”.

Kiedy Ojciec zamierzał wysłać Syna na ziemię, postanowił, że będzie miał Matkę, musiał więc stworzyć istotę godną takiego macierzyństwa. Zebrał wszelkie piękno, jakie tylko Wszechmoc Boża mogła stworzyć, zebrał wszelką świętość i wszelką cnotę, i miłość przewyższającą śpiew Serafinów, nadto tkliwość najdoskonalszej z matek – i te skarby bezcenne zamknął w jednym sercu, Sercu Jego Matki.

Zdumiał się świat, a z nim wszelkie stworzenie, bo czegoś tak świętego i doskonałego nie było od początku istnienia świata.

Chcesz doświadczyć tego zdumienia?

Jeśli tak, weź do ręki różaniec i wyrusz w Drogę.

Młoda dziewczyna, która zginęła śmiercią męczeńską w wieku 13 lat, ofiarowując swoje życie dla zbawienia, ukazuje dzisiaj młodzieży na całym świecie wartość cnoty czystości oraz wierności podjętym zobowiązaniom. Wydaje się, że Bóg ukrył ją w ciszy katakumb na piętnaście stuleci, aby jej świętość objawić światu właśnie w naszych czasach. Teraz bowiem, gdy w oczach wielu czystość traci na wartości, szczególnie potrzebne jest nam jej świadectwo. Teraz, gdy możliwość podejmowania i zmieniania decyzji postrzegana jest jako największy przywilej człowieka wolnego, a konsekwencje wyboru i wierność zobowiązaniom spycha się na dalszy plan. – Fragment Wstępu –

Żywy Różaniec jest wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat i w wielkiej prostocie otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują i są wskazani zwłaszcza w Papieskiej Światowej Sieci Modlitwy.

Modlitwa różańcowa, powszechnie znana i wielokrotnie polecana przez papieży, zyskała popularność dzięki wspólnotowej formie modlitwy, zainicjowanej przez Paulinę Jaricot w Lyonie w 1826 r. Założone przez nią Stowarzyszenie Żywego Różańca zatwierdził papież Grzegorz XVI konstytucją Benedicentes Domino w 1832 r. W Polsce praktyka Żywego Różańca stała się znana już pod koniec XIX wieku.

Niniejszy statut ma służyć osobom zjednoczonym we wspólnym odmawianiu różańca, by odkrywając głębię tej modlitwy i sięgając do korzeni tej właśnie formy jej praktykowania, zyskiwali, za zachętą św. Jana Pawła II, „sposobność duchową i pedagogiczną do osobistej kontemplacji, formacji Ludu Bożego i nowej ewangelizacji” (RVM 3).

Stowarzyszenie to nosi nazwę „Różańca”, gdyż jego członkowie, podzieleni na grupy po dwadzieścia osób, odmawiają go codziennie, każdy jedną dziesiątkę, a także dlatego, że każda grupa składa się z tylu osób, ile jest tajemnic w różańcu.

Stowarzyszenie nazywa się „Żywym”, gdyż liczba osób, które się nań składają, niejako wprawia je w działanie poprzez ciągłe recytowanie modlitw, które czerpią swą skuteczność z rozważania tajemnic Jezusa i Maryi, czy to w celu nawrócenia grzeszników, czy doskonalenia sprawiedliwych. Zwie się je „Żywym”, gdyż ci, którzy go tworzą, są zastępowani przez kolejnych, gdy ci umierają, bądź gdy zeń odchodzą.

Żywy Różaniec jest wspólnotą osób, z których każda zobowiązuje się do codziennego rozważania jednej tajemnicy różańcowej. Liczba osób we wspólnocie podstawowej odpowiada liczbie tajemnic różańca świętego.

Zgodnie z pragnieniem założycielki Żywego Różańca, Pauliny Jaricot, która chciała „uczynić różaniec modlitwą wszystkich” i „poprzez różaniec odnowić wiarę”, Żywy Różaniec podkreśla wspólnotowy charakter rozważania tajemnic różańcowych. Choć każdy z członków Żywego Różańca modli się tajemnicą, która jemu przypadła, w miejscu i czasie przez siebie wybranym, to jednak istotną dla Żywego Różańca jest więź modlitewna, rozumiana jako świadomość wspólnej modlitwy w podjętych intencjach. – fragment –

Niniejszy Statut Stowarzyszenia Żywy Różaniec został zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski podczas 393. Zebrania Plenarnego, na mocy Uchwały nr 21/393/2022 z dnia 11 października 2022 r., na czas nieokreślony.

Ceremoniał Żywego Różańca to doskonała pomoc dla duszpasterzy, zelatorów i członków róż różańcowych. Pierwszy taki Ceremoniał powstał na początku XX wieku. Zawierał teksty wskazujące sposób włączenia nowych członków do tej wspólnoty różańcowej oraz omawiał krótko znaczenie i przebieg comiesięcznego spotkania, w czasie którego dokonuje się zmiany tajemnic różańcowych. W kolejnych dziesięcioleciach poprzedniego wieku tekst ten był przedrukowywany i zatwierdzany przez kompetentną władzę kościelną. Dnia 7 września 1977 roku, Prymas Polski, sługa Boży, kard. Stefan Wyszyński, wydał dekret, w którym czytamy: „Przychylając się do prośby Prowincjała Zakonu 00. Dominikanów w Warszawie, na mocy szczególniejszych upoważnień, udzielonych Nam przez Stolicę Apostolską, niniejszym zatwierdzamy CEREMONIAŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA według załączonego tekstu; z zachowaniem pozostałych przepisów prawa kościelnego”.

Z tego opracowania korzystali duszpasterze i zelatorzy Żywego Różańca przez wiele lat. Coraz częściej pojawiały się jednak głosy mówiące o potrzebie nowej redakcji Ceremoniału. Prace nad nią rozpoczęły się na początku roku 2014 w gronie diecezjalnych moderatorów Żywego Różańca. Przygotowany został tekst roboczy, z którym zapoznali się moderatorzy, a także wielu zelatorów. Nad tekstem i nad zgłoszonymi uwagami pracowała komisja, która w ramach krajowego grona moderatorów zajmuje się sprawami liturgii. Owocem tych działań jest niniejsza księga, którą przekazujemy wszystkim zainteresowanym. Wyrażamy nadzieję, że będzie dobrą pomocą w pracy ze wspólnotami Żywego Różańca w parafiach.

Niniejszy Ceremoniał składa się z czterech części. W pierwszej znajdują się błogosławieństwa udzielane członkom wspólnoty i zelatorom, druga jest pomocą w przeżyciu comiesięcznych spotkań członków Żywego Różańca, związanych ze zmianą tajemnic różańcowych, w trzeciej części zamieszczone są teksty pomocnicze do celebracji różnych wydarzeń we wspólnocie w ciągu roku liturgicznego, a czwarta zawiera modlitwy i rozważania, z których można skorzystać w obliczu śmierci bliskich.

Maryja – pisał św. Augustyn – zanim poczęła Chrystusa w łonie w sposób cielesny, najpierw poczęła Go sercem i umysłem na drodze wiary. Stając się uczennicą Chrystusa, „bardziej strzegła prawdy w sercu niż ciała w łonie. Być w sercu – dodawał ten wielki święty – znaczy więcej niż być w łonie.” Znów Izaak ze Stella pisał: „W tabernakulum łona Maryi Chrystus przebywał dziewięć miesięcy, w tabernakulum wiary Kościoła – aż do końca świata, w wiedzy i miłości wiernej duszy – przez wieczność”.

Ojciec Gabriel Jacquier ukazuje mistyczną rolę „Serca Maryi” jako „łona wiary”, w którym dojrzewamy do pełni Chrystusa. Autor opisuje drogę stawania się dzieckiem Maryi, by żyć w komunii z Głową Kościoła, „który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami” (Ef 1, 23)

O początkach i rozwoju niektórych nabożeństw warto niekiedy pisać – po to, by w końcu zebrać nagromadzone o nich wiadomości i poszczyć o nowe, w międzyczasie odkryte, źródła, tak żeby dotyczący ich materiał ukazać w nowym świetle. Taki właśnie cel przyświeca niniejszemu przedstawieniu pewnego etapu historii modlitwy różańcowej. Składające się na to opracowanie różne studia nad nabożeństwem różańcowym – obejmujące okres od roku 1475 do roku 1572 – stanowią, każde na swój sposób, przyczynki do lepszego poznania owego nabożeństwa, chociaż – co jest oczywiste – nie zamierzają ani nie mogą dać pełnej o nim wiedzy, a przy tym nie wyczerpują też tego tematu.